Maand: augustus 2014

De voor en nadelen van een ziekenhuisopname.

Op augustus 30, 2014

In Kleinkinderen, Leven als kind van God

“Ja maar oma, waarom ben jij nou boos omdat ik in het ziekenhuis lig?”, vraagt Mart me, nadat ik vertelde dat ik gisteren uit kwaadheid een appelboom gekortwiekt heb. Die stomme appelboom, die maar één appel heeft, deze zomer, waarschijnlijk staat die boom voor het laatst in de tuin.

Mart in het ziekenhuis, niet helemaal onverwacht, toch heftig. Het is op dit moment nog niet duidelijk wat hij heeft. Wel is duidelijk dat er iets echt niet goed is. Hoofdpijn, last van zijn ogen, de hele zomer met zonnebril op lopen. Om die zonnebril in de Spelerij kwijt te raken. Dat was minder geslaagd. In de afgelopen weken onderging hij verschillende onderzoeken, waaronder een MRI van zijn hoofd. Voor ons kwamen oude films weer boven drijven. Gelukkig was er niets bijzonders op de MRI te zien. Uit een ander onderzoek kwam wel iets naar voren, wat dat is, dat weet nog niemand. Diverse mogelijkheden liggen nog open en moeten nader onderzocht worden. We wachten af met z’n allen.

Meer dan twintig jaar geleden zaten wij als ouders in het ziekenhuis, te wachten op uitslagen van onderzoeken. Nu zitten we ons te verbazen over de enorme verschillen met toen. Door WhatsApp blijven we op de hoogte van alle onderzoeken. Toen moesten we voortdurend op zoek naar een telefooncel in het ziekenhuis, om wat nieuws door te geven. Wat niet anders is, zijn de gevoelens van onmacht. Verdriet dat zo ontzettend vermoeiend is, dat maakt dat er niets uit je handen komt. Pijn om je kinderen en kleinkinderen.

Mart vermaakt zich intussen met zijn tablet, waar hij flauwe filmpjes op zoekt en kan vinden. Hij vermaakt ons en zichzelf met het vertellen van mopjes en raadsels. Of hij zoekt een filmpje over de MRI op You Tube, om te onderzoeken wat een MRI is. Er waren geen filmpjes te vinden over een ruggenprik, die had hij vanmorgen gehad. Mart zat vanmiddag een lijstje te maken van de voor- en nadelen van een ziekenhuisopname. De stand was fifty-fifty. Tot hij toch vond dat hij naar huis wilde. En niet kon. Gelukkig mag er altijd iemand blijven slapen en doet zijn moeder dat deze nacht.

Intussen kon ik niet goed aan Mart uitleggen waarom ik boos was. Ik weet het zelf ook niet goed. Het voelt zo machteloos, ik wil iets doen, en ik kan niets doen. Boosheid heeft een adres nodig. Op wie ben ik boos? Of is het niet wie maar Wie? Ik kan het niet goed volgen waarom dit gebeurt. Voor mijn gevoel is het teveel, te zwaar, te…? De wereld om ons heen staat in brand. Onze eigen kleine wereld wordt weer eens door elkaar geschud. God is sovereign, is de titel van een lied dat ik vanmorgen deelde. Ja, ik weet het, dat het zo is. En toch…

Sovereign over us

Door Margé

Op augustus 30, 2014

In Gehoord/ gezien/ gelezen

OP facebook tegengekomen, spontaan gepikt.Een lied voor deze dag.

Maakt me toch wel nieuwsgierig naar deze CD, ik dacht dat ik een beetje uitgeluisterd was op MWS… maar wie weet, toch nog aanschaffen…

“Sovereign Over Us”

There is strength within the sorrow
There is beauty in our tears
And You meet us in our mourning
With a love that casts out fear
You are working in our waiting
You’re sanctifying us
When beyond our understanding
You’re teaching us to trust

Your plans are still to prosper
You have not forgotten us
You’re with us in the fire and the flood
You’re faithful forever
Perfect in love
You are sovereign over us

You are wisdom unimagined
Who could understand Your ways
Reigning high above the Heavens
Reaching down in endless grace
You’re the lifter of the lowly
Compassionate and kind
You surround and You uphold me
And Your promises are my delight

Your plans are still to prosper
You have not forgotten us
You’re with us in the fire and the flood
You’re faithful forever
Perfect in love
You are sovereign over us
[x2]

Even what the enemy means for evil
You turn it for our good
You turn it for our good and for Your glory
Even in the valley, You are faithful
You’re working for our good
You’re working for our good and for Your glory
[x2]

Your plans are still to prosper
You have not forgotten us
You’re with us in the fire and the flood
You’re faithful forever
Perfect in love
You are sovereign over us
[x2]

You’re faithful forever
Perfect in love
You are sovereign over us

In de krant

Door Margé

Op augustus 23, 2014

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Een paar maanden geleden stond er een oproepje op een Facebookpagina. Wie wil er in de krant met zijn/ haar huiskamer. Och ja, waarom niet? Altijd leuk! Begin juni zijn een aantal foto’s gemaakt van onze huiskamer, en werd een gesprekje gevoerd. Heel gezellig, heel ontspannen. Vandaag stond het resultaat in de krant. Volgens mij is de foto aan te klikken en op deze manier groter te maken, zodat je kunt lezen wat wij te vertellen hadden over ons huis. Heel grappig om zo je eigen kamer te zien! Leuk ook om reacties te krijgen. (want daar gaat het toch om?)

Zwarte Pieten over de zorg

Door Margé

Op augustus 21, 2014

In Gehoord/ gezien/ gelezen

(oei, mag deze titel nog wel?)

In de afgelopen dagen stond er een discussie in het Nederlands Dagblad, over zorg, indicaties, de noodzaak voor zorg en nog zo wat vragen en opmerkingen. Dinsdag fulmunineerde een zorgverlener tegen het CIZ, en de zorgkantoren. Het CIZ werkt (te) traag, indicaties komen veel te laat binnen, budgetten eveneens. Dat laatste is dan natuurlijk weer erg vervelend voor een zorgverlener, die (te) lang moet wachten op zijn geld. De slotzin luidde: “Wat dat betreft heb ik mijn hoop en verwachting gesteld op de gemeenten. Slechter kan het bijna niet worden”.
Actie roept reactie op. De volgende dag al stond er een nieuw artikel in het ND. Een artikel met kritiek op zorgvragers. (dit verhaal was van de hand van een vrijwillig netwerkcoach mantelzorg). Een van de punten is dat er zoveel gefraudeerd is (geworden, geweest?) met PGBs en dat het daardoor logisch is dat zorgkantoren korten en secuur werken. Het echte probleem is, volgens schrijver, dat er meer zorg verleend zal moeten worden met minder middelen. We worden niet opgeroepen mee te huilen met de wolven in het bos. Een zorgverlener dient ervoor te zorgen dat het medisch dossier zorgvuldig is, en helder en compleet. Volgens schrijver is het onbestaanbaar dat cliënten voor al hun behoeften afhankelijk zijn van betaalde dienstverlening. Dat is de trend. (helaas). Diakonieën zouden veel meer kunnen doen, de professionele zorgverlener zou hier aan bijdrage aan kunnen leveren, al was het alleen maar om het te signaleren. (de meeste tekst uit dit deel heb ik letterlijk uit het ingezonden artikel overgenomen).
Eerlijk gezegd word ik van beide stukken erg moe en verdrietig en ook wel boos. Hoop gesteld op gemeenten? Ik lees dat een groot aantal gemeentes nog geen idee heeft hoe de dossiers van zorgvragers veilig beheerd gaan worden. Werkende weg komen we daar wel achter, is de gedachte. Ik lees regelmatig over de perikelen bij ons bedrijf. Aanbestedingen bij heel veel gemeentes. Dan is er een gemeente die de CV’s van alle werknemers in wil zien, dan lees ik weer dat er op 53 pagina’s een handtekening geplaatst moet worden. (een stempel mag niet). Dan wordt er weer geëist dat alle soorten zorg geleverd moeten worden, dus niet alleen begeleiding. Gemeentes geven aan tot 40% te willen korten op budgetten, veel meer dan wat het rijk oplegt. Zou het echt beter worden?
Bij het bedrijf waar ik werk, is heel veel kennis, over NAH. Kennis die ik, tot nu toe, nog niet erg bij mensen van de WMO ben tegengekomen. Huishoudelijke hulp aanvragen? “Mevrouw, ik zie niets aan u, u kunt uw huishouden best zelf doen”. Iedere week de week doornemen en een planning maken? Och, dat doet u toch gewoon in uw agenda? Of daar kan uw thuishulp toch best bij helpen, als ze er toch is? Of uw mantelzorger kan dat toch ook?
Die kennis over NAH, waar blijft die? Dan maar als vrijwilliger naar mijn klanten gaan? In mijn hart voel ik ervoor, maar dat is nu net wat ‘men’ graag wil. Want dan is het: zie je wel? Betaalde begeleiding is helemaal niet nodig, het gaat zo toch ook goed?

Nebraska

Door Margé

Op augustus 20, 2014

In Aanraders, Gehoord/ gezien/ gelezen

Gisteravond zagen we de film Nebraska. Niet in het filmhuis, daar hadden we hem gemist, maar gewoon thuis voor de buis.

Een geweldige film, vonden wij. Een oude man denkt een miljoen dollar gewonnen te hebben. Hij had zo’n mooie brief ontvangen, waar dat in stond. Nu moest hij naar Nebraska om het geld op te halen, de post kun je uiteindelijk niet vertrouwen. Hij houdt stug vol dat hij miljonair wordt. In de film volgen we de man op zijn reis. Zijn jongste zoon gaat mee. Een film vol onderkoelde humor en tragiek. Door op reis te gaan leren vader en zoon elkaar beter kennen en begrijpen. Onderweg komen ze in het geboortedorp van de man. Er zijn ontmoetingen met de familie van de vader, met vroegere vrienden. Met weinig woorden wordt veel gezegd: “Kun je je nog herinneren dat je zusje (2 jaar) overleed?” “Ik was erbij”. In de loop van het verhaal wordt de moppervader steeds menselijker en begrijpelijker. Wat je ook ziet is de aasgierhouding van familie en vrienden, iedereen eist “zijn” deel op van het miljoen. De vader wil alleen maar een truck voor zichzelf, dat heeft hij altijd willen hebben.

Wordt hij miljonair? Nee, hij krijgt als troostprijs een pet, met de tekst: prijswinnaar. Wat hij krijgt, of terugkrijgt, is zijn waardigheid, als geschenk van zijn zoon.

DVD gehuurd van de bibliotheek, zeker een aanrader. De film is in zwart wit. Even wennen, supermooi!

Belofte maakt schuld.

Door Margé

Op augustus 13, 2014

In Kleinkinderen

Vorige zomer zouden we al een dagje weg gaan: Mart & Stijn, opa & oma. Het kwam er niet van, wij op vakantie, zij op vakantie, weer aan het werk… Aan het begin van deze vakantie vroeg Stijn al of het nu toch wel door kon gaan. Ja Stijn, het gaat deze keer door. En toen was het zomaar alweer de laatste week van de schoolvakantie. Zondag at de hele familie bij ons, en nogmaals vroeg Stijn of het nog zou lukken een dagje weg te gaan. (we hadden al vrij genomen en met hun papa en mama overlegd). Het grappige was dat ze mochten kiezen waar ze naartoe wilden. Uit een mond klonk het: de Spelerij.

Dat vonden we verrassend en leuk. Dit was nog leuker:

En zo gingen we gisteren op pad, op weg is beter. De plaatsen in de auto werden verdeeld, in alle eerlijkheid. Ik begon te haken, (goededoelendeken), en de jongens wilden vingerhaken. Dat kon. De een was de hele weg ermee bezig, de ander wist na vijf minuten wel weer hoe het moest en ging z’n eigen dingetjes doen. (hoe deden wij dat vroeger toch, toen er nog geen beeldschermpjes waren?)

Het was niet erg druk en vol in de Spelerij. Dat is het, gelukkig voor ons, nooit Zo ongeveer de hele dag waren de broers in de Uitvinderij te vinden. (een grote loods, waarin van alles geknutseld kan worden.) Er werden weer boten van piepschuim gebouwd, gefiguurzaagd, van plexiglas mooie dingen gemaakt. Dat laatste is erg lastig om te doen, merkte ik.

We zaten buiten te lunchen: stokbroodjes. (stukjes brooddeeg om een stokje, boven een vuurtje gebakken). We zaten in de zon en raakten in gesprek, over de verschillen tussen de broers. Die zijn duidelijk aanwezig. De een herinnert zich dit van een vakantie en de ander heel andere dingen. Grappig om opnieuw te merken.

Om vijf uur ging de toko dicht. Eigenlijk best te vroeg, vonden ze. Daarna gingen we nog naar een pannenkoekenbakkerij. Het aantrekkelijkste voor hen was daar de muntjes die je bij een pannenkoek kreeg. (die opa en oma mochten betalen, een heel erg slim systeem). Wel lastig dat ze weer moesten kiezen: wat zoek ik uit voor die muntjes? De een zocht iets leuks uit voor jongste broer die thuis gebleven was, de ander vermaakte zich op de terugweg uitstekend met een rubberen beestje, waar je veel avonturen mee kunt beleven.

Op deze foto hebben ze allebei nog een zonnebril. De donkere bril is helaas spoorloos verdwenen in de loop van de dag.

De Spelerij blijft voor ons een aanrader, tenminste een “pretpark” dat opa en oma kunnen bijbenen! Het is bijzonder te zien waar de speelgoederen van gemaakt zijn: kruiwagens, bedspiralen, telefooncellen (oma wat zijn dat?), en nog veel meer. Veel energie wordt opgewekt met zonnepanelen. Tegelijk wordt er heel erg veel materiaal gebruikt/ verbruikt. Veel hout, papier, plastic, piepschuim, etc. En dat materiaalgebruik hebben wij gisteren een beste bijdrage geleverd!

Vrouwenweekend ( deel 1)

Door Margé

Op augustus 8, 2014

In Leven als kind van God, Persoonlijk

Hoe het precies begonnen is, weet ik niet meer.. Een melding op Facebook, als ik me goed herinner, waar ik op reageerde. Een vrouwenweekend bedenken voor vrouwen/ zussen, een weekend met voeding en snoep, en dit dan op “geestelijk gebied”. Vriendin R opperde het plan, en ik vond dat ik daar best mijn steentje aan kon bijdragen. Bijdragen in de zin van meedenken/ meeorganiseren. Leuk plan! Moet kunnen!

En “dus” stapten we vandaag in de auto, op zoek naar een goede gelegenheid om zo’n weekend te houden, en om na te denken over de invulling van de dagen. Behalve dat natuurlijk ook voor gezelligheid en bijpraten. We belanden op een camping in het oosten des lands, zeer nabij de geboortestreek van R. We ontdekten daar een mooi zomerhuis, dat voor ons doel misschien niet geheel perfect is, wel bijna perfect is. We waren beiden enthousiast en besloten dit onderdeel van onze niet bestaande afvinklijst te halen. Geregeld!

Vervolgens gingen we aan de wandel. Door het bos, op weg naar een waterplas, met banken erbij. Die banken hè, die hadden we nodig! Kopje koffie erbij, mijn “o ja”boekje erbij. Er plopten allerlei gedachten op, die misschien wel bruikbaar waren. En intussen keken we uit op het water, verbaasden ons over de activiteiten van kikkers, libelles, schrijvertjes, onbekende watervogeltjes en genoten van al dit moois! Top, inspanning en ontspanning, genieten van schepping en daardoor van de Schepper!

We zagen kikkers, en toen weer niet en daarna weer wel, een kikker druk bezig met zijn maaltijdvoorziening, en dat bracht ons op de vragen hoe we de catering zouden gaan doen. Nog niet helemaal een antwoord op gevonden… de kikker wel. We zagen allerlei dieren druk bezig met hun maaltijden. Doen dieren nog meer dan met eten bezig zijn? Wij waren bezig de dagen in te vullen met allerlei activiteiten en rustpunten. Wat gaan we doen? En hoe? Daar hebben we al wel onze gedachten over laten gaan… Maar geheel duidelijk is het nog niet. Nog afhankelijk van wie we kunnen krijgen om invulling te geven aan onze voorzetjes. We houden het nog even onder onze petten…. Ach, alles in een keer vertellen is niet zo leuk. We hadden een gave dag, met ons wandelen, ons nadenken, met de “O ja” momenten noteren. We kunnen weer verder en ermee aan het werk…Niet alles kan nu al vermeld worden.

Nieuwsgierig? Gewoon mijn weblog bijhouden, of op Facebook kijken! Wij hebben de ruimte gereserveerd vanaf vrijdagavond 6 februari tot maandagochtend 9 februari 2015

Van kikker tot prins

Door Margé

Op augustus 6, 2014

In Aanraders, Gehoord/ gezien/ gelezen

dat is de titel van een boek dat Matthijs Vlaardingerbroek (gemeentestichter in den Haag) schreef. Een boeiende titel, een boeiend boek. Ik kwam tot de ontdekking dat het “originele” verhaal van de kikker en de prins mij onbekend was. Ik werd blij van dit boek. Het leest heel makkelijk. Dat is positief en tegelijkertijd vind ik het een nadeel. Ik las maar en las maar. En vergat wat er geschreven staat tot me door te laten dringen…dat betekent dat ik het boek waarschijnlijk nog een keer ga lezen.

De inhoud is een fraaie mix van verhalen uit de bijbel, op een geweldig aansprekende manier opnieuw verteld, eigen ervaringen van Matthijs, waarin hij zichzelf niet spaart, en tenslotte in elk hoofdstuk een soort van “toepassing” voor de lezer. Leven vanuit je nieuwe identiteit. Een identiteit die je al hebt, en die nog zo vaak niet erg uit de verf komt. Aan het einde van het boek staan een aantal praktische pagina’s waar beschreven staat hoe je zelf stappen kunt zetten om verder te komen. Hierin wordt verwezen naar het model van de vijf waterbakken en wat die bakken betekenen. Zie hiervoor ook deze site. Wat op deze site beschreven wordt is een boeiende cursus die je verder kan brengen in het leven met Christus. (ja, daar kunnen cursussen zeer zinvol bij zijn!, ik hoop hem ooit zelf te gaan volgen)

Voor mij is dit boek een aanrader! Ik ben benieuwd wie het boek nog meer gelezen heeft en wat je ervan vindt?

The fault in our stars

Door Margé

Op augustus 1, 2014

In Aanraders, Gehoord/ gezien/ gelezen

Vanavond de film “The fault in our stars” gezien. Deze keer niet in ons filmhuis, maar in een ‘echte’ bioscoop. Daar ging niet alles zoals het moest, nog voor de pauze stopte de film, een computerstoring. Waar is de tijd van zoevende en draaiende films gebleven?

De film.. Als je de trailer wilt zien, moet je even doorlinken. Op de een of andere manier lukt het me niet (meer) om filmpjes vanuit YouTube te plaatsen. (hebben meer mensen dit , en hoe is dit eventueel op te lossen?)

Het was een mooie film, uit het genre tranentrekker. Twee tieners (Gus en Hazel) ontmoeten elkaar op een praatgroep voor (ex) kankerpatiënten en worden verliefd op elkaar. Maar hoe kun je van elkaar houden als je weet dat je niet heel veel jaren meer te leven hebt? Durf je jezelf te geven, als je weet dat je hart verscheurd zal worden?

Het verhaal speelt deels in Amerika, en deel speelt in Amsterdam. Het is “raar” om in de film te zien hoe enthousiast Gus en Hazel zijn als ze in Amsterdam zijn. Alles is prachtig en geweldig, behalve de persoon voor wie ze naar Amsterdam zijn gegaan. Deze ontmoeting valt tegen.. en aan het einde van de film komt dit op z’n pootjes terecht. Geen film met een happy end. Een film waarin rauw verdriet te zien is. Vooral dit stuk raakte me. Het verse, rauwe verdriet, dat zó binnenkomt, terwijl je nog geen enkel idee hebt of het ooit anders zal worden…..

Een dag die tot nadenken stemde…

Door Margé

Op augustus 1, 2014

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Via Facebook werd ik geattendeerd op een tentoonstelling in het Catarijneconvent in Utrecht. Het wat? Een museum, dat dicht bij de Domkerk ligt en waar de geschiedenis van 2000 jaar christendom getoond wordt. Tot 10 augustus is er een tijdelijke tentoonstelling: Thuis in de Bijbel. Een aantal zalen met schilderijen van nederlandse schilders, afbeeldingen van bijbelverhalen. Het bijzondere van de schilderijen is dat ze over bijbelse taferelen gaan, in nederlandse landschappen gesitueerd. Jozef en Maria in zestiende eeuwse kleding, Jezus geboren in een sneeuwlandschap, dat soort dingen. Heel bijzonder, ik vond het mooi!

Behalve deze tentoonstelling is er de vaste collectie. Een reis door de eeuwen. Er is van alles te zien: beelden, schilderijen, kleding, video’s, waarin van alles verteld wordt over het christelijke geloof. Interessant en bijzonder. Ik verbaasde me over de monstransen en andere ingewikkelde dingen. Ik weet nu dat er verschillende zeer rijk versierd liturgisch vaatwerk is, waarin de hosties bewaard worden. Er stonden pontificale schoenen en pontificale handschoenen in een vitrine. Ik was onder de indruk van de kleding die er is:

In mijn beleving veel pracht en praal, in kleding te vinden en in allerlei andere dingen. Een kerk die steeds rijker werd en steeds meer macht naar zich toe trok. Was dit zoals God het bedoelde met de kerk? Er ontstond een “tegenbeweging”, de reformatie. Ook daar zijn schilderijen over te vinden. Er wordt veel getoond, er is veel om over na te denken. Ik was er een paar uur zoet.

Tenslotte wandelde ik nog wat door het centrum van de stad. Ik werd aangehouden door een jonge vrouw. Ze vertelde vol vuur een lang verhaal over megastallen en melkquota, en de gevaren daarvan. en dieronterende situaties die dit oplevert. Een lang verhaal, met als doel mij vooral flink te interesseren in de organisatie Milieudefensie. Haar verhaal was te lang, het duurde veel te lang voor ze eindelijk de aandacht vroeg voor haar organisatie. Och, wat jammer dat ik daar niet in geïnteresseerd was, en ik was nog wel zo aardig…. ja ja. Ik was geraakt door haar enthousiasme en kennis en doorzettingsvermogen. Allemaal kwaliteiten die ik aan zendingsdrang koppel. Dat was ze ook, een zendelinge, die mensen wil motiveren een petitie te tekenen om te voorkomen dat er nog meer megastallen komen. Ze heeft me in ieder geval aan het denken gezet… in die zin is haar missie geslaagd.