Vanmorgen mochten we de doop meemaken van Bram Christian, zoon van onze tweede zoon en derde schoondochter. Geboren op 5 januari. Dat was vroeg opstaan (voor ons doen dan) en een eindje rijden. Gelukkig was het prettig rijden, het was erg rustig. Bram was niet de enige dopeling, Abel en Floor werden ook gedoopt.
Voordat de doopouders werden toegesproken en zij de vragen moesten beantwoorden werd er een (lila) kaars aangestoken. Een kaars voor hen die (tot hun verdriet) geen kinderen hebben, of voor wie een zwangerschap niet mocht doorgaan. De kaars bleef de hele dienst branden. Ik vind dit een bijzonder mooie geste, zo’n kaars branden.
De kinderen werden gedoopt, de dienst ging verder. Wil je die terugzien, dat kan hier. De preek ging over: laat de kinderen tot mij komen. Niet geloven als een kind, wel ontvangen als een kind. Maar eerlijk gezegd heb ik niet heel goed geluisterd, want ik had het te druk met naar Bram kijken. Wat ik heel bijzonder en ontroerend vond was dat hij het dooppakje aanhad dat ik voor zijn vader gemaakt had.
Aan het einde van de dienst zongen we psalm 145, in de versie dan psalmen voor nu. Wat een heerlijke melodie is dat toch! En een prachtige tekst, al vind ik het ook wel confronterend: alle dagen zing ik dank op dank. Dat lukt me niet iedere dag. Toch een psalm om blij van te worden en moed uit te putten in deze verwarrende tijden. Een psalm om blij de week mee in te gaan!
God, ik adem om van U te zingen. Alle dagen zing ik dank op dank. Groter bent U dan in duizend levens een mens bevatten kan.
Wat U doet gaat elke taal te boven, maar erover zwijgen wil ik niet. Uw rechtvaardigheid wil ik bezingen, Uw goedheid met dit lied.
Hij vergeeft, Hij vergeeft, veegt weg wat wij verkeerd doen. In zijn liefde blijft Hij dichtbij, dicht bij al zijn mensen, dicht bij alles wat Hij leven gaf.
Al wat adem kreeg, en levenskrachten, dankt het dat het U als koning kent. Laten alle landen van de aarde beseffen wie U bent.
En als iemand valt, of door het leven kromgebogen wordt, dan helpt de Heer. Alle mensen die Hem kennen weten God is er altijd weer, steeds weer.
Wat Hij doet, wat Hij doet, toont ons zijn grote liefde. Roep Hem, roep maar, Hij zal er zijn.
Hij geeft antwoord, Hij beschermt je, pak zijn hand, dan val je niet.
Van zijn liefde zal ik blijven zingen, alle dagen zing ik Hem mijn dank. God, ik adem om van U te zingen, ik zing mijn leven lang.
Wat Hij doet, wat Hij doet, toont ons zijn grote liefde. Roep Hem, roep maar, Hij zal er zijn. Hij geeft antwoord, Hij beschermt je, pak zijn hand, dan val je niet.
Ik liet me heerlijk meevoeren in alle muziek. Puur sentiment. De elpee Bridge over troubled water was een bijzondere, de markeerder van het begin van hun carrière. Ik weet niet meer of ik die LP gehad heb, wel dat ik erg onder de indruk was van deze muziek. Nog steeds wel.
Het was weer kloosterfestival in Nieuw Sion en wij waren weer poortwachter. Omdat allernaaste de huisfotograaf is en foto’s van het festival zeer welkom zijn, is dit een ideale combinatie: poortwachteren en fotograferen. Nu is het poortwachter zijn tijdens het festival niet het zwaarste werk, behalve dan die wassen. In gewone weken is er beduidend minder te wassen. (gelukkig)
Het was leuk een graantje mee te pikken van het kloosterfestival en een taak erin te hebben. Mijn taak was het toezien op het schoonmaken van de toiletten. Corvee hoort erbij. En verder bestond mijn taak uit het wassen en kaarsjes aansteken.
Wie in de komende dagen nog wil genieten van een mooie expositie van tien art prints van psalmen spoede zich naar Klooster Nieuw Sion. Daar staan in de refter tien werken van Jedi Noordegraaf. Slechts enkele dagen te zien!