Evenals vorig jaar stond ons bedrijf op de 50 plus beurs. Evenals vorig jaar stond ik een dag op die beurs. Gelukkig niet alleen, maar samen met baas en collega’s. Zes hallen vol met zaken die 50-plussers interesseren. Wat voor zaken dat zijn? Reizen en trekken, op alle mogelijke manieren. Gezondheid, een hal vol stands met allerlei artikelen, tot aan incontinentiemateriaal toe. Daar hadden ze leuk ingepakte pepermuntjes, waarvan de verpakking alle hallen doorging. Een ander bedrijf had tomaatjes als hapje. Tomaatjes met vlaggetjes..mensen dachten dat die bedoeld waren als wegwijzers, zoals bij Hans en Grietje. De SP, de SGP en de CU stonden gezellig naast elkaar. Daarnaast weer de FNV. Er was van alles te koop: wonderbare haarverwijderaars, fraaie poncho’s, kussentjes die rugklachten oplossen, en nog veel meer. Je kon overal folders krijgen, gelukkig lagen ook overal tassen. Pennen liggen overal voor het grijpen. De ervaring van vorig jaar had ons geleerd dat je erg snel van de pennen afkomt als ze zo voor het pakken liggen. Grijpen is in dit verband beter….. tjonge, wat zijn er veel mensen die pennen sparen….
Er werden veel gesprekken gevoerd, heel erg veel. Mensen die zeiden: in de tijd dat ik mijn letsel kreeg, was er nog geen begeleiding, was het er maar geweest… of: begeleiding? Bestaat dat dan? Of: begeleiding? Dat is toch helemaal niet nodig, je leert toch alles in een revalidatiecentrum? Ik stond er op dat mijn man daar minstens 11 maanden bleef, en nu is alles helemaal duidelijk…. Och, ik durfde het gesprek met haar man niet aan te gaan, kromgebogen zat hij nietsziend in zijn rolstoel.
Een moeder vertelde ons het verhaal van haar dochter. Een dochter die ernstig NAH heeft, haar eigen leven leeft, een leven dat zo gekwetst is. Die moeder gaf ons nog als tip mee een doos tissues in de stand te zetten.. zij was niet de enige die zo iets nodig had.
Wat een verdriet kwam (soms) naar voren! Wat een moed ook! Een man wilde heel graag weer aan het werk, hoe kon hij dat voor elkaar krijgen? Hij had geen NAH, wel ernstige hartproblemen, zijn hartspier had nog ongeveer 15% van de oorspronkelijke kracht over… hij was erg blij dat hij even bij ons kon uitrusten.
Soms wilde iemand folders meenemen, voor informatie voor anderen, om er achter te komen dat we nu net in dàt deel van het land niet werken.. dat gebeurde helaas enkele keren. Er kwamen nogal wat vragen over de toekomst. Diverse keren werd wat schamper over de participatiemaatschappij gesproken. Ik heb diverse keren moeten vertellen dat, zoals de plannen er nu zijn, niets meer helder is, vanaf 2015. (voorzover mensen ooit echt goed kunnen vooruitzien). Allerlei taken komen op het bord van gemeentes terecht. Ik heb nog niemand horen zeggen dat dat een goed plan is, waar gemeentes goed in kunnen zijn. We wachten af. Of moeten we wat gaan doen?
Vandaag stonden er weer andere collega’s in de stand. Morgen de laatste dag. Dan is de grootste beurs voor 50-plussers weer voorbij. Voor mij was het gisteren een mooie dag. Vandaag was ik moe, ook dat hoort bij 50 plus!