Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: maart 2015

Nurture of nature?

Vandaag mocht ik weer oppassen. Deze dag op twee kindertjes. Floor was er zoals gewoonlijk en Mees had een snipperdagje van school. Het werd een enerverende dag. Ik moest en zou toch nog even ergens een handtekening voor mijn werk scoren in de stad waar ik moest oppassen. Daar heb je dan wel schoenen en een sleutel voor nodig en die waren niet te vinden. Dan maar op croggs en gympies op pad, en ja, sorry, de deur niet op slot gedaan. Uiteindelijk bleken de schoenen buiten te staan, waar ik niet gekeken had, en de sleutel in een la die ik niet opengetrokken had.

Floor slaapt nog ’s middags. Mees was echt niet moe, oma. “Sunne dan samen een spelletje doen, omi?” zo klonk het. Ik was er al bang voor… een spelletje doen!

triominosWe begonnen met dit spel. Triominos. Het zal een gebrek in mijn opvoeding zijn, of een spel van na mijn tijd, ik kende het niet. Haarfijn werden de spelregels uitgelegd en zo nodig tijdens het spel aangepast. Kijk oma, nu heb ik een goede en daarom mag ik nog een keer. Kijk oma, nu heb ik geen goede, en daarom mag ik nog een keer. Geheel logisch en helder. Het spel was niet compleet, daarom was Mees er snel mee klaar.

We gingen over tot de volgende ronde: ganzenbord. Dat is een gouwe ouwe, die kende ik nog wel.  ganzenbord_6

 

We hadden allebei een dobbelsteen en in vliegende vaart gingen we van start. We kwamen niet in de put en ook al niet in de gevangenis. Dood gingen we ook niet, het was een snel rondje, gewonnen door Mees. Zo vond ik het wel weer voldoende, twee spelletjes.

Spelletjes, ik vind het een verschrikking. Altijd al gevonden ook.

Is dat echt zo, zit het in mijn aard, om niet van spelletjes te houden, of ligt het aan mijn herinneringen aan de zondag in mijn gezin van herkomst? Bijna iedere zondag deden we het kaartspelletje padvinderen. Mijn moeder speelde dat met ons, mijn vader genoot dan van zijn welverdiende after- dinner dut. Iedere zondag opnieuw zaten we aan de grote tafel te padvinderen. Mijn moeder houdt en hield niet van spelletjes. Plichtsgetrouw hield ze ons iedere zondagmiddag bezig.

Later in ons eigen gezin hadden we onze eigen tradities en ook eigen spelletjes. In de loop der jaren werden er veel nieuw spelletjes bedacht en redelijk vaak door ons aangeschaft. Soms speelde ik mee, vaak ook niet. Want, ik houd niet van spelletjes. Vaak heb ik me afgevraagd of ik echt niet van spelletjes houd, of dat ik dat geërfd heb?

Jouw leven als pelgrim

Ieder van ons,

waar zij ook vandaan komt,
heeft de taak
op zoek te gaan naar de waarheid
zichzelf diepgaand te leren kennen
vrij te worden
en in vrede met zichzelf en anderen te leven.

Leven als pelgrim was het thema van het Sestra kloosterweekend waar ik afgelopen dagen was. Even een paar dagen in de rust, heerlijk! Het was niet de eerste keer dat ik meedeed aan zo’n weekend. Eind 2012 was ik er ook bij, toen in Maarssen, in een echt klooster. Deze keer in een hotel.

Heerlijk eten (veel te veel natuurlijk), heerlijke bedden! (al sliep ik toch niet veel) Door het heerlijke eten ontdekte ik de kookboeken van Smakelijck. Daar ga ik verder naar op onderzoek.

Dat was niet de hoofdmoot van het weekend. De rode draad was de v raag wat de rode draad in je leven is. Die weet ik nu nog niet echt, maar ik heb wel genoten. Goede workshops, de een ontspannend, de ander heftig, en dat laatste sloeg ik over. Niet teveel hectiek graag.

Leuk om een workshop over verhalen mee te maken. Een workshop naar aanleiding van het  boek “De verhalen kathedraal”, geschreven en gegeven door Charissa Bakema. Leuke workshop, verrassend om zo snel op een diep niveau te zitten. “Uiteraard” heb ik het boek al, de workshop is een zetje om er echt mee aan de slag te gaan….

Ik was alleen naar dit weekend gegaan. Dat waren meer vrouwen. Een aantal was vorig jaar ook geweest, dat leverde kleine feestjes van herkenning op. Herkenning was er in gesprekken, merkte ik. Alleen zijn was geen eenzaamheid, ik heb me prima vermaakt. Zitten “zeuren” in gesprekken. Maar ook serieus in gesprek gaan was er. Meedoen en zeggen dat je niet wilde delen. Alles kon en mocht, niets was goed of fout.

Nieuw voor mij was het craften. Niet eerder gedaan, wel eens iets over gehoord, nu gedaan. Heerlijk om te doen! Ik heb een tas vol papiertjes meegenomen. Ben begonnen met een bijschrijfbijbel te beplakken. Mijn agenda kreeg eveneens een metamorfose. Beide kunnen nog mooier! Voorlopig komt er geen tijdschrift bij het oud papier terecht, ik moet ze eerst allemaal screenen op mooie plaatjes of teksten. Ik heb nog geen idee wat ik nog meer ga maken, verzamelen gaat lukken.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén