Maand: juni 2015

#bloghop juni: de uitslag

Op juni 30, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Persoonlijk

Toen het eind mei tot me doordrong dat ik 33,3 % kans had om de bloghop van mei te winnen, realiseerde ik ook pas dat het dan de bedoeling was de volgende bloghop te organiseren.
Nu word ik van organiseren niet zo bang, dat ligt me wel. En de organisatie viel reuze mee. (tot nu toe dan). Een onderwerp bedenken, een blog schrijven, hoppa. Mijn onderwerp was vooral geschikt voor de schrijvers onder ons. Ik had me niet goed gerealiseerd dat er blogs zijn die over koken gaan, of over creatieve bezigheden. Voor mij weer nieuwe ontdekkingen, zowel die blogs, als mijn beperkte blik. Al vraag ik me af of het echt mogelijk is een onderwerp te bedenken dat iedereen aanspreekt? Misschien is het juist ook leuk om wat verschillende soorten onderwerpen te nemen, zo blijft er nog wat te kiezen over, of je al dan niet meedoet, toch?
Nu mag ik bedenken wie de eer te beurt valt het volgende onderwerp te bedenken en de bijbehorende bloghop te begeleiden.
Maar eerst, om het moeilijke punt van jureren nog even uit te stellen, een beschrijving van jullie bijdragen. Dat doe ik op volgorde van binnenkomst.
1. http://uitmijnkeukentje.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html
In deze blog vertelt Ilse over haar (vrijwilligers)werk in een hospice. Als er nu één plek is waar afscheid genomen wordt, is het daar wel. Mooi beschreven, met een mooi lied erbij.

2. Dan de tweede, ook een “keukenblog”: http://dekeukenvanmartine.blogspot.nl/2015/06/groene-asperges-met-ei-en-ontbijtspek.html
Het afscheid is de datum waarop alweer afscheid genomen wordt van asperges, omdat deze niet het hele jaar door gestoken mogen worden. Het ziet er lekker uit, maar ik ben er niet aan toe gekomen het uit te proberen.

3. http://schrijfgelukjes.blogspot.nl/2015/06/afscheid-einde-of-nieuw-begin.html
Petrina schrijft een lang en indringend verhaal over haar jeugd, hoe ze de ziekte van haar moeder meemaakte en beleefde, en uiteindelijk afscheid kon nemen van haar oude leven. De “publieksjury” koos deze bijdrage als nieuwe host…

4. http://broddel-lapjes.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html
Een bijdrage die ik lees als een bijna poëtische beschouwing over vakantie, de hand van de Meesterschilder, over sterven om te kunnen groeien.

5. http://broddel-lapjes.blogspot.nl/2015/06/bloghop-afscheid.html
En om een beetje gemopper te compenseren, kwam er nog een volgende bijdrage van Lineke! Afscheid van een lichaamsdeel, van meer dan dat. Afscheid van een kleinkind (als ik goed lees), en meer.

6. http://ikziedatzo.blogspot.nl/2015/06/juni-het-abrupte-afscheid.html
Anita neemt ons in haar blog mee naar een heftig onverwacht afscheid, een groot verdriet, dat zal blijven.

7. http://geloven-in-huis.blogspot.nl/2015/06/afscheid.html?m=1
In deze blog laat Els zien dat er veel verschillende manieren van afscheid nemen zijn. k neem afscheid van de gedachte dat t niets voor mij is om mee te doen aan de bloghop en ga er voor zitten…
Zo begint deze blog. Er worden mooie verbindingen gelegd tussen het alledaagse leven in een gezin en leven met God.

8. http://vanrenee.blogspot.nl/2015/06/afscheid-van-groep-b.html
Is de bijdrage van Renee. Zij schrijft over het afscheid nemen van haar klas, van haar au-pair kinderen, van de babytijd van haar kinderen. Het afscheid wordt voor haar verzacht door de kadootjes die ze maakt voor de kinderen uit de klassen.

9. https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/06/15/aan-al-het-goede-komt-een-eind-en-gelukkig-ook-aan-al-het-slechte/
Marc was de host van de vorige bloghop. In deze bijdrage legt hij de verbinding tussen afscheid nemen, en de terugkeer van Jezus. Hoe kijken we daarnaar uit?

10. http://christenleven.blogspot.nl/2015/06/afscheid-nemen-bestaat-niet.html
Wendy beschrijft haar contact met een 98-jarige zielsverwant. Contact op zielsniveau, waar in afscheid nemen niet bestaat: we zien elkaar terug, op aarde of in de hemel.

11. https://gloriaenkyrie.wordpress.com/2015/06/23/afscheidsmuziek/
Marc grijpt zijn kans en stuurt nog een blog in… deze keer een lijst van muziek die op zijn begrafenis gedraaid zou kunnen worden. Compleet met You Tube video’s. Mooi en bijzonder om iemand op deze manier te leren kennen!

12. http://www.stukverder.nl/afscheid-nemen-van-gedachten/
Chiel schrijft over hoe je eigen gedachten je in de weg kunnen zitten, en hoe je daar een einde aan kunt maken.

13. http://godisindestilte.blogspot.nl/2015/06/hoger-nog-dan-de-liefde.html
is de bijdrage van Anton Verweij. Een bijna filosofische verhandeling, via foto’s maken, secundair reageren, ouder worden, naar/

14. http://www.gezinsleven.com/?p=1552
was de laatste bijdrage die binnenkwam. Een bijdrage die niet eerder geschreven kon worden, omdat Julia nog afscheid moest nemen.
Dit waren de bijdrages en mijn omschrijving daarvan. Het zijn omschrijvingen, en deels mijn interpretatie. Het was mooi om te zien hoe een ieder haar/zijn eigen draai aan het onderwerp geeft.

Vandaag mag ik kiezen. Ik vind het erg moeilijk, omdat de blogs zo verschillend zijn. Een blog met een recept, waarin ik het dan humor vind het afscheid van asperges als onderwerp te nemen. Afscheid van je baan en beginnen aan iets nieuws. Afscheid van een kind, van een geliefde, van je jeugd, van beperkende gedachten. (bedankt overigens, Chiel, ik was bezig met dit schema en heb het nu weer meer paraat, bedankt!)
Op basis van wat maak je nu je keuze? HOE iets geschreven is? Het onderwerp? De inhoud? Ik kan niet eens goed beargumenteren waarop ik mijn keuze baseer. Het is een intuïtieve keuze geworden.
Degene die de volgende bloghop mag organiseren is…………………

Julia! Haar blog: www.gezinsleven.com

Zij schreef over haar afscheid van haar werk, en het nieuwe begin als thuisblijfmoeder. Julia, gefeliciteerd! Ik wens je veel plezier toe met allereerst het zoeken van een nieuw onderwerp en het ontvangen en lezen van de bijdragen!
Ik heb genoten van alle bijdragen die ik kreeg. Ik ontdekte weer nieuwe blogs, dat was leuk en boeiend. Of ik die blogs blijf volgen is de vraag. Tijd is een kostbaar en zeldzaam iets!

Leven!

Door Margé

Op juni 24, 2015

In Persoonlijk

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vandaag is onze voordeur op deze manier versierd! (waarschijnlijk zaterdag weer anders ). Ik mocht weer een jaartje ouder worden. Beetje dubbel: ouder worden is niet (zo) leuk, zoals ik al eerder schreef, maar jarig zijn wel. Ik mocht weer een jaar leven! Het was een vol jaar, met veel spannende en ook ingrijpende gebeurtenissen.

Vanmorgen kwam ik in een kamer met slingers en ballonnen. Kreeg een bijzonder cadeau. Ik was en ben daar ontzettend blij mee. Niet alleen met het cadeau op zich, maar vooral dat allernaaste dit voor mij bedacht en uitgevoerd had. Dat daar weer ruimte en energie voor was, na een lange tijd van soort van “verlamming en moeheid”. Ik zie leven terugkeren, daar waar eerst meer overleven was.

Vanavond zijn we als gezin bij elkaar. Daar verheug ik me op. Ik ben blij dat dat (weer) kan, na een tijd vol spanningen. Door mogen gaan met leven, meer dan “overleven”.

Ook deze dag las ik mijn krant en werd geraakt door een paar zinnen. In een artikel over een scheidend hoogleraar, werd de vraag gesteld wat hij na zijn emeritaat gaat doen. In de inleiding werd “Leven” genoemd. Dat leek me een beetje triestig. In het vervolg staat: Wat ik ga doen? Leven. Dat gaat gewoon door”. Mooi!

In een ander artikel, waarin een tv programma werd besproken, stond een volgende prikkelende opmerking. “Het leven is wat gebeurt terwijl jij druk bent met andere dingen”.

Een doordenker! Voor mij wel eens herkenbaar, soms té druk met doelen, in plaats van te genieten van de weg die je gaat. Ik ben nog niet uitgedacht, ik hoop dat ik tijd van leven krijg om verder te denken en te doen.

Met dank aan de Bron van het leven, door zijn licht zien wij licht. psalm 36: 10

Lang leve de dwazen! (deel 2)

Door Margé

Op juni 22, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen

“Onze boodschap klinkt misschien dom en zwak. Maar die boodschap komt van God, en God is wijzer en sterker dan mensen”

Ik ben er nog niet klaar mee, met het UE weekend. Al staat deze week mijn agenda weer aardig dichtgemetseld, ik wil proberen de gedachten en gevoelens vast te houden.

In de parade der dwazen, vrijdagavond, werd Fransciscus van Assisi genoemd. Voor mij een grote onbekende, niet van naam, wel van inhoud. We lazen het zonnelied. Daar had ik recent iets over gelezen… ik kan het niet meer terughalen. Wel herinner ik me dat het een niet echt positief verhaal was. (iets van aanbidden van de schepselen, in plaats van de Schepper) Hoe dan ook, ik maakte (bijna) voor het eerst kennis met het zonnelied. Het is een loflied over de schepping, voor de Schepper:

Wees geloofd, mijn Heer door al uw schepselen, vooral door broeder zon, die de dag brengt en ons beschijnt; schoon is hij en stralend in grote luister: van U, Allerhoogste, ons een gelijkenis.

Wees geloofd, mijn Heer, door zuster maan en de sterren, aan de hemel heeft U ze gezet, klaar, kostbaar en mooi.

Wees geloofd, mijn Heer, door broeder wind en de luchten, en wolken en heldere hemel en ook door weer, dat Gij uw schepselen geeft.

Wees geloofd, mijn Heer, door zuster water, zo nuttig en nederig zo kostelijk en kuis.

Dit is nog niet het complete lied. Ik ontdekte verschillende variaties op het web.

Gister vierden we avondmaal. Delen aan en met elkaar. Dit na het lezen van een mooie inleiding, die zo begon:

De Heer is hier! Ons diner wordt geserveerd. Hef je hart op, zo vaak afgeschermd om de wonden en littekens te verbergen. We kunnen vrij zijn om te laten zien wie we echt zijn en merken dat we waardig zijn om geliefd te worden door God en door degenen met wie we verbinding verlangen.

Afkomstig uit: “A Gospel that overcomes shame”, Andrea Campanale. Vertaald door Oeds Blok, met toestemming gebruikt.

Ach, ik stop maar! Wil je de toespraken horen, surf dan even naar http://www.urbanexpression.nl/

Daar zijn ze te vinden!

Lang leve de dwazen!

Door Margé

Op juni 21, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Leven als kind van God

We hangen wat op de bank, zappen wat, prutsen wat met de tablet, zitten te zoeken naar wat te doen. Met volle hoofden en blijde harten, dat wel. Voor het derde jaar op rij maakten we het Urban Expression weekend mee, ook dit keer in de Betteld in Amerongen. Was het de vorige jaren mooi weer, en zaten we veel buiten, dit jaar waren we de meeste tijd binnen. Waren we de vorige jaren met een grote groep, vorig jaar zelfs met de vraag: als we maar niet te groot groeien, dit jaar waren er veel minder mensen. Maakten we vorige jaren een groepsfoto, dit jaar kwam het er niet van…Waren er vorig jaar geen baby’s, dit jaar waren er een stuk of vier! Tot zover de vergelijkingen.

Het thema van dit weekend was: lang leve de dwazen. Gebaseerd op delen uit de brieven aan de Korinthiërs, waarin Paulus diverse keren schrijft een dwaas te zijn en zich daar niet voor te schamen.

We begonnen vrijdagavond met voor een ieder één minuut van eeuwige roem. Een ieder mocht zijn/ haar passie met de groep delen. We ontmoeten elkaar nu al een paar jaar, we spreken over ons werk, soms over ons gezin, maar wat kunnen we nog van elkaar ontdekken? Wel, dat iemand van zwaarden houdt, bijvoorbeeld. Of een Feijenoordfan is. Of van muziekmaken houdt. Of van woorden houdt. Of van fotograferen, van haken, van breien. Mogelijkheden te over. We kregen ander zicht op mensen. En als we ooit een patroonheilige nodig hebben, dan nemen we Fransiscus van Assisi!

De passies ontdekten we aan het begin van de avond en ze werden nog uitgebreid besproken. Zaterdagochtend mochten we naar een spreekster luisteren. Margrietha Reinders. (volg de link voor een mooi interview met haar) We werden door haar bemoedigd op een geweldige manier. Verrassend om te zien hoe vaak Paulus zichzelf als een dwaas betitelt. Neem je zelf niet al te serieus, doe maar wat je wilt doen en wat je moet doen. Heerlijk zo!

Gisteravond was kampvuuravond. In de regen. Het vuur was snel gedoofd. Dan maar binnen verder met onze verhalen. Mooi om te delen en mooi om te luisteren. Succes was niet de hoofdmoot. De kleine dingen zien, en daar blij mee zijn, dat is de kunst.

Vanmorgen mochten we naar een heuse preek luisteren, compleet in drie punten. Een preek over 1 Korinthiërs 1,18-2,10; 4,9-10

Opnieuw de dwazen! Samen met de andere dwazen vierden we avondmaal.

We luisterden naar muziek: https://youtu.be/i-lepuhw00c

zongen samen, mochten met en voor elkaar bidden. Het voelde, nu voor de derde keer, goed en vertrouwd. Ook al misten we mensen. Soms was ziekte de oorzaak van dat missen, of een verhuizing, of vakantie. Of een afscheid, omdat het niet meer mogelijk is mee de toen met Urban Expression. Ook dat kan. Een keuze die moeilijk is, voor iedereen.

Wat zal ik nog meer vertellen? Ik genoot van het meisje dat graag wilde leren haken. (ik had mijn haakwerk als passie genoemd, met daarbij het jammer vinden dat technieken dreigen “uit te sterven”). Verwoed was ze bezig te leren haken, wat nog best lastig bleek te zijn. Ik hoop dat ze het toch nog leuk gaat vinden!

Dankzij de goede zorgen van Marieke, Coby en José, vrees ik dat mijn lijf zwaarder is geworden, maar ik merk dat mijn hoofd lichter is!

Afscheid #bloghopjuni

Door Margé

Op juni 3, 2015

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Persoonlijk

Deze blog is geschreven in het kader van de #bloghop juni. Mijn inzending over dankbaarheid was de winnende inzending. (van drie inzendingen). Nu mocht ik het onderwerp voor de volgende hopper kiezen, en mag ik vervolgens ook nog eens bepalen welke inzending de winnende van juni is. Wil je meedoen? Leuk, hoe meer hoe beter! Schrijf op je eigen blog een verhaal, en meld dat in een reactie onder deze blog.De uiterste inzenddatum is 29 juni.

Op 30 juni ga ik met mijzelf vergaderen om de winnende inzending te kiezen.De prijs is roem in christelijk blogland, en het organiseren van de volgende bloghop.

Goed, nu verder! Om de spanning niet al te lang op te voeren, maakte ik het thema alvast bekend: afscheid.

Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik op de gedachte kom, dat afscheid bijna onlosmakelijk verbonden is met verlies…..

In mijn werk heb ik de afgelopen jaren veel met afscheid te maken gehad. Soms nam ik zelf afscheid: na een tijd van begeleiding is het goed om uit elkaar te gaan, wegen te laten scheiden. Dat is de ‘normale’ gang van zaken. Ik loop een tijdje, of een tijd mee met iemand die Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) heeft. Samen zoeken we naar een goede balans voor de energie huishouding. Samen praten we over hoe het leven nu is, na het ontstaan van het letsel. (door welke reden dat hersenletsel dan ook is ontstaan, dat maakt niet eens zoveel uit).

Het leven na het ontstaan van letsel is vaak een leven waarin afscheid genomen moet worden. Van allerlei dingen, van dromen, en soms van mensen en soms van zichzelf. Soms veranderen mensen zo door letsel, dat ze zichzelf niet meer herkennen. Dan moet je leren leven met je nieuwe ik.

Heel veel mensen die letsel hebben, moeten afscheid nemen van hun werk. In het begin, na het ontstaan van het letsel, wordt gedacht dat werken wel weer mogelijk is. Na revalidatie wordt de draad weer opgepakt, en verder gegaan waar je gebleven bent. Dat is de gedachte, en zo wordt het nog te vaak zo voorgespiegeld in revalidatie. Helaas is dit (veelal) een illusie en is werken niet meer mogelijk.

Afscheid nemen van je werk heeft enorm veel impact. Je bent je ritme en structuur kwijt. Werk geeft (vaak) zin aan je leven, geeft voldoening, je doet er toe. Vooral dat er toe doen, is van belang. Ik zie het steeds opnieuw, die zoektocht, het verdriet van mensen als ze hun werk kwijtraken. De ontreddering soms, de vraag naar de zin van het leven. Of de vraag: voor wie of wat leef ik nog?

Het samen zoeken naar zinvolle alternatieven is eveneens onderdeel van de begeleiding. Het is bijzonder om (soms) onvermoede talenten te ontdekken en daarmee aan de slag te gaan. Niet altijd lukt dit, en blijft er veel pijn, om alles wat gemist wordt.

Vorige week nam ik afscheid van een van mijn klanten. We mochten elkaar een paar jaar ontmoeten. Het was klaar, en het was goed. Een afscheid zonder pijn.