Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: december 2013

Partnerdag

Gisteravond werd ik door mijn baas gebeld, en kreeg de vraag voorgelegd of ik vandaag iets te doen had. Verrassende vraag, zo op de vrijdagavond. En ja, wanneer heb ik nu niets te doen? De concrete vraag was of ik vandaag gespreksleider wilde zijn bij een groepje partners of familie van klanten. Evenals vorig jaar was er dit jaar een dag georganiseerd voor mensen die leven met een naaste met NAH. Het leek er op dat er niet zoveel aanmeldingen waren, uiteindelijk bleken er meer groepen te ontstaan dan verwacht. Zo reed ik vanmorgen naar Apeldoorn. Lekker doorgassen, weinig verkeer deze keer. Ik had er zin in. Het was leuk weer collega’s te ontmoeten. In de afgelopen weken had ik er al een behoorlijk aantal gezien, op cursusdagen, en aankomende week hebben we ‘groot team’, ontmoetingstijd te over.

partnercongres2013B                                                                                   hier luisteren we naar de instructies voor de gespreksgroepen.

’s Ochtends waren er twee sprekers. Een revalidatie arts/ hoogleraar. Zij vertelden iets over mantelzorg, en hoe dit vol te houden. zorg vooral goed voor jezelf, was een van de tips. Het verhaal was wat technisch, vond ik. Die mening werd gedeeld door de enkele partner die ik er naar vroeg. Daarna volgde een verhaal over geheugen-problemen, een van de meest voorkomende dingen bij NAH. Dit verhaal werd gehouden door de docent die vaak cursussen voor ons verzorgt. Dat zijn van die dagen dat je om half tien begint te luisteren en mee te denken om verbaasd om vier uur te ontdekken dat het donker wordt en je weer naar huis mag gaan. Het verhaal was ook deze keer weer mooi. Wat ik altijd bijzonder van deze docent vind is dat er quasi nonchalant een heleboel kennis wordt uitgegoten, met daarbij/ daarin/ daardoor, alle aandacht voor de mens met NAH.

’s Middags was voor mij het spannendste deel: het leiden van de gespreksgroep. Wat voor mensen zouden daarin zitten? Er waren verschillende groepen: partners van/ ouders van/ vrienden van/ kind van/ kind met een mens met NAH. De groep ouders van een kind met NAH was voor mij. Per ongeluk of expres? Geen idee. We hadden bijna twee uur de tijd voor dit gesprek. Beginnen met een voorstelrondje, daarna de verwachtingen voor deze middag. Wat een verhalen werden verteld! Herkenning en erkenning van NAH blijkt nog steeds moeilijk te zijn. Onbegrip en onbekendheid waren woorden die vaak vielen. Mensen gaven elkaar tips. Ik vroeg hoe zij voor zichzelf zorgden, zoals ’s morgens te horen was. Ik kreeg de indruk dat dat nog wel wat beter zou kunnen, de zorg was voornamelijk op hun kind gericht. (wat ik me ook weer helemaal kan voorstellen)

Zij bemoedigden elkaar, al was soms toch vooral heel erg fijn alleen je eigen verhaal te vertellen. Ik zag moed, ik zag kracht, ik zag gebrokenheid, heel veel gebrokenheid, ik zag liefde, ontzaglijk veel liefde.

Mag ik alsjeblieft volgend jaar weer?

Krantenberichten

Nu ik “mijn” krant weer fijn iedere dag in de brievenbus krijg, probeer ik ’s morgens de krant te lezen voor ik de deur uitga. Dit lukt me niet altijd, dan volgt later een in haalslag. Afgelopen week las ik een gesprek met een dominee die een boek had geschreven over pastoraat aan kinderen van gescheiden ouders. Waarschijnlijk zal in de meeste situaties de aandacht naar de ouders gaan. Soms is het zo moeilijk te bedenken wat je tegen de kinderen moet zeggen dat het makkelijker is niets te zeggen. Het advies is praktisch voor de kinderen klaar te staan en geen partij te trekken.

De schrijver zegt  voorzichtiger te zijn geworden met het benoemen van wie ‘dader’ en wie ‘slachtoffer’ is bij een scheiding. Hij noemt de situatie van een man die er vandoor ging met zijn secretaresse. Nu citeer ik de schrijver, via de krant: “Je vraagt je altijd af hoe zoiets kan, maar hij zei dat zijn echtgenote hem al tien jaar seksueel contact onthield”. Klinkt in mijn oren als: heel logisch dat je dan vreemd gaat. Per slot van rekening is het nogal wat als je vrouw je seksueel contact onthoudt. Als vrouw weet je toch waar je man recht op heeft?

In dezelfde krant, dezelfde dag, las ik een ingezonden stuk van een lezeres. Het was een reactie op een synode besluit van de christelijke gereformeerde kerk. Die synode heeft onlangs aangegeven dat relaties tussen homoseksuelen afgewezen moeten worden. Dit besluit wordt ten voorbeeld gesteld voor de komende synode van de Vrijgemaakte kerken. Dan volgt er: homo’s en lesbiennes hebben het moeilijk met hun geaardheid, maar God wil kracht geven in deze beproeving. Er volgen nog een paar aanwijzingen die bedoeld zijn om deze broeders en zusters de beproeving te helpen dragen.

Ik wil geen discussie aanzwengelen over de vraag of een homoseksuele relatie al dan niet kan, volgens Gods woord. Deze berichten in dezelfde krant vielen me op. De bijna vanzelfsprekendheid van heteroseksueel contact, de eveneens bijna onvanzelfsprekendheid van homoseksueel contact….

 

Festival of lessons and carols

Op 24 december is er opnieuw het Festival of Lessons and Carols, in de Kristalkerk te Hengelo. P.C. Hooftlaan 210. We zijn hard aan het werk om de liederen te oefenen. Deze keer zingen we in het engels, wat het net even lastiger maakt om te zingen. Hier alvast een voorproefje, van een niveau dat wij niet gaan halen.

God is not a white Man

Zo leuk om soms een “nieuwe” artiest te ontdekken! Alweer een tijdje geleden blogde Yvonne dit. Mooie blog, mooi lied. Gisteren noemde iemand nog weer een ander lied, van dezelfde artiest.

Niets makkelijker dan internet, dus even zoeken en dan vinden. Mooi filmpje, mooi lied, wijze tekst.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén