Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: april 2013

Koninginnedag

Ik zat me af te vragen hoe koningin Beatrix tegen de dag van morgen aankijkt. Zou ze opgelucht zijn? Zou ze in een wak vallen? Ik ben er nog niet aan toe gekomen om interviews van haar te zien op tv. Voorzover ze zich daarin helemaal laat zien. Vervolgens kwam ik dit op twtitter tegen:  zoontje (6) voor het slapen gaan: “Ik denk dat prins Willem Alexander nu wel heel erg zenuwachtig is”. De schat, dat zoontje van zes is een van onze kleinzonen, altijd leuk om dergelijke tweets tegen te komen!

Hoe dan ook, een bijzondere dag morgen. Een dag tv kijken denk ik. Terugdenken aan de vorige keer, toen we ook al de hele dag tv keken. Een iets kleinere tv en een iets kleinere mijzelf. Ik kan me de emoties van die dag, bij mijzelf, nog herinneren. Nu is die hele ambtsperiode alweer voorbij. Wat is er veel gebeurd in die jaren!

Hier een geweldig (vind ik) lied van Brigitte Kaandorp. Een verdiend eerbetoon. Een mooie dag gewenst!

Zo zijn onze manieren

Vanmorgen gingen we naar de kerk, niets bijzonders op de vroege zondagochtend. Voordat de dienst echt begon las de dienstdoende ouderling de mededelingen voor. Een ieder werd welkom geheten, er volgden nog wat zaken, waaronder de opmerking dat we het Wilhelmus de volgende zondag na afloop van de dienst zouden zingen.  De “gewone” gang van zaken is dat we zittend de psalm zingen die de kinderen voor school moesten leren, daarna gaan staan om de dienst “echt” te beginnen, met het ontvangen van de groet van de Heer.

De “schoolpsalm” van deze week was uit het liedboek nr. 411. Het Wilhelmus! Hilariteit. De band begon te spelen en plotseling stond een ieder op, want het Wilhelmus, dat kun je toch niet zittend zingen? De traditie is dit staande te doen.

De dienst begon, we bleven staan voor het ontvangen van de groet, en zongen de eerste psalm. Daarna zaten we en bleven we zitten, ook tijdens het zingen van de liederen tot eer van de Heer. Want psalmen en liederen zing je zittend, tenzij anders aangegeven door de predikant. Een heel enkele keer besluiten een paar mensen spontaan staande te zingen, dat kan gebeuren, al vinden sommige mensen dit wel een beetje raar, zomaar staan!

Mocht er in een psalm staan dat we met geheven handen iets zingen, dan doen we dat niet. Want dat is een beetje raar, we knielen ook niet als er in een psalm of  lied staat dat we voor Gods zetel knielen….. Dat knielen is uit praktisch oogpunt niet zo handig, dat is wel weer zo. Wat maakt dat we doen wat we doen, vraag ik me af. Wat weerhoudt mensen, wat weerhoudt mijzelf?

Midweekje weg

Afgelopen week waren we in het huis van een van de kinderen. Zij waren een midweekje weg en wij mochten op de (klein)kinderen passen. De oudste twee waren thuis, voor hen zorgden wij. De jongste twee waren bij de andere opa en oma. Op deze manier konden wij ook nog werken.

We kwamen weer in het ritme van naar school brengen en halen, tassen inpakken, (en uitpakken). Kinderen op tijd uit bed halen en op tijd er weer in krijgen. Psalmversje oefenen, Naam & Feit leren, 3 bladzijden lezen en een gezichtje maken. Het leek of sommige dingen nooit veranderen en andere dingen waren nieuw.

We ontdekten dat het ene kind ‘slow-motion’ in de Here Jezus gelooft, daarna vroeg hij  aan oma wat dat woord toch betekende? In de rest van de week kregen heel wat situaties de kwalificatie slow-motion mee. De broers zaten elkaar achterna en gunden elkaar de laatste banaan niet, maar wekten ons wel door hun lied: ‘samen in de naam van Jezus’. Ze genoten van pannenkoeken, door opa gebakken en van een vispartij, samen met opa. Oma had weer eens een vergadering van haar werk…..

Nu is de week voorbij, papa en mama zijn onderweg naar huis. Oudste kleinzoon merkte vanmorgen op dat hij het fijn en niet fijn vond dat papa en mama terug kwamen. Tuurlijk was het fijn dat papa en mama thuiskomen, maar jammer dat opa en oma weer naar huis gaan. En ook wel weer druk, vond hij, als ze met z’n zessen zijn.

En opa en oma? Die hebben genoten en gemopperd, ook dat was zo af en toe nodig. Ze gaan vanavond weer naar huis, en verheugen er zich stiekem op dat ze morgenochtend in alle rust en stilte hun krantje kunnen lezen en hun boterhammetje kunnen eten…..

Op weg naar Pinksteren

opwegnaarpinksteren

Na de veertigdagentijd zijn we nu in de vijftigdagen tijd beland. De vijftig dagen tussen pasen en pinksteren. Om je op pasen voor te bereiden zijn er boeken, kalenders, zoals van Tear. Voor pinksteren is dat minder, ik was nog niet eerder een dergelijk boek tegengekomen. Dit boek gaat over het boek Efeziërs. Een bijzonder bijbelboek, waarin heel veel lessen voor het leven zijn te vinden. Voor iedere dag is er een overdenking over een paar verzen uit Efeziërs. Behalve een overdenking zijn er vragen en opdrachten voor iedere dag. Vragen die je aan het denken zetten. Dit dus: Sluit je ogen. Beeld je in dat je de troon van God nadert, die heilig en oogverblindend is in zijn grootheid en liefde. Welke redenen heb jij om het net als Jesaja uit te schreeuwen: “Wee mij?”

Of de volgende opdracht: Bedenk hoe jij vandaag jouw barmhartigheid vorm zou willen geven…. Nu lijkt het misschien dat er alleen maar “moet” dingen instaan, dat is niet zo.

Wat mij betreft een aanrader, dit boek dat geschreven is door Jan Mudde. Mooi om bewust naar Pinksteren toe te leven!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén