Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: september 2013

50 plus beurs

Evenals vorig jaar stond ons bedrijf op de 50 plus beurs. Evenals vorig jaar stond ik een dag op die beurs. Gelukkig niet alleen, maar samen met baas en collega’s. Zes hallen vol met zaken die 50-plussers interesseren. Wat voor zaken dat zijn? Reizen en trekken, op alle mogelijke manieren. Gezondheid, een hal vol stands met allerlei artikelen, tot aan incontinentiemateriaal toe. Daar hadden ze leuk ingepakte pepermuntjes, waarvan de verpakking alle hallen doorging. Een ander bedrijf had tomaatjes als hapje. Tomaatjes met vlaggetjes..mensen dachten dat die bedoeld waren als wegwijzers, zoals bij Hans en Grietje. De SP, de SGP en de CU stonden gezellig naast elkaar. Daarnaast weer de FNV. Er was van alles te koop: wonderbare haarverwijderaars, fraaie poncho’s, kussentjes die rugklachten oplossen, en nog veel meer. Je kon overal folders krijgen, gelukkig lagen ook overal tassen. Pennen liggen overal voor het grijpen. De ervaring van vorig jaar had ons geleerd dat je erg snel van de pennen afkomt als ze zo voor het pakken liggen. Grijpen is in dit verband beter….. tjonge, wat zijn er veel mensen die pennen sparen….

50 plusbeursEr werden veel gesprekken gevoerd, heel erg veel. Mensen die zeiden: in de tijd dat ik mijn letsel kreeg, was er nog geen begeleiding, was het er maar geweest… of: begeleiding? Bestaat dat dan? Of: begeleiding? Dat is toch helemaal niet nodig, je leert toch alles in een revalidatiecentrum? Ik stond er op dat mijn man daar minstens 11 maanden bleef, en nu is alles helemaal duidelijk…. Och, ik durfde het gesprek met haar man niet aan te gaan, kromgebogen zat hij nietsziend in zijn rolstoel.

Een  moeder vertelde ons het verhaal van haar dochter. Een dochter die ernstig NAH heeft, haar eigen leven leeft, een leven dat zo gekwetst is. Die moeder gaf ons nog als tip mee een doos tissues in de stand te zetten.. zij was niet de enige die zo iets nodig had.

Wat een verdriet kwam (soms) naar voren! Wat een moed ook! Een man wilde heel graag weer aan het werk, hoe kon hij dat voor elkaar krijgen? Hij had geen NAH, wel ernstige hartproblemen, zijn hartspier had nog ongeveer 15% van de oorspronkelijke kracht over… hij was erg blij dat hij even bij ons kon uitrusten.

Soms wilde iemand folders meenemen, voor informatie voor anderen, om er achter te komen dat we nu net in dàt deel van het land niet werken.. dat gebeurde helaas enkele keren. Er kwamen nogal wat vragen over de toekomst. Diverse keren werd wat schamper over de participatiemaatschappij gesproken. Ik heb diverse keren moeten vertellen dat, zoals de plannen er nu zijn, niets meer helder is, vanaf 2015. (voorzover mensen ooit echt goed kunnen vooruitzien). Allerlei taken komen op het bord van gemeentes terecht. Ik heb nog niemand horen zeggen dat dat een goed plan is, waar gemeentes goed in kunnen zijn. We wachten af. Of moeten we wat gaan doen?

Vandaag stonden er weer andere collega’s in de stand. Morgen de laatste dag. Dan is de grootste beurs voor 50-plussers weer voorbij. Voor mij was het gisteren een mooie dag. Vandaag was ik moe, ook dat hoort bij 50 plus!

Zonder toestemming…

Een land is maar een land

Heer van de wereld, het gaat niet goed, en dat is niets nieuws:

uw schepping zucht, en ook ons kleine land, maar zelden nog

naar U. Heer, wij verlangen naar een overheid die geeft en zorgt,

maar wees bij ons als dat niet langer zo kan zijn en wij de pijn

 

van harde keuzes moeten dragen, Heer God, wij willen veel

en roepen snel, maar leer ons toch verlangen naar wat goed is,

sterk en echt. Leer ons, schreeuwers, schreeuwen om recht.

Geef ons de moed om op te staan, voor buren, vrienden,

 

vreemdelingen, volgers van andere goden dan U- als zij de last

van onrecht moeten dragen. Leer ons de nood achter hun

voordeur zien. En Heer, de nood achter de voordeur van

ons eigen huis, onthul ons die. Leer ons, die snel verveeld zijn,

 

trouw, aan man of vrouw, en aan elkaar. En sta hen bij die

breken bij gebrek aan liefde. Leer ons betrokkenheid

op hen die voor hun toekomst vrezen, en voor hun kinderen

die opgroeien tussen schermen. De eenzamen van straks.

 

Heer, wij zijn Hollanders en wij verlangen naar de zee, wij willen

vaart en geld, wind in de zeilen, maar wij bidden: breng ons de haven

van uw wijsheid binnen. Leer ons, als wij ons werk alleen verrichten

voor ons loon, het geheim van het mosterdzaad, het geheim van het

 

brood voor vandaag, en rust daarbij. Geef sterke schouders een sterk

hart, leer leiders dienen. O Heer, uw wereld schreeuwt in nood, haast

overal, en wij hebben het onvoorstelbaar goed. Geef ons uw vrees,

die het begin van wijsheid is, en kon het zijn een beetje moed.

 

Heer van de wereld, een land is maar een land. Wij bidden veel,

wij klagen, vrezen, beven. Maar komt de schaarste uit uw hand?

Laat het dan duren Heer, en leer ons dragen. Leer ons dan maar

van onze schaarste geven. Omdat uw liefde meer is dan het leven.

 

Amen.

 

Dit prachtige gebed stond vanmorgen paginagroot in het Nederlands Dagblad. Te mooi om niet te delen.

Mannen en vrouwen, deel twee

Gisteren zag ik al iets voorbij komen op twitter: Rapport over de M/V in de kerk: Ja er is ruimte voor de vrouw als ambtsdrager. Vanmorgen stond er een uitgebreid artikel in het Nederlands Dagblad. (linken heeft geen zin, artikelen moeten betaald worden)

Er is een commissie geweest in ‘onze’ kerken, de GKv, die (weer) onderzoek heeft gedaan naar de positie van mannen en vrouwen in de kerk. Deze commissie heeft het rapport gemaakt en opgestuurd naar de synode. Die vergadert volgend jaar en zal dan besluiten nemen, denk ik. De uitslag van dit rapport is bekend gemaakt. Het advies luidt dat vrouwen alle ambten zouden mogen bekleden. Overigens een advies dat terzijde gelegd kan worden.

De commissie bestond uit zeven personen, waaronder twee docenten van de theologische universiteit in Kampen. Dit zijn dus theologen. Eén commissielid heeft laten weten het niet eens te zijn met het advies van de commissie. Dit lid is jurist , en hij geeft zijn visie eveneens in het rapport.

De commissieleden benadrukt dat het advies niet hoeft te betekenen dat vrouwen overal als ambtsdrager moeten gaan functioneren. Dit onderwerp mag geen belemmering meer vormen in gesprekken  met Nederlands Gereformeerde kerken of Christelijke Gereformeerde kerken. Als ik het goed heb, was juist het rapport over vrouwen in alle ambten een van de redenen dat de samensprekingen met de NGK in ons stadje zijn stopgezet….

Zoals gezegd moet de synode er nog over oordelen en besluiten. We wachten af of er iets gaat gebeuren en wat er dan gaat gebeuren. Ik zit me af te vragen of dit bericht een stroom van ingezondens gaat opleveren bij het ND, en wat het beleid dan zal zijn.

Ik was verrast door dit bericht. En eerlijk gezegd begrijp ik het ook niet goed. Hoe kan het bestaan dat er al tweeduizend jaren geen vrouwelijke ambtsdragers zijn, en dat op grond van de bijbel. En dan nu, eveneens op grond van de bijbel, zouden vrouwen wel ambtsdrager (draagster?) mogen zijn? Hoe kan dit?

vrouwenambt

Leven met Niet Aangeboren Hersenletsel

Vandaag mocht ik weer werken. Vanmorgen moest ik nog werken, na afloop van de werkdag was het mogen…. Vier bezoeken op één dag, dat plan ik niet zo vaak zo. Na drie bezoeken zit mijn hoofd doorgaans vol. Ook dat viel mee, voel me best nog wel fit. Het waren allemaal afspraken in onze eigen stad, zodat ik kon fietsen. Vierentwintig kilometer.. en dat op een fiets zonder E.

Iedere keer opnieuw merk ik hoeveel impact NAH op een leven heeft , en vaak ontdek ik dat er nog zoveel mensen zijn die niet kunnen begrijpen hoeveel impact NAH heeft. Vaak worden de gevolgen gebagatelliseerd: ik ben ook wel eens moe, ik vergeet ook wel eens wat. Erger zijn reacties in de zin van: Ik zie niets aan u, dus u kunt gewoon alles weer doen zoals voorheen. Of u krijgt geen hulp, u kunt best alles zelf doen… Iets wat alleen maar erger gaat worden, vrees ik.

Ik kwam bij iemand die op een dag vrolijk naar zijn werk ging, aangereden werd en nu verwikkeld is in een zoektocht naar een dagindeling die niet te vermoeiend is. Op zoek is naar werk wat nog wel gedaan kan worden. Moet niet moeilijk zijn, vinden de mensen van het UWV. Dertig uur in de week moet  kunnen. Is waarschijnlijk ook zo te vinden. Moed houden en plezier vinden in de kleine dingen is het levensmotto (geworden).

Een motor tochtje in Duitsland op een vroege zondagochtend kan eveneens desastreus zijn. Kost veel tijd en strijd en levert tot nu toe niets op. De wereld wordt klein en kleiner. Zielig? Nee! Moedig? Ja. Dromen voor de toekomst? Verdwenen. Echtgenote blijft dromen over een terugkeer naar het leven van vroeger: samen naar een groot feest en dansen! Realistisch? Absoluut niet en dat weet ze.  Ik heb dit nodig, zegt zij… En hij, hij voelt een enorme pijn hierover. Kan genieten als hij ziet hoe zij geniet van het alleen naar een feest durven gaan. Hij kan genieten van de dingen die nog wel kunnen, zonder steeds om te kijken naar wat niet meer kan. Wat een moed! Wat een wil om samen verder te gaan!

En zo volgden nog twee vergelijkbare bezoeken. Iedere keer opnieuw ben ik er verbaasd over dat ik binnen mag komen in huizen, mag luisteren, mag delen in levens,  en ook nog wat mag zeggen. Soms kom ik rijker thuis dan dat ik wegging. Vandaag was zo’n dag!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén