Gesien

Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Reflectfilmfestival

Met een hoofd vol beelden en geluiden kwamen we vandaag weer thuis. We maakten en avond en dag vol films en ontmoetingen mee. Het Reflectfilmfestival! Een festival waar al een tijd over nagedacht was en dat uiteindelijk in korte tijd in elkaar gezet is. Maar daar was niets van te merken.

Omdat we dit festival van begin tot einde mee wilden maken hadden we een hotel geboekt. Dat lag een half uurtje lopen vanaf de bioscoop, zodat we ook nog aan ons aantal stappen kwamen.

Het festival begon met de première van de film Bonhoeffer. Een film waar al veel over geschreven is. Of Bonhoeffer nu wel of niet goed uitgebeeld wordt en of hij nu wel of niet voor bepaalde karretjes gespannen wordt. Van die karretjes weet ik nu nog niet. Het was in ieder geval een indrukwekkende film. Een film waarin wel heel veel geswitcht werd in de tijd. Wat vermoeiend is om te volgen. Je ziet in de film het nazisme langzaam toenemen. Waarbij mensen niet door hebben wat het gevaar is, of denken: het gaat mijn deur wel voorbij. Tot het te laat is. Wat ik lastig van deze film vond dat het een engels gesproken film is, tot aan inscripties in een cel toe.

Gisteren was een dag die voor mij gevuld was met vijf films, allernaaste had een iets rustiger menu gekozen. Ik begon met de documentaire Under Pressure Heftig om de dag daarmee te beginnen! Over geloven in oorlog. Met veel heftige beelden uit Ukraïne. Wat een geweld, verwoestingen en moed. Geloven is makkelijk op zondag, zo begint het. Geloven is geen religie maar een relatie. En daarin doe je dingen, niet alleen op zondag. De hoofdpersoon (Baron genoemd) wordt commandant van een eenheid, voordat ze naar het front gaan bidden ze eerst het onze Vader.

Dat onze Vader kwam terug in de volgende film die ik zag: Pinksterprins. Een coming of age film, over een jonge man, opgegroeid in een Pinksterkerk, daar lid van, jong getrouwd. Ook hier werd het onze Vader gebeden, en klonk het totaal anders dan in die documentaire. Ik vond het een beklemmende film. Beklemmend in de zin van bijna een gevangenis. Het leek of er alleen in bijbelteksten gesproken werd, op een soort automatische piloot. De voorganger was verre van sympathiek, integendeel, manipulatie voerde de boventoon, ondanks alle vrome praat.

Deze film kreeg uiteindelijk de gouden spiegel, de trofee van dit festival. De maker van de film, Karsten de Vreugd,  was er oprecht blij mee! Mooi om te merken. Deze film is gebaseerd op zijn eigen ervaringen en is te zien op NPO start.

De meest bijzondere film vond ik de film Cabrini. Helaas niet in Nederland te zien, alleen tijdens dit festival. Indrukwekkend, huiveringwekkend ook wel. Een Italiaanse non die naar New York gaat, eind negentiende eeuw, om daar voor italiaanse immigranten te zorgen. Als je deze film ziet besef je: er is weinig nieuws onder de zon: mensen worden vernederd om wie ze zijn. Uitbuiting is de norm. De strijd die in deze film gevoerd wordt voor recht, is geen nieuwe strijd. Wel een strijd tussen mannen en vrouwen en de vraag wie de macht heeft. Vrouwen duidelijk niet in die tijd.

Na deze film was het tijd voor iets luchtigers, we zagen de eerste aflevering van de serie The Promised Land. Gemaakt door een van de makers van The Chosen. Een luchtige film over de reis van het volk Israël naar Kanaän. De nabespreking spitste zich toe op de vraag of dit soort film nu wel of niet kan. De meningen waren verdeeld, ook in ons huwelijk.

Het sluitstuk van het geheel was de eerste aflevering van het vijfde seizoen van the Chosen, waarin het gaat over het laatste avondmaal, de intocht in Jeruzalem en tempelreiniging. Ik ben niet zo’n Chosenkijker, heb een enkele losse aflevering gezien. “Dus” ik moest er aan wennen. Vond het wel een mooie aflevering, al is er eigenlijk geen moment rust in dit verhaal. Het gaat maar door! Heerlijk om daarna in alle rust naar ons hotel te lopen en zo weer te schakelen naar het gewone leven.

Wij hebben mooie dagen gehad, het was vermoeiend, zoveel films maar zeker de moeite waard! Het was leuk om familie en bekenden te ontmoeten, het was bijzonder om ze zien dat een team jonge mensen dit festival bedenkt en op de kaart zet! Trots op de makers! Hieronder: Mirthe van de Westerlaak, Steven Buitinga en Jort van Slooten, de krachten achter dit festival.

 

 

Er is gedoopt!

Vanmorgen mochten we de doop meemaken van Bram Christian, zoon van onze tweede zoon en derde schoondochter. Geboren op 5 januari. Dat was vroeg opstaan (voor ons doen dan) en een eindje rijden. Gelukkig was het prettig rijden, het was erg rustig. Bram was niet de enige dopeling, Abel en Floor werden ook gedoopt.

Voordat de doopouders werden toegesproken en zij de vragen moesten beantwoorden werd er een (lila) kaars aangestoken. Een kaars voor hen die (tot hun verdriet) geen kinderen hebben, of voor wie een zwangerschap niet mocht doorgaan. De kaars bleef de hele dienst branden.  Ik vind dit een bijzonder mooie geste, zo’n kaars branden.

De kinderen werden gedoopt, de dienst ging verder. Wil je die terugzien, dat kan hier. De preek ging over: laat de kinderen tot mij komen. Niet geloven als een kind, wel ontvangen als een kind. Maar eerlijk gezegd heb ik niet heel goed geluisterd, want ik had het te druk met naar Bram kijken. Wat ik heel bijzonder en ontroerend vond was dat hij het dooppakje aanhad dat ik voor zijn vader gemaakt had.

Aan het einde van de dienst zongen we psalm 145, in de versie dan psalmen voor nu. Wat een heerlijke melodie is dat toch! En een prachtige tekst,  al vind ik het ook wel confronterend: alle dagen zing ik dank op dank. Dat lukt me niet iedere dag. Toch een psalm om blij van te worden en moed uit te putten in deze verwarrende tijden. Een psalm om blij de week mee in te gaan!

 

God, ik adem om van U te zingen. Alle dagen zing ik dank op dank. Groter bent U dan in duizend levens een mens bevatten kan.

Wat U doet gaat elke taal te boven, maar erover zwijgen wil ik niet. Uw rechtvaardigheid wil ik bezingen, Uw goedheid met dit lied.

Hij vergeeft, Hij vergeeft, veegt weg wat wij verkeerd doen. In zijn liefde blijft Hij dichtbij, dicht bij al zijn mensen, dicht bij alles wat Hij leven gaf.

Al wat adem kreeg, en levenskrachten, dankt het dat het U als koning kent. Laten alle landen van de aarde beseffen wie U bent.

En als iemand valt, of door het leven kromgebogen wordt, dan helpt de Heer. Alle mensen die Hem kennen weten God is er altijd weer, steeds weer.

Wat Hij doet, wat Hij doet, toont ons zijn grote liefde. Roep Hem, roep maar, Hij zal er zijn.

Hij geeft antwoord, Hij beschermt je, pak zijn hand, dan val je niet.

Van zijn liefde zal ik blijven zingen, alle dagen zing ik Hem mijn dank. God, ik adem om van U te zingen, ik zing mijn leven lang.

Wat Hij doet, wat Hij doet, toont ons zijn grote liefde. Roep Hem, roep maar, Hij zal er zijn. Hij geeft antwoord, Hij beschermt je, pak zijn hand, dan val je niet.

Reflectfilmfestival

Maanden is er over nagedacht, gezocht, gepuzzeld, vergaderd, wakker gelegen… en nu is het dan toch zo ver! Een christelijk filmfestival, georganiseerd door een paar oprechte filmliefhebbers. Een van onze zonen hoort bij deze groep..

Dus deze moeder was trots toen ze vorige week DE krant opensloeg en een leuk artikel met foto tegenkwam: een interview met enthousiaste mensen die een mooi plan aan het uitwerken zijn.

Een filmfestival in Ede, op 4 en 5 april. Er staan mooie films op het programma! Zie hier voor alle informatie en kaarten bestellen.

Filmliefhebbers verzamelt u!

<– Dit zijn de organisatoren van het festijn: vlnr: Steven Buitinga, Mirthe van Westerlaak, Arnoud de Jong en Jort van Slooten.

Ik ben heel benieuwd wat het wordt en hoe het zal zijn. Uiteraard gaan we er naar toe.

Wie ga ik daar ontmoeten?

 

 

Alle goeds en vrede

Alle goeds en vrede voor dit jaar gewenst. Een wens van Fransiscus van Assisi. En dat wens ik jullie en mijzelf. Vrede.. wat zou dat geweldig zijn, vrede in het grote en in het kleine.

Na een mooie kerkdienst zaten we samen het oude jaar uit en mochten we dat samen beginnen. Dankbaar voor het samenzijn. In de kerkdienst was volop ruimte voor reflectie op het afgelopen jaar. Waar ben je dankbaar voor? Wat leg je bij Jezus neer, om achter te laten? Hoe kijk je naar jezelf en besef je dat God jou ziet? Prachtige zinnen uit 1 Korintiërs vers 1-4. De Heer oordeelt. (en stop met jezelf (ver)oordelen_
Zo mogen we het nieuwe jaar ingaan. In een wereld vol onrust en gegrom en getier naar elkaar. In de laatste dagen van 2024 las ik het bijbelboek Openbaring. (als laatste stukje van de bijbel in een jaar lezen). Over oorlogen en strijd. Vooral de strijd tussen  God en het kwaad. Maar God overwint!

Die hoop is er voor dit nieuwe jaar. Een jaar dat waarschijnlijk weer voorbijvliegt, zoals ik alle jaren vind voorbij vliegen. Een jaar waarin ongetwijfeld van alles gebeurt. Een jaar waarin we ook hopen dat verlangens vervuld mogen worden, waarin we bidden voor genezing en rust. Een jaar, opnieuw, leven in het licht van de Heer.

Vorige week waren we weer in Nieuw Sion om te helpen en fotograferen bij het Winterkloosterfestival Een van de workshops was het leren van onderstaand lied dat we zongen in de laatste viering van het festival. Het was heerlijk om te doen en dit lied te zingen. Een kerstzegen kan voor het hele jaar, dus bij dezen:

 

Even uit de wereld

Even de wereld een paar uur ontvluchten, was mijn gedachte en behoefte vorige week. Zoveel ellende en verdriet, ver weg en dichtbij. Zoveel ontevredenheid en zoveel zoeken. Even weg, even iets anders. En zo bevond ik me in het filmhuis voor een documentaire van een uur of drie.

Ik keek de documentaire “In restless dreams, the music of Paul Simon”. Omdat ik een volle zaal grijshoofden verwachtte en de kaarten ongeplaceerd waren was ik al bijtijds aanwezig. En arriveerde in een zo goed als lege zaal. Uiteindelijk waren er zo’n 20 bezoekers.

De documentaire vertelt het verhaal van Paul Simon. De rode draad is de opname van ‘seven psalms’ De geschiedenis en achtergrond van de laatste opnames  van Paul Simon. Daar doorheen werd de geschiedenis van Simon en Garfunkel en het vervolg van de muzikale carrière van Paul Simon.

Mijn gedachte de boze wereld achter me te laten was wat optimistisch. De documentaire bewoog mee met de geschiedenis. De demonstraties in Amerika, van Martin Luther King, de moord op John F. Kennedy, op Robert Kennedy, de oorlog in Vietnam, de rassenrellen, de apartheidspolitiek in Zuid Afrika, het kwam allemaal voorbij.  O ja, zo was het ook. Wat is er voor nieuws onder de zon?

Het verschil zal zijn dat we nu alles veel sneller weten. Al bovenstaande gebeurtenissen kan ik me herinneren. Ik heb er beelden van gezien. In kranten. Ik denk niet op de tv, die hadden we toen nog niet. Ik kan me ook nog herinneren dat het veel indruk op me maakte, vooral die moorden. Maar het gebeurde en dat was het. Nu zijn er eindeloze discussies en commentaren en beelden. Dat is dan wel een groot verschil en niet zozeer een vooruitgang.
Ik liet me heerlijk meevoeren in alle muziek. Puur sentiment. De elpee Bridge over troubled water was een bijzondere, de markeerder van het begin van hun carrière. Ik weet niet meer of ik die LP gehad heb, wel dat ik erg onder de indruk was van deze muziek. Nog steeds wel.
Het is te merken dat Art Garfunkel niet aan deze documentaire meewerkte, het verhaal klinkt van een kant. Een beetje gekleurd wel. Niettemin een mooi overzicht van een aantal jaren muziek. Qua muziek bijna niets nieuws voor mij. Wel genieten!  In de film was Paul Simon bezig met het maken en opnemen van de zeven psalmen. Die ken ik nog niet echt. Ik herinner me wel lovende kritieken bij het verschijnen. Nog weer iets om te onderzoeken!

Na drie uren zitten ging ik weer naar huis, de gewone wereld in. Ook weer goed!

 

 

Genade

Vond je de dienst vanmiddag te katholiek? Dat werd me gisteren na het middaggebed gevraagd door de voorganger. Ik moest er even over nadenken. En dat terwijl ik tijdens die dienst had bedacht dat ik niet meer naar deze dienst zou gaan, gesteld dat ik volgend jaar nog steeds vrijwilliger ben in Nieuw Sion. Want daar was die dienst.

Het was een gregoriaans gezongen middaggebed in het teken van Allerheiligen en Allerzielen. Aan het begin van de dienst werd kort uitgelegd wat die beide dagen betekenen. (Allerheiligen is op 1 november en Allerzielen op 2 november) Op Allerheiligen worden de gestorven heiligen herdacht, op Allerzielen wordt gebeden voor alle zielen die nog niet in de hemel zijn, maar nog in het vagevuur. Of een ieder dat nog zo gelooft weet ik niet.

In deze dienst zongen we bijna niets zelf, er was een koor (schola) dat gregoriaans zong. Het was mooi dat er mensen in de kerk waren die die oude gregoriaanse liederen meezongen. Voor mij was het afstandelijk. Het klonk wel mooi en dat was het ook. Wat ik wel mooi vond was dat we na de dienst naar de begraafplaats liepen en daar de namen van alle begraven monniken noemden. Opdat wij niet vergeten.

Was het te katholiek? Ja, wel qua theologie. Alsof onze gebeden nog een laatste zetje moeten geven om zielen de hemel in te bidden.

Niet voor niets dat het deze week hervormingsdag is, 31 oktober. Volgens de verhalen sloeg Luther zijn stellingen, onder anderen tegen deze leer, aan een deur. Het begin van een grote splitsing in de katholieke kerk en van een nieuwe beweging. Juist ook deze week stond er een mooi artikel in het Nederlands Dagblad. Nadia Bolz- Weber schreef over zeven dingen die je moet weten over genade.
Daarin zegt ze onder anderen: het is genade dat de lieve Heilige Geest voor ons bidt. Het is genade dat onze gebeden worden verwelkomd door onze Schepper. Het is genade om elkaars gebeden te horen en die tot de onze te maken. Nooit kunnen we onze schuld vergoeden, ook dat is genade, dat God dat doet.

Was de dienst te katholiek? Ja, theologisch gezien wel. Nu nog onthouden dat ik het dit jaar zo ervaren heb. En wat ben ik blij dat we niets hoeven toe te voegen aan dat wat God al gegeven heeft. Geen gebed, geen kaarsje aansteken. Rust bij God, ondanks alles.

Geen zee van tijd

Art print van Jedi Noordegraaf (studio Vandaar)

Sommige mensen krijgen een zee van tijd om te leven. Anderen krijgen minder tijd, of soms zelfs helemaal geen leeftijd op aarde. Is de voorjaarsvakantie voor altijd gekoppeld aan Emma, de herfstvakantie zal vanaf nu gekoppeld zijn aan Lotte. Dochter van goede vrienden van oudste zoon en schoondochter. Zo ongeveer samen opgegroeid met een van de kleinzonen.

Gisteravond gestorven, na een ellendige tijd van drie en een half jaar. Tijden van hoop en tijden van wanhoop. Het sterven is het einde van de tijd als compleet gezin. Nooit meer compleet. Heer, ontferm u.

We staan stil, we staan machteloos. Wat te doen? Zitten en suffen. Toch de mailtjes maken die gemaakt moeten worden. Om er onmiddellijk een mail achteraan te sturen, omdat ik vind te kort door de bocht te gaan. Heb ik gelijk weer wat te doen.

Het lied: Heer,  waar dan heen, tot U alleen, komt in me op. Maar dat tot U alleen is (even) heel ver weg. Hopelijk snel weer dichterbij. Voor nu alleen maar stilte. Misschien ook wel goed.

Een zee van tijd

In de afgelopen week liep ik iedere dag vijf tot zeven kilometer. In het klooster. In de afgelopen week deed ik 24 keer mee aan een getijdengebed. Van vorige week donderdag tot maandag draaide ik twaalf keer een was.

Het was weer kloosterfestival in Nieuw Sion en wij waren weer poortwachter. Omdat allernaaste de huisfotograaf is en foto’s van het festival zeer welkom zijn, is dit een ideale combinatie: poortwachteren en fotograferen. Nu is het poortwachter zijn tijdens het festival niet het zwaarste werk, behalve dan die wassen. In gewone weken is er beduidend minder te wassen. (gelukkig)

In het klooster heb je altijd bijzondere ontmoetingen en bijzondere gesprekken, zowel voor als tijdens het festival. Op een dag, bij mijn eerste ronde, (half acht dus) zat al iemand aan een vroeg ontbijt. Goedemorgen, klonk het. Wat fijn dat we weer een dag mogen ontvangen! Wat heerlijk als iemand dat zo tegen je zegt. Voor mij zijn nieuwe dagen ook nogal eens nieuwe uitdagingen namelijk.

Het was leuk een graantje mee te pikken van het kloosterfestival en een taak erin te hebben. Mijn taak was het toezien op het schoonmaken van de toiletten. Corvee hoort erbij. En verder bestond mijn taak uit het wassen en kaarsjes aansteken.

En had ik zo de gelegenheid om workshops mee te maken. Ik bezocht die van Elsbeth Gruteke, inleiding in ignatiaanse spiritualiteit. Boeiend! Uitleg over het levensgebed, een gebed in drie delen:  danken, bidden, vergeving vragen. (als ik het goed onthouden heb) Een boeiend boek hierbij kan het boek Bidden met de bijbel, door Nikolaas SIntobin zijn.

Vrijdagmiddag was een zeer gezellige middag met familiebezoek. Een van de zonen en een deel van zijn gezin kwam lunchen en nu eindelijk eens het klooster bekijken. Heerlijk gegeten en fijn bijgepraat en trots het klooster geshowd.

Verder was ik bij een de presentatie van Jedi Noordegraaf, over zijn kunstwerken over de psalmen. Mooi om mee te maken. En te horen wat zijn drive is en hoe hij werkt. Ik ben een liefhebber van zijn werk, specifiek van de psalmen. We hebben psalm 131 hier hangen en binnenkort volgt psalm 56. Zo mooi, psalm 56: een kruik met tranen, die God bewaart.

Zaterdagavond was nog even spannend, het was code oranje qua weer. Gelukkig was er niet veel schade ondanks de harde wind en fikse regenbuien. We aten die avond mee met de festivalgangers en dat was heerlijk eten en gezellig. Super dat er altijd weer mensen zijn die voor het eten willen zorgen!

Zondagmiddag werd het festival afgesloten door het oplaten van zelfgemaakte vliegers, met daaraan briefjes naar de hemel. Helaas waaide het toen niet zo hard, de briefjes bereikten de hemel niet.

De kerk was vol bij de vieringen en we werden verblijd met mooie begeleiding en meerstemmige zang. Zondagmiddag hadden we een viering met brood. We mochten een stuk brood van een groter brood scheuren en aan de persoon die voor ons liep geven. En de persoon achter je gaf jou brood. (we liepen dus in een rij naar de tafel met brood) Op deze manier deelden we het brood.

Het thema van het festival was een zee van tijd. Tijd voor God, tijd voor elkaar. Tijd om gesprekken te voeren, dit gebeurde veel. Vrolijk en ernstig, voor alles was een tijd.

Allernaaste is nu bezig met zo’n 500 foto’s bewerken. En ik? Nog even drie wassen wegvouwen, dan is dat ook weer klaar.

 

 

Psalmen expositie Jedi Noordegraaf

Wie in de komende dagen nog wil genieten van een mooie expositie van tien art prints van psalmen spoede zich naar Klooster Nieuw Sion. Daar staan in de refter tien werken van Jedi Noordegraaf. Slechts enkele dagen te zien!
Zie voor meer informatie: https://www.nieuwsion.nl/events/expositie-psalmen-jedi-noordegraaf/

Afgelopen zaterdag was Jedi in het klooster om een en ander te vertellen over zijn werk. Dat zal hij ook aanstaande vrijdag na afloop van het kloostermaal speciaal doen. Van harte voor uitgenodigd!

 

Kijk naar de aarde

Al een paar weken zoemen allerlei liederen door mijn hoofd. Soms is dat leuk en soms wat minder aangenaam. Flarden van teksten gaan van links naar rechts. “Look at the world, so many joys and wonders”. Of “Lord, make me an instrument of thy peace”. Of “Look to the day”. Een lied waarin je dankt voor “the gifts of life and health”.

Heerlijke liederen om te oefenen en te zingen! Met veel plezier oefen ik nu al een paar woensdagavonden om dit te leren zingen. Het is een mooi zomerproject, vijf avonden oefenen en dan de uitvoering. Mensen uit allerlei koren doen mee, het enthousiasme is groot. Ik geniet ervan.

Daarnaast is er in Nieuw Sion eind augustus een koorvesper. Deze keer uitgevoerd door een gelegenheidskoor. Ook daar doe ik aan mee, ook daar ben ik voor aan het oefenen en ook daar zingen we een lied van Rutter. (bovenstaande teksten zijn ook uit liederen van Rutter) Plus nog een heel aantal andere liederen, tot aan een lied met onuitsprekelijke teksten, van Rachmaninoff.

Ik zing nog even door en verder. Ben ijverig aan het oefenen, in de hoop dat het goed lukt om mee te doen met beide uitvoeringen. Intussen probeer ik me de teksten eigen te maken. Niet door uit het hoofd te leren. Wel door in m’n hart te laten landen. Zoeken naar de blijdschap, zien wat mooi is, ondanks zoveel wat verdriet en of onzekerheid geeft.

Zondag 1 september zingen we van 15-17 uur in de Ontmoetingskerk in Enschede. (het is een uitvoering van diverse koren, waaronder ons samengestelde koor)

Van harte welkom!

Pagina 1 van 52

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén