Vandaag mocht ik weer oppassen. Deze dag op twee kindertjes. Floor was er zoals gewoonlijk en Mees had een snipperdagje van school. Het werd een enerverende dag. Ik moest en zou toch nog even ergens een handtekening voor mijn werk scoren in de stad waar ik moest oppassen. Daar heb je dan wel schoenen en een sleutel voor nodig en die waren niet te vinden. Dan maar op croggs en gympies op pad, en ja, sorry, de deur niet op slot gedaan. Uiteindelijk bleken de schoenen buiten te staan, waar ik niet gekeken had, en de sleutel in een la die ik niet opengetrokken had.
Floor slaapt nog ’s middags. Mees was echt niet moe, oma. “Sunne dan samen een spelletje doen, omi?” zo klonk het. Ik was er al bang voor… een spelletje doen!
We begonnen met dit spel. Triominos. Het zal een gebrek in mijn opvoeding zijn, of een spel van na mijn tijd, ik kende het niet. Haarfijn werden de spelregels uitgelegd en zo nodig tijdens het spel aangepast. Kijk oma, nu heb ik een goede en daarom mag ik nog een keer. Kijk oma, nu heb ik geen goede, en daarom mag ik nog een keer. Geheel logisch en helder. Het spel was niet compleet, daarom was Mees er snel mee klaar.
We gingen over tot de volgende ronde: ganzenbord. Dat is een gouwe ouwe, die kende ik nog wel.
We hadden allebei een dobbelsteen en in vliegende vaart gingen we van start. We kwamen niet in de put en ook al niet in de gevangenis. Dood gingen we ook niet, het was een snel rondje, gewonnen door Mees. Zo vond ik het wel weer voldoende, twee spelletjes.
Spelletjes, ik vind het een verschrikking. Altijd al gevonden ook.
Is dat echt zo, zit het in mijn aard, om niet van spelletjes te houden, of ligt het aan mijn herinneringen aan de zondag in mijn gezin van herkomst? Bijna iedere zondag deden we het kaartspelletje padvinderen. Mijn moeder speelde dat met ons, mijn vader genoot dan van zijn welverdiende after- dinner dut. Iedere zondag opnieuw zaten we aan de grote tafel te padvinderen. Mijn moeder houdt en hield niet van spelletjes. Plichtsgetrouw hield ze ons iedere zondagmiddag bezig.
Later in ons eigen gezin hadden we onze eigen tradities en ook eigen spelletjes. In de loop der jaren werden er veel nieuw spelletjes bedacht en redelijk vaak door ons aangeschaft. Soms speelde ik mee, vaak ook niet. Want, ik houd niet van spelletjes. Vaak heb ik me afgevraagd of ik echt niet van spelletjes houd, of dat ik dat geërfd heb?