Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: maart 2013

Proef

Vandaag is het Goede Vrijdag. De dag waardoor ons leven veranderd is. Twintig jaar geleden op Goede Vrijdag werd een van onze kinderen in het ziekenhuis opgenomen. In eerste instantie was de diagnose: een hersentumor. Dit bleek niet het geval te zijn, Goddank. Er volgde een spannende periode, die een enorme impact en indruk op ons gezin heeft achtergelaten. Na al die jaren werd het tijd om een en ander op papier te zetten, daar ben ik lang mee bezig geweest. Uiteindelijk werd dat op papier zetten een boek, dat ik in eigen beheer wil laten drukken. Vandaag zat het eerste exemplaar bij de post en had ik mijn eigen boek in handen. Wat een bijzondere ervaring! Ik was helemaal blij! Heel speciaal dat het op deze dag binnenkwam, zo symbolisch!

wolkboek_DSC0035

Nu nog bedenken of het zo goed is, of dat er nog dingen veranderd moeten worden. Dan kunnen er meer boeken besteld worden…

Recht dat struikelt op de straten

Terwijl een (groot?) deel van Nederland naar de Passion keek, voerden wij onze eigen passie uit. Het paasoratorium van Dirk Zwart. Vandaag zongen we in zorggroep Manna. Gisteren in Ootmarsum, morgen in Hengelo en zaterdag in Denekamp. Dit heet de stille week, wij maken er een muzikale week van. Het is bijzonder om dit om dit werk in verzorgingshuizen te brengen. Gister zongen voor ongeveer dertig mensen, vandaag waren er meer bewoners. Zorggroep Manna is lang geleden, opgericht als verzorgingshuis voor mensen uit de gereformeerde gezindte. Men wilde graag de oude dag doorbrengen met mensen die eenzelfde geloof geloven. Inmiddels is dit alles wat minder uitgesproken, al is de grondslag christelijk. Een paar bewoners kende ik, een paar personeelsleden eveneens. Ik heb bij zorggroep Manna gewerkt toen het nog Martha-Oord heette. We zongen en zongen. De bewoners zongen de stukken die zij kenden, mee. Dat was erg fijn! Het was pijnlijk te zien hoe mensen kunnen veranderen, op wat voor “ontluisterende” manier mensen oud kunnen worden. Dat was geen nieuws voor mij. Wel confronterend. Terwijl we aan het zingen waren over het lijden van Jezus, en daarna over het rijk van God dat zal komen, ooit volledig en nu voor een deel, besefte ik dat dit de werkelijkheid is die komt. Ooit, zal er geen gebrokenheid meer zijn, geen alzheimer, geen NAH, geen kanker, niets meer…. ook daarvoor was het lijden van Jezus!

Het was een mooie avond. We mogen er nog twee gaan!

paasoratorim13Dit is een deel uit het paasoratorium. Met beelden uit een Agapè film over het leven van Jezus. Het zijn wel heftige beelden……

‘Kerk tussen muren en mensen’

Gisteren bezocht ik een congres dat deze naam had: kerk tussen muren en mensen. Het congres was georganiseerd in opdracht van de redacties van de bladen “Opbouw” en “De Reformatie”. Ik vraag me af hoeveel belletjes gaan rinkelen, bij deze bladtitels? Twee kerkelijke bladen die veel invloed hebben (gehad, denk ik…) De Reformatie uit de “vrijgemaakte” hoek, Opbouw uit, wat vroeger buiten verband heette, en nu Nederlandsgereformeerde kerken zijn. In de zestiger jaren vorige eeuw woedde een hevige kerkstrijd. De zoveelste en nog steeds niet de laatste. Het was bijzonder dat dit congres georganiseerd kon worden. De bezoekers hadden grotendeels dezelfde haarkleur als ik heb. Er waren nogal wat predikanten aanwezig. Ik meende zo af en toe uit de reacties de kleur en smaak van de bezoekers te herkennen. Het was een stevig programma: twee sprekers, twee workshops en tot slot nog een sprekerd.

Eén van de workshops had als titel: Flexibel met de Heer voor ogen. Ik vond dat een mooie titel. Flexibel zijn, kan dat? Ja, het kan, en het mag ook. (of moet het zelfs?) “Wij, gereformeerden houden van duidelijkheid”, werd geponeerd. We denken die duidelijkheid nogal eens rechtstreeks uit de bijbel te halen. “Dus” kunnen we niet veranderen… De workshopleider Ad de Boer had een mooie indeling gemaakt, namelijk vijf bedrijven:

1e : de schepping, 2e : de zondeval, 3e: Israël, 4e: Jezus op aarde en dan het vijfde bedrijf..: het nieuwe testament en de kerkgeschiedenis. De eerste vier bedrijven zijn afgerond, het vijfde deels, het nieuwe testament is afgesloten, de (kerk) geschiedenis is nog in gang. Daar zijn wij met z’n allen deel aan. Daar mogen we mee bezig zijn. We denken misschien dat bijvoorbeeld de inrichting van een kerkdienst voorgeschreven is. De enige rechtstreekse verwijzing naar samenkomsten is te vinden in 1 Korintiërs 14, vooral vanaf vers 26. Overigens wel een beetje anders dan wij gewend zijn… Het punt is dat wij een traditie volgen in onze diensten. Op zich is er niets mis met tradities, maar we mogen de traditie niet als wet verheffen. We kunnen er kritisch naar kijken, dit is dan het vijfde bedrijf dat geschreven wordt. Geschreven met de wijsheid die al in de eerste bedrijven tot ons gekomen is.

Was de intentie van deze workshop dat we “dus” alles maar overhoop moesten gooien en wegdoen en al onze wielen opnieuw uitvinden, zoals de angst was? Volstrekt niet! We zijn vrij en geen slaven meer. In het oude testament waren alle ceremoniën voorgeschreven en uitgewerkt, nu hebben wij zelf verantwoordelijkheid. Als blijkt dat bepaalde zaken niet meer werken, hebben we de vrijheid die te veranderen. Bijvoorbeeld de structuur van een kerkenraad. Ik vond het mooi en verhelderend. Zit me dan wel af te vragen hoe iets dergelijks in de praktijk zou werken… die kerkorde… hebben we toch teveel dingen dichtgetimmerd?

Gele kaart

Ik geef mijn ponsplaatje (dat waarschijnlijk geen ponsplaatje meer is) aan de vrouw achter de balie. Zij haalt het uit het hoesje, ziet de kleur van het kaartje en zegt: “Mevrouw, wilt u straks even bij de receptie een nieuw kaartje halen, want deze is niet goed.”

Ik vraag haar waarom dit kaartje niet goed is. “Wel, het is wit en er staat geen BSN nummer op, en dat is al jaren verplicht.”

“Wilt u dan even naar de onderste regel kijken?” De vrouw ziet dat mijn BSN op het pasje staat, nu klopt alleen de kleur niet meer. Ik wacht af wat er nu gaat gebeuren.

“…………….. Ehh, ja u moet toch een ander kaartje ophalen hoor, deze is niet goed”. “Waarom is deze niet goed?” “Ja, dan zitten we iedere keer tegen u te zeggen dat u uw BSN er niet opstaat en dan staat het er wel op.”

Tegen zoveel logica kan ik niet op. De noodzaak voor de aanmaak van een nieuw kaartje is me inmiddels volkomen duidelijk geworden. Ik ben overstag. De volgende keer zal ik niet vervelend doen, ik zal het kaartje in de goede kleur meenemen. Die had ik al heel lang thuis liggen. Het is zo leuk om de reacties van iedereen af te wachten, al zijn ze inmiddels zo voorspelbaar geworden. Mijn spelletje is voorbij!

Column

Een tijdje geleden vroeg een collega of ik iets wilde schrijven voor een website. Zij zou er een tekening bij maken. Nu had ik nog een column liggen. Ooit al eens geplaatst op mijn vorige weblog, daar weer vanaf gehaald, nu toch weer opgezocht. Inmiddels geplaatst op deze site.

Heel leuk om je eigen werk terug te zien! Eigen werk op twee manieren… begeleiden is het echte werk, dankbaar werk, soms ook zwaar werk. Soms heel bijzonder werk, bijvoorbeeld als een klant graag wil wandelen, omdat het zulk mooi weer is… tja, dan zeg ik geen nee.

Leuk als je er dan over kunt en mag schrijven! Dit is onze eerste bijdrage. Het is de bedoeling dat er meer columns en tekeningen komen. Vier per jaar. Ik ga alvast nadenken over de volgende!

#DeBank

Wat is leuker dan het meemaken van de opening van de werkplek waar je zoon werkt? Een filmpje zien van de opening van de werkplek waar je zoon werkt…Dat filmpje zie je hier. Woensdag werd dit officieel geopend, een aantal (flex)werkplekken in een bankgebouw dat geen dienst meer doet. Het is een mooi, oud gebouw in het centrum van de stad. Ideaal, dicht bij het station, bijna letterlijk op een steenworp afstand. Tijdens de bijeenkomst stelden de ondernemers zich voor. Mooi om je eigen zoon daar te zien staan! Mooi dat zijn bedrijf inmiddels alweer twee jaar bestaat! Wat hij maakt? Gewoon dit filmpje even afkijken tot en met de aftiteling, dan weet je het!
Enne, heb je een flexplek nodig? Er is nog ruimte genoeg!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén