Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: mei 2013

De allerslechtste echtgenoot van Nederland

Gisteravond was het programma: de allerslechtste echtgenoot van Nederland weer op tv. Een programma van BNN, een omroep waar ik zelden tot nooit naar kijk, eerlijk gezegd. De titel triggerde me. Vrouwen gaven hun man op, om samen mee te doen. Begonnen met acht stellen, zijn er nu nog vier overgebleven die in aanmerking kunnen komen voor de grote eer de slechtste echtgenoot te zijn. Iedere uitzending heeft een thema, in iedere uitzending zien we hoe opdrachten uitgevoerd worden, hoe gesprekken verlopen. Deskundigen op relatiegebied geven adviezen en houden spiegels voor. Met meer of minder resultaat. Het is mooi om te zien dat dingen kunnen veranderen bij de stellen. Er verschijnt een lach op gezichten, die eerst alleen maar in de mopperstand stonden.

Gisteravond was het thema seksualiteit. Hoe goed kennen mensen elkaar op dit gebied? Wordt er gesproken, of is het alleen: geen woorden maar daden? Dat verschilde nogal.

Een stel viel bijzonder op. De man zei vanuit het evangelie te leven, (wat me in eerder afleveringen nou niet echt opgevallen was). En DAAROM, was seksualiteit voor hem alleen aan de orde om een kind te verwekken. Zijn partner was nu zwanger, ‘dus’ was er nu geen seks. Hij had nog een paar bijzondere stellingen over seksualiteit. Zijn partner stond erbij en keek ernaar, overduidelijk niet geamuseerd.

Jammer als deze man dit echt allemaal meende, waar haalt hij dit vandaan? Leven uit het evangelie en dan dit soort onzin verkondigen? Zo zijn christenen weer fraai in beeld….

En toch, ik twijfel. Meent hij dit echt, of is dit allemaal fake? Vanmorgen googelde ik wat en kwam op de fb pagina van deze echtgenoot, daar stond: ” ik had eigenlijk gedacht dat ik veel meer mensen pissig zou krijgen, valt me alles mee. Er zijn er wel wat die de clou gewoon niet snappen ….tja…lol”

Onmisbare dagen.

Gisteren hadden we een logeetje, kleindochter Floor, inmiddels alweer negen maanden jong. Papa en mama en grote broers waren aan het kamperen. Als jonge dame is het niet zo heel handig daarbij te zijn en bij opa en oma is het best gezellig. Dat vonden opa en oma. Floor wist ons goed duidelijk te maken dat zij er anders over dacht. Het was saai in ons huis. Geen broers, wel een opa die veel aandacht voor haar had, maar dat was niet voldoende. Ik bracht haar weer naar haar eigen gezin, waar ze stralend naar binnen gebracht werd en weer helemaal blij was.

Afbeelding

Vandaag was mijn omadag. Mees, inmiddels drie, ging vanmorgen naar bed, omdat hij vanmiddag naar ‘school’ mocht. Niet slapen ’s middags is nog geen optie (gelukkig). Mees was snel uitgeslapen vanmorgen en riep om mama, vervolgens om oma. Ik haalde hem uit bed, deed zijn kleren weer aan. “Oma, ik vin jou lief”, zo klonk het. Ach, oma smolt ter plekke. Ik kreeg een dikke zoen. Daarna klonk het: mama is ook lief, en Floor ook.

We gingen naar beneden, verschoonden samen Floor, die een vieze luier had. Om een idee te krijgen: volgens Mees rook het naar: paardenpoep, varkenspoep en schapenpoep. Hij logeert regelmatig op een boerderij, dus hij kan het vergelijken. Vervolgens moest ik naar het toilet. Ik werd begeleid door Mees. Mantelzorg moet je tegenwoordig vroeg aanleren en dit was een prima leermoment. Daarna kon ik nog enige uitleg geven over de fysieke man/ vrouw verschillen, dit naar aanleiding van enkele vragen van Mees. En zo rommelden we gezellig verder.

De geest van de waarheid

In het bijbelboek Johannes, hoofdstuk 14, vers 17 zegt Jezus dat de Heilige Geest zal komen, nadat Hij zelf naar de Vader is gegaan. De geest van de waarheid, zo wordt de Heilige Geest genoemd. Afgelopen dagen vierden we Pinksteren. Het moet heel bijzonder en spectaculair geweest zijn, dat eerste Pinksterfeest, tweeduizend jaar geleden. Niet te overzien wat er gebeurde en wat de gevolgen zouden zijn. Hoe zouden wij gereageerd hebben als we erbij waren?

Geest van de waarheid.. het was het weekend van de waarheid voor de moeder van de vermiste kinderen. Ze zijn gevonden, gestorven. Er is veel over geschreven en gezegd. De vader is de schuldige en veel mensen en instanties zijn in gebreke gebleven, want… en dan volgt er van alles. Wijsheid en waarheid achteraf. Iedereen heeft het geweten en niemand deed iets. Of wist wàt te doen. Wie sprak de waarheid: de moeder die haar ex van geweld beschuldigde, de vader die dit ontkende. Teleurgestelde en gefrustreerde mensen die elkaar beschuldigen. Situaties die te vaak voorkomen, te herkenbaar zijn.

Wat is waarheid, is het hetzelfde als gelijk hebben? En wat levert het op, gelijk hebben? Vooral in kerkelijke kring is het begrip waarheid belangrijk. Het ware geloof, het ware gedachtengoed dat bewaard moet worden. Dan krijg je dus bladen met als titel: de waarheidsvriend, of een website met de naam: een in waarheid. De eigen waarheid is waar en de meetlat. Wie er niet in past valt er af of er naast. Vlijmscherp kan de waarheid gebracht worden. Liefde lijkt dan erg ver weg.

De geest van de waarheid, Hij zal ons de weg wijzen naar de volle waarheid. Wanneer mogen we de waarheid zien?

De oversteek

Een paar jaar geleden was het boek “De uitnodiging” van William P Young een grote hit in christelijk Nederland. Ik vond het wel een boeiend verhaal, was er niet laaiend enthousiast over. Het taalgebruik, of de vertaling, leidde me af van het verhaal. Een voortdurend grinnikende Jezus, het begon te vervelen, dat gegrinnik.

Inmiddels is er een tweede boek van deze schrijver in Nederland verschenen:

deoversteek

Opnieuw een boek met een heel bijzonder verhaal. Iemand wordt ziek (krijgt een CVA), krijgt de   mogelijkheid zijn lichaam te ontstijgen en kan in de lichamen van anderen zijn. Op deze manier maakt hij van alles mee en krijgt een goed zicht op het leven dat hij voordien leefde.

Behalve de dingen die hij meemaakt in het lichaam van andere mensen, heeft hij ontmoetingen met Jezus en de Heilige Geest, beide in heel bijzondere gedaanten. Hij belandt in een heel extreem landschap, dat zijn hart(sgesteldheid) uitbeeldt. Door alles wat hij meemaakt komt hij tot inkeer….

Een boek dat gaat over nieuwe mogelijkheden, dat de vraag stelt: wat als je de mogelijkheid krijgt zaken in je leven te  veranderen, als je bij God (na je leven) alsnog een herkansing krijgt?

Zoals gewoonlijk moet ik ergens iets van vinden…en ik zit me nu af te vragen wat ik ervan vind. Er wordt minder in gegrinnikt, dat vind ik een pluspunt. 🙂

Ik vond het een heel  boeiend verhaal, het hield me vast, al duurde het wel even voor ik er “inzat”. Het zette me aan het denken, maar meer in de zin van: klopt dit? Lees ik hierover iets in de bijbel? Dat niet, naar mijn mening.  Het boek zette me aan het denken, en leerde me weer eens naar mijzelf te kijken met de vraag: hoe leef ik mijn leven met God?

Hannah Arendt

Vanavond zagen we de film Hannah Arendt. Een van oorsprong duitse joodse filosofe. Ze leefde van 1906 tot 1975.  Ze was nazi Duitsland ontvlucht, naar Amerika. De film gaat vooral over het Eichmann proces in Israël. Ze schreef verslagen over dit proces voor the New Yorker. We zien hoe ze dit proces bijwoont. In de film zijn de originele beelden te zien, heel bijzonder om te zien hoe dit verliep. De emoties van de mensen die getuigen tegen Eichmann. De reacties van Eichmann, hij voerde “gewoon” de opdrachten uit die hij kreeg.

De artikelen die Hannah schreef naar aanleiding van dit proces, deden, zachtgezegd, veel stof opwaaien. Zij verwachtte een monster te zien, en zag een heel gewone man, die verkouden was, moe was, zijn verhaal probeerde te vertellen. In de film hoor en zie je heel wat van haar redeneringen. Eichmann is geen monster, vindt zij, hij is ontmenselijkt doordat hij niet nadenkt en alleen maar doet wat hem opgedragen werd. Deze houding levert haar veel hoon en kritiek op. Ze krijgt stapels post, vooral dreigbrieven, wordt ook werkelijk bedreigd door de Israëlische geheime dienst, die haar wil verbieden een boek te schrijven. Uiteindelijk schrijft ze wel een boek over dit proces: “Eichmann in Jeruzalem”. Zij beschrijft daarin de “banaliteit van het kwaad”.

Wij vonden het een heel boeiende film. Het speelt in de zestiger jaren, een tijd zonder mobiele telefoons, zonder computers, met twinsetjes (wie weet nog wat dit is?), en veel roken, heel veel roken. Aan het einde van de film had ik een smerige smaak in mijn mond van al die sigaretten… herinneringen kwamen boven drijven. Een mooie, boeiende film, mooi om die op de avond van de vierde mei, in alle vrijheid, te mogen zien!

Binnenkort naar de bibliotheek om een boek over haar op te zoeken, deze film smaakte naar meer Hannah Arendt!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén