Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: oktober 2012

Twijfel

Vanmorgen ging de preek over Genesis 15, Abram krijgt een visioen van God. In dat visioen troost God Abram. Hij krijgt troost en God laat hem zien dat hij een groot volk zal worden, zo veel mensen als er sterren aan de hemel staan. Dat volk zal zijn eigen land krijgen, op Gods tijd. Voor Abram waarschijnlijk een verhaal dat een verhaal blijft. Hij lijkt moedeloos te zijn. Hoe kan ik een groot volk worden met een onvruchtbare vrouw? Dat zucht hij uit naar God. Naar mensen gedachten is dit ook onmogelijk.

Zoals Abram twijfelde, kunnen wij ook twijfelen. Want geloven is moeilijk, luidde de boodschap. Twijfel ligt zomaar op de loer: is het wel waar? Doet God wat Hij belooft? Deed me denken aan de discussie na de film die we dinsdag zagen. Ook daar werd gezegd: “wat als na je leven blijkt dat het evangelie onzin was, dat er niets meer is?” De een antwoordde met: “Dan ben ik toch in dit leven vrolijk christen geweest.” Waarop een ander reageerde: “Dan zou ik spijt hebben van mijn leven nu. Als ik zou weten dat er niets meer is, zou ik nu anders leven”.

Twijfel, in de zin van: zou God wel bestaan, doet Hij wat Hij belooft, eerlijk gezegd  herken ik dat niet zo. Ik vertrouw er op dat God er is, dat Hij zorgt, dat Hij doet wat Hij belooft. Als ik al twijfel is het veel meer: ben ik echt een kind van God? ‘Hoor ik erbij? Opgevoed met de gedachte aan ‘goede werken’ als uiting van een waar geloof, zat ik me af te vragen wat dan wel mijn goede werken waren. Deed ik wel genoeg?

Het duurde lang voordat bij mij duidelijk was dat God allang zijn liefde heeft geopenbaard door zijn enige zoon te zenden, zodat we door Hem mogen leven. Het wezenlijke is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden. (1 Johannes 4 vers 9 en 10). We hoeven niets te doen, want we mogen uit die genade leven.

Maar ja, en toch en dan. Die handen openhouden, ik blijf het moeilijk vinden. Leven vanuit blijdschap en openheid. Zo vaak hoor ik nog dat het leven met God bestaat uit zonden vergeving ontvangen, weer zondigen, weer vergeving, etc.

Ik vraag me af of God het zo bedoeld heeft. Wat betekenen teksten uit het oude testament dan? Bijvoorbeeld Jesaja 58. Waar God het vasten vervloekt, zoals het in die tijd gebeurde. De wees en de weduwe komen tekort. Gevangenen blijven gevangen. En maar vasten, die Israëlieten.

Doen wij hetzelfde, door wel steeds vergeving te vragen, (wat een ritueel kan worden) en in ons eigen veilige hok te blijven zitten? Misschien kronkelen mijn gedachten teveel,  ik weet het niet. Wie wel?

Spelerij in de herfstvakantie.

Een goed begin is het halve werk, dachten we gisteren. Dus eerst maar aan de koffie met gebak en veel slagroom, heel veel slagroom. Een traktatie van Stijn en Mart. Zij mochten opa en oma trakteren. We waren een dagje op pad met hen. Ons voorstel om (weer) naar de Spelerij in Dieren te gaan werd met gejuich begroet.

De reis ging voorspoedig, al is één klok rond in de auto zitten best lang als je zo’n zin hebt in boten bouwen. Het koffie en chocolademelk drinken was een noodzakelijk iets vanwege de kou. Daarna konden we aan het ‘werk’. De vorige keer dat we hier waren waren de bootjes van piepschuim de grote favorieten. Deze keer bereikten die een tweede plaats. Er moest geverfd worden! Er was een ingenieuze verfspatmachine. Oma mocht draaien en Mart spetterde er op los. Daarna zocht Mart een mooie mal op waarmee een figuur gestanst werd. Dit was geloof ik een beertje.

Opa en Stijn waren inmiddels lekker bezig!  Wat ze hier aan het doen zijn, geen idee, eerlijk gezegd. Er was heel erg veel te doen!

 

 

 

Mart en Stijn maakten bootjes, bij de vleet, het werd een complete vloot. Hierbij was enige assistentie nog wel nodig!

Wat voor vlag heeft Engeland? Hm, ja, wat was het ook alweer? Dat wisten we niet meer precies, dus maakten we nog maar weer een nederlandse vlag.

Van al dat werken krijg je trek. Gelukkig konden we stokbroodjes bakken, nog even verrassend als de vorige keer. Daarna was het tijd voor een echte theatervoorstelling. Een verhaal over een Ipad, of beter een ei-pet. Voor de achtjarige een prachtige voorstelling, voor de (bijna) zesjarige te abstract. Voor volwassen vol humor, prachtige taalvondsten, zoals een meelbox: = een doos waar meel uitkomt.

Nadat we het grootste gedeelte van de dag binnen waren geweest, gingen we nog even naar buiten. Oeps, het was best koud! Toch moesten er nog wat kratten verplaatst worden. Dat lukte onder prima onder de bezielende leiding van Stijn.

 

 

 

 

 

 

Zo vloog de tijd voorbij! Het was supergezellig! Alleen waren opa en oma wel een beetje moe van al dat spelen!

Eternal sunshine of the spotless mind

Eind september, op de laatste dag van de driedaagse van ons werk, hoorden we voor het eerst over de film met de moeilijke naam, de titel van deze blog. (eerlijk gezegd kan ik de naam niet onthouden). Een boeiend verhaal, zo sprak de spreker. Hij kan het weten, als psycholoog.

Ik kwam de dvd al snel tegen, zelfs in een aanbieding, “dus” aangeschaft. We keken er samen naar en vonden het een heel boeiende film met een onbegrijpelijk verhaal. Geen touw aan vast te knopen. Toen kwamen we een aanbieding tegen in ons lijfblad. Een filmavond, waar deze film gedraaid wordt, daarna een bespreking met zaal en twee ‘deskundigen’.

Dat was gisteravond. Wij gingen naar Utrecht, waar dit feestje zou plaatsvinden. De film draaide in een heel mooi, bijna onvindbaar filmtheater.



De film was even boeiend als de eerste keer dat we hem zagen. Langzaam kwamen de draadjes van het verhaal bij elkaar. De clou is het wissen van herinneringen die veel pijn doen. Of, zoals de ‘behandelend’ arts zegt: het bewust aanbrengen van een hersenbeschadiging. Tegelijk met de negatieve worden de positieve zaken gewist.  De twee (ex) geliefden ontmoeten elkaar na verloop van tijd weer en besluiten een relatie aan te gaan. Maken ze dezelfde fouten als eerder? Dat wordt niet duidelijk.

In het nagesprek werd gezocht naar het thema van de film. Vergeving? Onvoorwaardelijke liefde? De meningen waren wat verdeeld. De één vond de film een gemiste kans (want vergeving was toch niet de basis voor het vervolg), de ander had al ettelijke keren gekeken, en steeds met een moment van diepe ontroering. Dat ‘volschietmoment’ viel voor een ieder bij een andere scene.

Het was een bijzondere belevenis op deze manier naar een film te kijken. De film heeft voor mij nog geheimen. Binnenkort weer kijken, denk ik…

Herfst 2012

Zacht dwarrelen de bladeren naar beneden. Het is rustig buiten, weinig vogels te horen. Weinig mensen te zien. Heerlijk weer om te wandelen. Het is warm, de warmste 22 oktober ooit. Het zal wel. Ik geniet van wat er is. Probeer niet te denken aan wat nog moet, of wat er zou kunnen gebeuren. Het zal wel. Nu is nu. Nu is foto’s maken, en beseffen dat het echt herfst is.

Een nieuwe start

Na 700 blogjes op mijn punt.nl blog waag ik de overstap naar wordpress. Best spannend, vind ik. Kan ik hier de weg vinden? Hoe werkt het allemaal? Ik zou het niet weten en moet het allemaal nog uitvinden.

En heb ik eigenlijk nog wel zin om te bloggen, na meer dan vijf jaar? Hoe “oldschool” is bloggen inmiddels? Vragen, vragen.

Ik ga eerst maar eens uitvogelen hoe de boel hier werkt, dan zie ik wel weer verder!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén