Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: januari 2014

Kadoweek

Het is zoiets als winter, al hoor ik alweer vogels, en is de winterjas te dik en warm en de herfstjas toch net te dunnetjes. Ik houd niet zo van de winter, zak ook bijna ieder jaar in een soort van “wak”. Ondanks alle goede tips en truucs die er zijn om dat wakvallen te voorkomen, die vergeet ik namelijk. Ik zou willen dat de winter voorbij was, tegelijk verbaas ik me over de snelheid waarmee januari  voorbij geraasd is.

De weken gaan voorbij, er lijkt niets te gebeuren in je eigen wereldje, des te meer in de boze buitenwereld, een wereld die wel erg boosaardig is (soms). Kop in het zand steken en geen nieuws meer volgen, denk en doe ik soms.

Afgelopen week vond ik een bijzondere week! Het was een week van ontvangen voor mij. Een week met veel werkafspraken, waaronder een aantal evaluaties. Iedere keer weer gaaf om te horen en merken dat mensen blij zijn met wat jij doet en hoe jij bent. Kadootje! En soms is het leuk om zelf een kadootje te geven, vooral de anonieme zijn leuk, wat ik dan ook maar deed, deze week. O, wat een plezier had ik…

Ontmoetingen, vooral onverwachte,  kunnen ook kadootjes zijn.  Ik stond te  wachten op het groen worden van een verkeerslicht toen iemand me herkende aan mijn kapsel.. wat volgde was samen opfietsen, in gesprek raken, nog even mee naar zijn huis gaan, verder praten, bemoedigd worden, op de plek gezet worden en tenslotte alle zorgen en noden bij God neer mogen leggen… dat is geen kadootje, maar een kado!

Een gave dag met een aantal collega’s was ook al een kado! Samen nadenken over hoe we sparringpartner kunnen zijn, van elkaar leren, het was weer geslaagd!

Tenslotte… gisteren hadden we onze jaarlijkse zussendag: vijf zussen en een schoonzus reizen af naar Utrecht, om daar te kletsen, koffie te drinken, te kletsen, te eten, etc. Dit alles gesponsord door onze moeder. Het is traditie om kadootjes  mee te nemen. Dit was de oogst van ‘zusje’:

zussendag     Mijn “oogst” zag er ietsje anders uit. Dit was de materiële kant. Onze schoonzus had  angekondigd niet op tijd te kunnen zijn, we konden de dag alvast beginnen op de vaste stek. Hetgeen we deden… daar aangekomen was niet onze schoonzus maar onze broer aanwezig! Dat was wel heel bijzonder! Hij had zich vorig jaar al voorgenomen van de partij te zijn…

Zo waren we een dag met ons zessen. Waarschijnlijk was dit de eerste keer dat we zo met z’n     allen een dag weg waren. Tussen oudste en jongste zit een verschil van zestien jaren. De eerste was de deur al uit toen de laatste een jaar of twee was. Het is er gewoon nooit van gekomen samen op stap te gaan.  Zo werd het een bijzondere dag. Herinneringen ophalen, praten over   het leven van nu. Herkenning over en weer, meer dan we dachten. Mooi om zo verbonden te zijn en dit te kunnen delen!

Dit was mijn week! Kijk, zo’n kado week wil ik nog wel vaker, zo komt Maahtje de winter wel weer door!

Voor……

voor  de  gewonde en gekwetste

voor de zinzoeker

voor de eenzame

voor de verlorene en de verliezer

voor de vermoeide en moedeloze

voor een ieder:

Boeken…

De Prediker wist het al:  en tot slot, mijn zoon, nog deze waarschuwing: er komt geen einde aan het aantal boeken dat geschreven wordt, en veel lezen mat het lichaam af.

Hm,  ik ben een lezer, altijd al geweest, heerlijk wegduiken in een boek. Iedere woensdagmiddag met onze moeder en broer en zusjes naar de bibliotheek en verse boeken halen. Zien dat je daar een hele week mee kon, en niet op zondag al door je stapel heen zijn. Ik merk dat ik nu veel minder lees dan “vroeger”. De media slokken veel tijd op. Werken trouwens ook. Ik koop nog steeds wel veel boeken, bij de plaatselijke boekhandel voel ik me dan ook zeer welkom!

Een aantal jaren geleden volgde ik de studie GPW, en kocht veel boeken daarvoor. Nu wil ik ze kwijt. Hieronder een lijst van boeken die weg mogen. Het zijn wel specifieke en oude(re) boeken. Wie wil mag ze hebben, je mag ze ophalen. Versturen is ook mogelijk, dan zijn de verzendkosten voor jou. Op de “over mij” pagina is een contactformulier, daarmee kun je je belangstelling aangeven.

Boekenlijst:

Jim Rubart: Het levende huis 2010

Gary R. Collins en Jef de Vriese: doeltreffende pastorale counseling

David Seamands Genezende genade

Siep van der Werf Allochtonen 2000

Dr. David Pinto: interculturele communicatie 1999

Jay E Adams: bijbels pastoraat 1982

Verhulst: de ontwikkeling van het kind

Ebbens en anderen: effectief leren in de klas 1996

Prof. Dr, C.A. van Deursen: cultuur in stroomversnelling 1999

Roel Grit: projectmanagement. 2000 derde  druk

O  ja, wil je een leesstoel? Deze mag ook weg, verzenden zal wat ingewikkelder worden, denk ik.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In de winter?

Gisteravond zagen we de film: ’Avant ‘l hiver’. Een film over een relatie die al vele jaren bestaat. Waarin je zo bekend met elkaar bent en zo vervreemd kunt zijn. “Praten? Waarover dan?”vraagt hij. “Ik borduur al jaren, dat was een van de dingen waar jij verliefd op werd”, als antwoord op de vraag of zij vaker borduurde. Je zit er verbijsterd naar te kijken. Hoe kan het zover komen? Of je herkent dit, en vraagt je af waar jij nog met je partner over spreekt? Of is er stilte gekomen… investeren heeft geen zin, veranderingen zullen er niet (meer) komen, het is zoals het is? Ik wil niet meer teleurgesteld worden, dus ik heb mijn verwachtingen, mijn verlangens naar beneden, heel erg naar beneden, bijgesteld? De muurtjes worden zo steeds hoger. Tegelijk kun je de vraag stellen of het werkelijk realistisch is te verwachten dat de ander verandert, (want ja, jij hoeft dat niet, toch?). Het huwelijk instappen met de gedachte dat jij die toch wel wat vervelende trekjes van je partner wel bij zult schaven is utopia in optima forma. Wat ook vaak gebeurt is , dat die eerst zo charmante dingen van je partner, die dingen waar jij op viel, later struikelblokken worden. Het meisje dat zo lief kon zorgen (ver) wordt tot een vrouw die verstikkende ‘liefde’ geeft. De jongen die zich niets aan anderen gelegen liet liggen en zijn eigen mening volgde, wordt een man die volkomen zijn eigen gang gaat en niet meer te ‘hanteren’, of ‘corrigeren’ is. En dan?

Vaak is er zoveel pijn, zoveel zonde ook, juist in relaties. Zo anders dan God het bedoeld heeft. Ik merk om me heen, en ook wel bij mijzelf, dat doen alsof alles goed is, de makkelijkste weg is. Praten over problemen? Heb ik een probleem dan?

Hoe gaan we binnen kerkelijke gemeentes, in vriendenkringen om met relaties? Ooit stelde ik in een kerkelijke gemeente voor om tijdens huisbezoeken de relatie ter sprake te stellen. (dit in het kader van een afstudeeropdracht voor de opleiding GPW). Hoongelach werd mijn deel. “Mijn huwelijk is van mij, daar praat ik niet over met anderen, die hebben daar niets mee te maken”, zo was de opinie. Hm, eerlijk gezegd ben ik ook nog niet zoveel ouderlingen tegengekomen met wie ik evt. dit soort problemen zou willen/ kunnen bespreken. En toch, nu kan het gebeuren dat het te koop bord in de voortuin staat, voordat iemand van het kerkgezin weet van de komende echtscheiding.

Hoe kunnen we elkaar hiermee helpen, zit ik me af te vragen. Hoe kun je sparren en steunen? Werkt een marriage course? Zijn er misschien andere “cursussen”?  Er zijn massa’s boeken geschreven over het huwelijk, maar doe je daar echt iets mee?

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Wie heeft er een oplossing? Wie weet?

Avant l’Hiver

Vanavond gingen we weer eens naar ons plaatselijke filmhuis. Even weg uit de dagelijkse dingen, ook al zijn die dagelijkse dingen in deze weken vakantiedingen. We gingen naar:

Een film over een echtpaar dat al jaren is getrouwd en zo op het oog alles heeft wat op deze aarde van belang is. Natuurlijk is niets wat het lijkt. Wat je ziet is leegte en onmacht om elkaar te bereiken. Ontluisterend, en frustrerend. Herkenbaar, zelfs. De vrouw op zoek naar de man, de man die steeds verder achteruit loopt tot hij met de rug tegen de muur staat.

In alle rijkdom zie je armoede, leegte. Er spelen verschillende lijntjes en draadjes door het verhaal. Het verhaal is niet spannend, en toch zaten we op het puntje van de stoel (figuurlijk dan) en voelde ik mijn hart kloppen in een niet normaal tempo.

Komt het weer goed, (her) vinden ze elkaar? Dat is een open einde van deze film. Heb je nog wat om over te fantaseren en na te praten….

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén