Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: januari 2015

Persvrijheid

Gisteravond keek ik naar onze man in Teheran. De correspondent uit Nederland, getrouwd met een Iraanse, liet een inkijk in het land zien. Het was een boeiend verhaal, met mooie beelden, dat voor mij het beeld van Iran bijstelde. We keken mee bij maaltijden, onderwijs in de Koran, het verdriet van een moeder over het leven van haar dochter, die gevangen zat in een heftig huwelijk. Verdriet dat universeel is.

Ik kreeg een indruk van dubbelheid. Binnenshuis redelijke vrijheid, al mocht een grapje over de ayatollah niet gemaakt worden. Buitenshuis was de rol van de vrouw minimaal. Vrouwen mogen niet voorin de bus zitten. Om de chauffeur niet af te leiden, vertelde de chauffeur van de bus…

onzemaninteheran

Dit was het eerste deel uit een serie van vier. Uitgezonden tegelijk met Boer zoekt vrouw, dat sla ik dit jaar maar over. Beetje op uitgekeken. Volgende week gaat onze man uit Teheran. over de relatie van Iran met Israël en Amerika. Alle ellende in de wereld wordt door deze landen veroorzaakt, was mijn indruk uit de aankondiging.

De pers in Iran ligt aan banden. In het vrije westen kan alles geschreven worden wat je maar bedenkt. Tot in het extreme, soms lijkt het kwetsen om het kwetsen. De wrange gevolgen werden in Parijs zichtbaar. (waarmee ik niet bedoel te zeggen dat het eigen schuld, dikke bult is).

In ons vrije land verschijnen veel kranten. Iedere dag opnieuw ligt er een krant op de mat, weer of geen weer. Op zaterdag liggen er drie op de mat. Dus heb ik altijd wat te doen op de zaterdag. Deze keer werd ik (o.a) geraakt door deze woorden:

“Laten we geen ontzag hebben voor geweld, klein of groot. Laten we onze ogen niet richten op waar de massa naar kijkt, maar ons richten op Jezus, die alleen naar zijn Vader keek, en daardoor echt vrij was van vijandbeelden en van terreur.”

In Marcus 13 staat:

“Als jullie berichten horen over oorlog en oorlogsdreiging, wees dan niet verontrust. Die dingen moeten gebeuren, maar daarmee is het einde nog niet gekomen. Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk zal de strijd aanbinden met het andere… ”

Het is voorzegd, en het klinkt niet echt bemoedigend. Er staat nog veel meer beschreven in dit hoofdstuk. Als je alleen naar het hier en nu kijkt, slaat de schrik je om het hart en kun je alleen maar bang naar de toekomst kijken. God gaat zijn gang in de geschiedenis, op weg naar zijn doel! Dat voor ogen houden kan angst voorkomen/ verminderen.

Vrouwenprobleem en andere zaken.

Vanmorgen zaten we al bijtijds in de trein, op weg naar Amsterdam. Volgende poging om het Rijksmuseum te bereiken. Het was de eerste kennismaking met de nieuwe dienstregeling van de NS. Tjonge, wat een achteruitgang, die dienstregeling. Langere reistijd, door meer tijd bij de overstapplaatsen.

Het was rustig in de trein, en daardoor mochten we meegenieten van een telefoongesprek tussen een moeder en een dochter. Dochter had, zo te horen, een smoes nodig om zich ergens voor af te melden. Het advies van de moeder luidde: “Zeg maar gewoon dat je vrouwenprobleem is losgebarsten en dat je daarom niet komt. Daar snapt die man toch niets van en dat accepteert hij vast wel. En dan morgen weer gewoon gaan”. Dat knalde lekker door de coupé, en een ieder lag in een deuk. Moeders zat met rode wangen…..

Renovatie-Rijksmuseum

In Amsterdam aangekomen liepen we naar het Rijksmuseum. Leuke wandeling door een natte, en waarschijnlijk daardoor rustige stad. Wat een mooi museum is het! Ooit was ik er weleens geweest, met een schoolreisje, geloof ik. Toen had ik ook de Nachtwacht gezien, maar ik kan me daar niet veel  meer van herinneren. Het was als nieuw voor me.

En het is bijna niet te vertellen, eerlijk gezegd. Zoveel indrukken, zoveel kleuren, schilderijen, verschillende beelden op die schilderijen. Zoveel mensen die rondliepen, hoewel het een rustige dag was. Leuk om te horen dat mensen elkaar ontmoeten en aanspreken omdat ze de dialecten herkennen.

janbijnachtwacht

De collectie schilderijen is geweldig mooi,  het gebouw eveneens. Het is op zich al een kunstwerk. Jammergenoeg is rijksmuseumgalerij het museum maar tot vijf uur geopend. We hebben het meeste wel   gezien, maar het laatste deel in sneltreinvaart. We verbaasden ons over de hoeveelheid suppoosten en wat hun werk was. Naast de Nachtwacht stonden er twee opgesteld. Wie bekeek nu wie, zat ik me af te vragen.

De suppoosten waakten angstvallig over de kunstwerken. Ik stond iets te dicht bij een schilderij en ik werd streng vermaand toch verder van het schilderij af te gaan staan, niet dichter bij dan 30 centimeter. Een volgende keer toch maar een centimeter meenemen…

In de museumshop (vol met prullaria tegen hoge prijzen) kochten we een museumgids. Toen we eindelijk weer in een soort van sneltrein zaten, konden we daarin goed bekijken wat we allemaal gezien hadden!

Goede voornemens of verplichtingen?

Het hebben van goede voornemens is niet zo aan mij besteed, ik ben zo vrij er niet teveel aan te doen. Sowieso al niet op 1 januari. Wat ik wel leuk vind, zijn de leeslijsten die ik zo hier en daar zie. Iedere week een boek lezen, 15 boeken in een jaar lezen, ik zie mooie lijstjes voorbij komen. Een boek lezen, ik maak er weinig tijd meer voor. Ik laat me teveel door de diverse schermpjes afleiden. Zoeken naar boeken blijf ik leuk vinden, het aanschaffen eveneens.

Dinsdag ging ik naar de bibliotheek en kwam met een stapel boeken thuis. Niets nieuws. Ik bekeek ze thuis nog eens en bedacht dat het wel een bijzondere verzameling was:

OLYMPUS DIGITAL CAMERAnogal verschillende onderwerpen. Toch zijn het wel mijn interesses, zoals haken en schrijven. Ik zou graag meer willen schrijven, als ik wist waarover… Een verhaal verzinnen lukt me niet zo goed. Dan toch maar mijn autobiografie gaan schrijven?

Haken is zo leuk, en er zijn zo onwijs veel patronen te vinden. Ik ontdekte zelfs prayersjaals. Daarbij wordt haken als iets meditatiefs gezien. Zover zou ik niet willen gaan, maar rustgevend is het wel.

O ja, een boek over sociale media, voor senioren. Tja, in een overenthousiaste bui heb ik een account op Instagram gemaakt. Leuk hoor, nu alleen nog ontdekken hoe het werkt.. (waarom die boeken nu speciaal voor senioren zijn, en dan ook nog eens in een groot formaat is me nog steeds niet duidelijk).

Ik zag een boek over het wisseldieet, en nam dat ook maar mee. Wie weet raak ik nog eens enthousiast over lijnen.

Gister mocht ik voor controle naar de praktijkverpleegkundige van de huisarts, al een aantal jaren wordt mijn bloedhuishouding nauwlettend in de gaten gehouden. Gister kreeg ik de uitslagen. Niet helemaal goed, diverse waardes waren gestegen. Inclusief mijn gewicht. Die waardes zouden misschien wel zakken als mijn gewicht dat ook deed.  Hm, dat is dan weer minder geslaagd. Zin om te lijnen heb ik niet echt. Een goed voornemen wordt dit niet, dan toch maar als verplichting?

Bericht van God

Vorig jaar heb ik een deken gehaakt, (voor foto zie post van oudjaar)  officieel was het een patroon waar je een heel jaar mee bezig kon zijn. Iedere week kreeg je een paar toeren, en zoals het al oude gezegde leert: iedere dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar. Alleen was ik te ongeduldig en circuleerde op het web het complete patroon. In no time was mijn deken klaar. Dit jaar zijn er weer van dit soort projecten. Ik ga weer mee doen, nu wel iedere week een paar toeren, dit is een ontwerp waar het patroon nog niet verkrijgbaar is.
Volgende week gaat het van start. Ik heb een foto gezien van het eindresultaat en begon na te denken over hoe mijn deken er uit zou moeten zien. Welk materiaal en welke kleuren? Keus te over. Ik heb al heel wat tijd gebruikt voor een zoektocht naar materiaal. Niet te duur, niet te dik, niet te dun, en welke kleuren? Gister keek ik weer eens bij de Zebra winkels. Mooie kleuren. Na nog een avond googelen dook ik gisteren mijn bed in. Weer een avond voorbij…

Ik dacht ineens: als er morgen nog een aantal bollen van dat garen in die kleur in de winkel ligt, is het (kennelijk) Gods bedoeling dat het zo gaat worden. Huh? Dit is niet mijn “normale” manier van denken. Bidden voor een parkeerplaats, zoals ik ooit ergens las.. nooit gedaan, ver uit mijn wereld. Houdt God zich bezig met dit soort dingen? Kan ik me niet zo goed voorstellen. God, de grote en machtige heerser over alle dingen? “Bij jullie zijn zelfs alle haren op je hoofd geteld”, staat in Mattheus 10: 30. Dus?

En wat als dat garen er niet meer had gelegen? Had God dan niets gezegd tegen mij? En hoe belangrijk is nu eigenlijk dat ik weet wat voor garen ik “nodig” heb? Vanavond lazen we Jesaja 55, waarin God zegt:

“Want zo hoog de hemel is boven de aarde,

zover gaan mijn wegen jullie wegen te boven,

en mijn plannen jullie plannen”.

In de bijbel worden verschillende kanten van de Heer belicht, zowel zijn grootheid en macht en majesteit, en zijn liefde en trouw. Ook in Jesaja 55 gelezen:

“Zoek de HEER, nu Hij zich laat vinden, roep Hem terwijl Hij nabij is.

Laat de goddeloze zijn slechte weg verlaten, laat de onrechtvaardige zijn snode plannen herzien.

Laat hij terugkeren naar de HEER, die zich over hem zal ontfermen, laat hij terugkeren naar onze God, die hem ruimhartig zal vergeven…”

Mijn gedachte voor dit jaar:

Leen mij je oor en kom bij Mij. luister en je zult leven!

 

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén