Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: december 2014

Nieuwjaarsvegen

OLYMPUS DIGITAL CAMERA Heb je het al in je agenda staan? Nieuwjaarsdag om 12 uur ’s middags je stoepje schoonvegen?

Gewoon, bij jouzelf voor de deur? Het moet hoor, er ligt vaak zo’n hoop afval op de stoepen, daar moeten we wat aan doen!
Wat ben ik toch blij met onze overheid! Ik had daar niet aan gedacht, om mijn stoep te gaan vegen. Was ik nooit opgekomen! Net zo blij was ik met de waarschuwing van minister Schippers, dat ik elke dag een schone vaatdoek  moet pakken. Was ik ook niet opgekomen. En gelukkig dat ook daarvoor grote borden aan de kant van de weg hingen, en dat daar radiospotjes voor waren. Alleen moet ik nu wel even nadenken, moet ik op 1 januari nu mijn stoep vegen of een schone vaatdoek pakken?

Ik ben blij met die borden en spotjes over vaatdoeken enzo. Het zijn bijna net zulke fijne spotjes als die waarin aangekondigd wordt dat Nederland zo veranderd is, en dat daarom de zorg ook veranderen moet. Alleen heeft nog niemand mij uitgelegd wat daar nou de logica van is. Dat de zorg moet veranderen als ons land verandert. En hoe is Nederland dan veranderd, en sinds wanneer?

Mooie warme stemmen hoor ik op de radio. En ik leer er van! Ik begrijp nu pas dat wij het altijd verkeerd gedaan hebben met het begeleiden van onze klanten. Niet goed gewerkt. Want de tante van de reclame maker krijgt nu eindelijk in 2015 professionele begeleiding. Dat zegt de overheid. Hoe dat gaat gebeuren weet nog  bijna niemand.

De overheid heeft ook bedacht dat iedereen in zijn eigen kracht moet staan. Daarom krijgen mensen geen huishoudelijke hulp meer, of veel minder. Want dan leren ze het weer zelf te doen! Super toch?! Of vervoer, bijvoorbeeld naar dagbesteding,  dat kan best afgeschaft worden. Iedereen moet een app kunnen gebruiken en zo opzoeken hoe hij of zij ergens komt. Makkelijk, toch? Geeft veel meer zelfvertrouwen, dat puzzelen met een app!

Maar wat ik nu echt niet snap is: de overheid wil zo graag dat we in onze kracht gaan staan en ons zelf redden. We krijgen een aai over onze bol, goed bezig. Waarom wordt dan wel alles voorgezegd en geregeld?

Wie kan me dit uitleggen?

Terugblik

Op tv word je overvoerd met terugblikken, op de radio tiert de top 2000. Af en toe luister ik naar die top. (op dit moment luister ik naar Janis Joplin, jeugdsentiment). De tv-terugblikken laat ik aan me voorbij gaan. Te confronterend. Zoveel verdriet en ellende. Moeilijk om daar naar te kijken en het echt tot je door te laten dringen. Het levert zoveel vragen op. Waarom gebeurt dit allemaal? Weer zoveel mensen in verdriet gedompeld, door weer een vliegtuigramp. Zondag merkten we hoe verschillend kinderen ermee om kunnen gaan. Zat de ene kleinzoon te puzzelen waarom er zoveel ruzie in de wereld is. en vooral ook, waarom God er ‘niets aan doet’, ik ben wel christen oma, maar ik snap er niets van…. de ander noemde het het plan van God en accepteerde het op deze manier.

Terug van de grote wereld naar onze kleine wereld. Het jaar waarin ik zestig jaar mocht worden. De viering van die dag verliep iets anders dan we ons voorgesteld hadden.

Het jaar waarin een diagnose werd gesteld bij geliefde. Bijzonder dat dat op zijn leeftijd gebeurde. Het gaf en geeft wel rust om te “begrijpen” waardoor dingen gebeuren, en vooral, waardoor ze niet gebeuren. Het leverde begrip op.

Het jaar van de ziekte van Lyme. Iets wat veel impact had en heeft. Gelukkig is er verbetering (geweest), maar we hopen op en bidden voor volledig herstel van zicht. Begin volgend jaar zijn de volgende controles.

Het jaar van groei bij Hiernaast. Waar we heel dankbaar voor zijn! Het is gaaf om daar te zijn en relaties te zien groeien. Tegelijkertijd levert het verdriet op, tenminste, bij mij wel. Verdriet om reacties, en verdeeldheid die ontstaat.

Het was het jaar waarin ik het haken (her) ontdekte. Het is heerlijk om te doen, rustgevend. De enige stress die het opleverde was de overvloed aan patronen en  mogelijkheden. In 2015 hoop ik in ieder geval (opnieuw)  een deken te haken.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het was het jaar dat veel spanning opleverde voor ons bedrijf. De transitie van de AWBZ naar de WMO. Onvoorstelbaar hoeveel (extra) werk dit oplevert. De hoeveelheid werk is ongeveer gelijk aan de onzekerheid die er nog is. Lang leefde ik in de veronderstelling in 2015 geen baan meer te hebben. Zoals het er nu uitziet, is dat er in 2015 nog wel. In dit jaar gaan gemeentes kijken hoeveel begeleiding etc. mensen nodig hebben. De uitkomst daarvan is ongewis. wel zeker is dat er fors bezuinigd gaat worden. Ik heb bewondering voor de manier waarop onze directie met de onzekerheid en de hoeveelheid extra werk is omgegaan. Hoe het ook verder gaat in 2015, zij hebben alles op alles gezet!

Het was het jaar waarin vriendschappen bleven bestaan, Goddank! Waarin relaties hersteld mochten worden. Waarin ik God mocht blijven zien, ondanks alles.

Hij is erbij!

Niet denken maar doen

Zoals uit het blogje van de gastblogger al bleek, hadden we dit weekend een paar logees. Mart en Stijn waren hier. Zaterdagmiddag gingen we naar de film Wiplala. Nog net op tijd liepen we de bioscoopzaal in, om op te gaan in de wereld van Wiplala, tinkelen en dolle avonturen. Een leuke film! Stijn en Mart vonden  het een mooie film, veel mooier dan Home Alone, welk nummer dan ook. Of Frozen, die we met  kerst zagen.  Het is voor opa’s en oma’s al leuk als ze merken dat de kleinkinderen genieten, dit was dubbel genieten, omdat er leuke knipogen in de film zaten.

Ooit heb ik de boeken over Wiplala gelezen, (geschreven in 1957). Ik heb er geen herinneringen meer aan, teveel boeken nadien gelezen. Ja, het tinkelen, dat kwam me bekend voor. Ik kan me ook niet meer herinneren of er een moraal in het verhaal zat. Dat zat wel in de film: niet denken maar doen! Allerlei dingen lukten Wiplala niet, omdat hij er teveel over nadacht. Actie dus, en ziedaar, ineens lukte alles. Heerlijk, zo simpel kan het zijn.

Doen, mijn ding, (en valkuil) hm, dat wilde ik eigenlijk eindelijk eens afleren….

Gastblogger

het was vandaag een leuke dag bij opa en oma ik was bij Hiernaast geweest dat was erg geselig

er waren leuke mensen en we mogten lekker eten en we mogten ook oover got horen en we gingen ook nog vuurwerk afsteken.

dit was een verhaaltje van Mart.

Joy!

OLYMPUS DIGITAL CAMERAKerst stress? Neue, doe ik niet aan. (wil ik niet aan doen). Dat denk ik ieder jaar en ieder jaar vlieg ik er weer in. Hoe zo ezels en stenen?

Ieder jaar opnieuw verbaas ik me over alle (kerst) folders, de recepten, de aanbiedingen, de mooiigheid en de instant knusheid. Tenminste, als we de reclames moeten geloven. Ik blijf het lastige dagen vinden. In ons deel van de wereld overvloed en rijkdom en keuzestress. Overvolle winkels, gestreste mensen. In zoveel andere delen van de wereld pure overlevingsdrang. Niet de vraag hoe je kerst overleeft, maar of je het overleeft. Maar wat moet je dan? Wat is wijsheid, wat is “verantwoord”?  Morgen hopen we als gezin bij elkaar te zijn. Lekker eten, en gezelligheid, hoop ik.

Vandaag hoorden we een preek over de omkering die Jezus teweegbrengt. In die dienst werd gewezen op Jesaja 35. Daarin gaat het over de woestijn die vrolijk zal zijn, zal juichen en zal bloeien. Bloeien als een lelie. De bewoners van de woestijn zullen zien hoe machtig de HEER is. Ze zullen de machtige daden van onze God zien. Wow, wat een beelden zag Jesaja! Vreugde! Vreugde, die God wil geven… Kunnen we die vreugde zien? Kan ik die vreugde zien? Niet altijd, eerlijk gezegd. Ik probeer het te zoeken en te zien.

Gisteravond vierden we kerst bij Hiernaast. Over stress gesproken.. Nadenken over wat er nodig is, voor hoeveel mensen moet je inkopen, wat serveer je? Kortom, veel onzekerheden. Veel mensen zouden komen, zo gaven ze aan. Het leek er op dat er wel 100 mensen zouden komen. Fijn! Superfijn zelfs! Al hadden we dan wel een probleem. Er kwamen geen 100 mensen. We hielden ruim over. Het was gezellig, het was mooi, er gebeurden mooie dingen. Moe waren we wel, heel erg moe zelfs, maar toch, vreugde heerste alom!

Zoveel

Zoveel te slapen

en dat niet doen

Zoveel te danken

en het niet zien

Zoveel te denken

niet kunnen stoppen

Zoveel te doen

en het maar laten

Zoveel te zoeken

en niet vinden

Zoveel te zingen

liever luisteren

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén