Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: juni 2014

Mannen en vrouwen deel drie

Vorige week werd ik gebeld door een van mijn collega’s: “We willen een bidstond organiseren voor ons bedrijf, om te bidden voor een goede afloop in deze hectische tijden. Wil jij een bijdrage leveren, een gebed, een lied, een (korte) overdenking?”. Ik hoefde er geen seconde over na te denken. Natuurlijk wil ik dat! (De vraag of ik het kan, die komt vanzelf wel, waarschijnlijk vlak voordat die dienst begint.)

Vorig jaar schreef ik twee  blogjes over het onderwerp mannen en vrouwen in de kerk. Inmiddels heeft de synode van onze kerken vergaderd, onder anderen over dit onderwerp. De korte uitkomst is dat er eerst een studie over de invulling van de ambten gaat komen, voordat er verder gesproken kan worden over de plaats van vrouwen hierin. Dit is dan mijn vertaling van het geheel.

In grote lijnen heb ik de discussies op de synode via het live-blog van het ND gevolgd. Er is pittig gesproken, tussen de broeders. Er is veel geschreven, in kranten en op weblogs. Kritische vragen zijn gesteld, kritische kanttekeningen gemaakt. Is het een luxe probleem, bezig te zijn met/ over dit onderwerp, terwijl aan alle kanten mensen de kerk verlaten/ ontvluchten?

Ik las mee in krant en internet, en zat af en toe (=regelmatig) met gekromde tenen. Al die mannen die maar over vrouwen praten. (ik snap dat dat nu eenmaal zo werkt in deze kerkstructuur, en toch!) “Ik ben trots op onze vrouwen”, zo sprak de een. “Er is (nog?) zoveel mooi werk voor vrouwen te doen, zoveel mooi bezoekwerk..

Het deputatenrapport waarin gesteld werd dat alle ambten open kunnen voor vrouwen, werd ‘afgestemd’. Nu dus eerst onderzoek naar de ambten, zoals die nu ingevuld zijn. Is dat zo rechtstreeks uit de bijbel te halen? Welke rol speelt cultuur hierin?

Ga nog maar even door met studeren, beste mannen broeders.  We wachten het wel af, of niet, dat kan ook nog. Intussen kan ik blij worden van video’s op You tube. Deze bijvoorbeeld:

 

en voor als je nog tijd hebt, nog eentje:

 

Mijn taak tijdens de ‘dienst’ voor ons bedrijf? Ik heb het nog niet helder, maar zie wel uit naar die avond!

 

 

De avond uren van een zestig-jarige

Omdat gisteren toch al alles anders liep dan we gedacht hadden, besloten we naar ons filmhuis te gaan, voor een film die nog op mijn verlanglijstje stond. Dat flexen was overigens nog wel een goeie oefening voor ons.

We keken naar: deux jours, une nuit. Een vrouw heeft haar baan verloren, de bazen geven aan dat zij haar baan terug kan krijgen als de andere werknemers van de fabriek waar ze werkt, bereid zijn hun bonus in te leveren. De vrouw, Sandra, heeft een depressie gehad, en ze blaakt niet echt van zelfvertrouwen. Wat we in de film zien is haar tocht langs collega’s om hen te vragen hun bonus (van ongeveer 1000 euro) in te leveren. Je ziet haar angst, voelt haar onvermogen, twijfels. Je ziet en hoort de reacties van haar collega’s. Weinigen willen “hun” bonus, waar zij “recht” op hebben en die ze nodig hebben (voor een nog mooier tuinterras bijvoorbeeld) opgeven voor Sandra. Komt dit allemaal nog weer goed?

De film was niet bepaald een luchtig toetje op een toch wel wat zware dag. We werden wel weer aan het denken gezet. Wat is dit voor maatschappij, waarin werknemers zo gedegradeerd worden, zo inwisselbaar zijn, en bijna zo iets als handelswaar? Dat is nog lekker veilig buiten mijzelf:  de maatschappij. Hoe zou ik reageren als mij deze vraag gesteld zou worden? Hoe vast zit ik aan “mijn” (???) geld?

Nog te zien tot 2 juli.

De avonturen van een zestig-jarige

Vandaag is het mijn verjaardag. Zestig ben ik geworden. Plotseling voelt dat oud, erg oud. Ik zag er tegen op om het echt te gaan vieren, en we besloten vandaag naar het Rijksmuseum in Amsterdam te gaan. Altijd al naar toe gewild, en wie weet, misschien was het nog niet zo druk, omdat de vakanties nog niet begonnen zijn. De Spoordeelwinkel hielp ons aan kaartjes, gisteravond alvast entreekaartjes voor het museum geprint, wij waren er klaar voor! Mooi op tijd zaten we in de trein, een trein die al snel helemaal vol was. Het Rijksmuseum is natuurlijk ook heel geschikt als doel voor een schoolreisje voor tweede klassers van de middelbare school. We zaten gezellig samen achter ons krantje, reden door Twello, en kwamen met een enorme schok tot stilstand. Twee mannen liepen gehaast de trein door. Even was het stil en mensen keken elkaar verbaasd aan… zou iemand? Al snel kwam het bericht dat er een aanrijding met een persoon was geweest, en dat dit nog wel heel lang kon duren, het is niet anders, zo klonk het, gebroken.

Daar zaten we dan. Al snel was er veel beweging rond de trein. We stonden in een woonwijk, veel mensen stonden buiten te kijken. De brandweer kwam, de politie kwam, een ambulance kwam. De laatste reed al snel weer weg. Monuta uitvaartzorg verscheen. Een arts van de GGD arriveerde.

We zaten te wachten in de trein. Er was al wel gezegd dat dit een tijd zou gaan duren, en dat niet duidelijk was wat er zou gebeuren. Misschien kwamen er bussen die ons verder zouden brengen. Misschien zouden we in een ander treinstel verder kunnen reizen. We zaten in de trein naar Schiphol.. er ontstond stress bij mensen, als we lang moesten wachten zouden zij hun vliegtuig missen. De schoolkinderen, die duidelijk geen zin hadden in het bezoek aan het Rijksmuseum, vonden dat we best verder konden rijden. Lichaam opruimen en wegwezen..

Naast de treinstellen liepen politiemensen heen en weer, wel een stuk of acht. Heen en weer, heen en weer. Er kwamen een paar Pro Rail auto’s aan. De uitvaartauto kwam er aan. Twee, in keurig uniform gestoken mensen stapten uit. Twee lege bussen kwamen aangereden. Zouden die rechtstreeks naar Schiphol rijden?

We keken vol verwondering naar alles wat buiten gebeurde. De trein stond vanaf een uur of tien stil. Vanaf kwart voor een moesten we overstappen naar een andere trein. Dat was de trein vanuit Apeldoorn, die ook al die tijd stil gestaan had. Via een provisorisch bruggetje konden we overstappen. Een internationale trein, die ons terug zou brengen naar Deventer. Vandaar uit kon via Zwolle naar Apeldoorn en verder gereisd worden. En er zouden bussen zijn die naar Schiphol reden. Te laat voor veel reizigers, hun vliegtuig vloog om een uur naar Turkije. We kwamen om een uur of een in Deventer aan. Wij besloten daar te blijven, we hadden geen energie meer om naar Amsterdam te reizen, er bleef te weinig tijd over om relaxed het museum te bekijken. We dronken eindelijk koffie met gebak, liepen wat rond, kochten wat dingetjes, en gingen uiteindelijk naar huis.

In gedachten waren we toch steeds bezig met degene die op deze dag een einde aan het leven maakte. Op deze ruwe manier. Een dag die een gat maakte in levens van anderen. Ik mocht zestig jaar leven vieren, een ander kon het leven niet meer aan…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA       OLYMPUS DIGITAL CAMERAtreintwello

Pinksteren

Op deze pinksterdag heb ik weer een “aanrader”. Een boek van Tim Keller, over Galaten.

galaten   Per dag lees ik een deel uit het bijbelboek en het bijpassende hoofdstuk uit het boek. Nog een paar     hoofdstukken, dan heb ik het uit. Zoals vaker ben ik geraakt door deze schrijver. In eenvoudige woorden en zinnen worden de mooiste dingen gezegd. Soms one-liners die onmiddellijk blijft hangen, soms een zin die ik dan toch wel voor de tweede keer wil lezen om te laten landen.

In het bijbelboek Galaten waarschuwt Paulus voor dwaalleraars, die de gelovigen weer van Christus weg willen halen. Je moet zelf wat doen, namelijk je aan de wet houden, om bij God te horen. Overtuigend laat Keller zien dat ook wij hier niet vreemd aan zijn, aan het denken dat je zelf iets toe kunt voegen aan je redding.

Mooi laat Keller zien wat de Heilige Geest doet. Door Christus worden we de wettige kinderen van God, mogen we erfgenamen zijn in plaats van slaven. Dit is een feit, wat we voor kennisgeving aan kunnen nemen. Nu is het mooie en bijzondere dat we door het werk van de Geest, het kindzijn van God werkelijk kunnen en mogen beseffen en ervaren. Prachtig om te zien hoe Vader, Zoon en Geest bezig zijn!

Dank voor deze grote liefde!

Weekendje weg

Na een avondje weg, waren we nu een weekend weg. Het jaarlijkse Urban Expression weekend. Vorig jaar waren we er ook en schreef ik er over. Het zou een herhaling van zetten kunnen worden…. Opnieuw was het een supergaaf weekend. Misschien nog wel mooier dan vorig jaar… toen voelden we ons nog wat onwennig binnen de groep. We waren al wel bezig op Pathmos, maar nog niet zo intensief als in het afgelopen jaar. Nu konden we vertellen over de contacten die we afgelopen jaar mochten leggen. We mochten luisteren naar de verhalen van anderen. Meeleven met elkaar. Terugzien op een bijzonder jaar, vooruitkijken en denken over het vervolg.

We werden ont- of be-moedigd door het verhaal van Matthijs Vlaardingerbroek, over de valkuilen bij gemeentestichting. Wat is je drijfveer voor je gedrag? Soms zijn het angsten die ervoor zorgen dat je over je grenzen gaat. Binnen ons team praatten we door over deze onderwerpen. Mochten we ontdekken dat we in het afgelopen jaar steeds meer een team geworden zijn. Iets waar we blij mee zijn!

verhaalMV  <– dit is de ondertiteling van het verhaal van Matthijs.

Het was niet alleen zware kost, er was een kleding en boeken ruilbeurs, een high     tea, dat was dan wel weer zware kost…..

Er was een bal toernooi voor de sportievelingen, ontmoeting gesprekken, waarin ik       ontdekte dat er in een jaar veel kan veranderen en dat dromen en wensen lang niet altijd uitkomen. Al was dat laatste natuurlijk niet echt nieuws.

We maakten plezier en lieten ons fotograferen, tot een fraaie groepsfoto. Vanmorgen was er een overdenking over Handelingen 20 vers 28: “Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de Heilige Geest u heeft aangesteld; u bent de opzieners van de gemeente die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon”. Wat een mooie tekst! Voor jezelf zorgen, anders kun je niet voor een ander zorgen. We beseften, ook als team, eens te meer dat we werkelijk een taak en opdracht hebben. Een opdracht die mooi is en soms zwaar. We vierden het avondmaal op een manier zoals nooit tevoren. Wel een manier die het offer en daardoor het nieuwe leven heel dichtbij bracht.

avondmaal        gebedenopdragen

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén