Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: oktober 2015

Mariamonologen

Bijna nooit kijk ik in het “huis aan huis blad”, en helemaal nooit lees ik het. Behalve deze week, ik bekeek wat er te doen was. Zo ontdekte ik dat gisteravond in Rijssen de Mariamonologen uitgevoerd zouden worden. Maahtje zocht een maatje en samen gingen we op pad. We ontdekten dat Rijssen een fraai parkgebouw heeft. Fraai van binnen en van buiten. In een kleine zaal was de voorstelling waar wij voor kwamen: de Mariamonologen. Die monologen werden omlijst door de repetitie van het Rijssens Mannenkoor.

parkgebouwDe monologen werden “uitgevoerd” door Elly Zuiderveld, Elise Mannah en Ineke ter Heege. De laatste naam zei me niets, eerlijk gezegd. Het was een goede kennismaking!

De kleine zaal was niet eens helemaal vol. De aanwezigen waren hoofdzakelijk vrouwelijk, en voor het grootste deel grijsgelokt. Op een enkele rode lok na dan. Selfies werden niet gemaakt.

De volgende uren zat ik in uiterste concentratie te kijken en te luisteren. Teksten, liedjes, woordspelingen, het ratelde maar door. Het ging over….. Maria, Malala, geloven vroeger, geloven nu.

Het ging over het leven een heleboel jaren geleden. Leven als katholiek en als protestant. En de verschillen tussen beide leefwerelden. Twee gescheiden werelden. Als protestants kind speelde je niet met katholieke kinderen. Dat hoorde niet, en dat mocht ook niet. Ik herinner me dat in de straat waar ik woonde twee katholieke scholen stonden, de een voor jongens, de ander voor de meisjes. De zusters die les gaven in die scholen, liepen in lange zwarte jurken en hadden een gesteven kap op hun hoofd.

In de voorstelling werd gezongen en gedanst. Dit werd bijvoorbeeld gezongen:

mariamonologenDe kracht van vrouwen was een beetje de rode draad in het verhaal. En de kwetsbaarheid van vrouwen. Het lijden en het verdriet dat er is. Maar het was zeker geen zware avond. Regelmatig klonk er een lach uit de zaal. Ik ervaarde humor en plezier. Herkenning van situaties.

Kortom het was weer een bijzondere avond, waarin we veel mochten ontvangen!
In de pauze werden CDs verkocht, en boeken. Ik kon het natuurlijk niet laten en kocht dit boekje: mariaeenvrouwzoalswij

Hierin zijn veel teksten uit het programma te vinden. Plus nog allerlei andere teksten over Maria.

Een deel van de opbrengst van dit boekje is bestemd voor een fonds. Ik ben een beetje vergeten wat dat fonds doet.

Het was een intigrerende avond, met veel muziek en veel en felle teksten. Eigenlijk zou ik het nog een keer willen horen.

De speellijst is hier te vinden.

Gebrokenheid

Daar ligt-ie! Gesneuveld. Trots laat de jager zich fotograferen. Deze foto kan de wereld op, wat een grootste prestatie is hier verricht. Zowaar, een van de grootste olifanten van de wereld ligt hier aan zijn voeten. Dood! Deze heldendaad mag wat kosten, en  heeft ook wat gekost. Iets van 50.000 euro las ik ergens. (weet niet of het klopt) Hoe bestaat het dat je puur voor je plezier iets dergelijks doet?

olifantBizar beeld uit een bizarre wereld. Uit hetzelfde continent waar deze beelden vandaan komen, vluchten veel mensen. Op de vlucht voor armoede en vaak ook voor vervolging. Op zoek naar een land waar ze welkom zijn en een ander leven willen leiden.

gebrokenheidEn dan deze foto, van een werk gemaakt door een syrische vluchteling. Op de vlucht voor geweld. Gebogen, gebroken.

Een leven in vrijheid. Wie wil dat niet? Gunnen we dat een ander? Of denken we dat anderen geen recht op vrijheid hebben? Of is alle rijkdom alleen voor het westen? “Ze” komen hier alleen  maar naar toe voor onze rijkdom, onze schatten, onze vrouwen? Of voor ??

Wat willen we geven, wat willen we delen? Ik vraag het me soms af, en stel deze vraag ook aan mijzelf. Wil ik geven van wat ik over heb, of doe ik het anders? Ik weet het antwoord al zonder de vraag te stellen.

Ook dat is gebrokenheid….

 

geschreven in het kader van de bloghop van de maand oktober.

Psalm 91

Een mooi, bemoedigend lied voor deze dag:

Veel zegen gewenst!

Beeld en geluid.

Voor de gezelligheid van deze dag geef ik een acht, en voor wat we gezien hebben een vijf of zes, zegt de een. De ander, vijf jaren jong, geeft een elf voor deze dag en de derde een acht of negen voor de gezelligheid en voor de inhoud van de dag.

Het was afgelopen week herfstvakantie. Het is een soort traditie om met de kleinkinderen op pad te gaan. Deze keer was ons reisdoel Beeld en Geluid in Hilversum. Het eerste plan was om met de trein te gaan, het tweede plan, met de auto werd uitgevoerd. De heenreis verliep voorspoedig, tot we de parkeergarage in wilden rijden. Die bleek vol te zijn. Dan maar ergens anders parkeren.

beeldengeluidWij waren niet de enige die deze druilerige dag uniek vonden voor een bezoek aan dit gebouw, museum, tja wat is het eigenlijk? We werden ontvangen door iemand die ons loten van de Bankgiroloterij wilde verkopen. Haar missie mislukte bij ons. Die loterij was nadrukkelijk aanwezig…

We kregen allemaal een ring, waarmee we konden scannen, waardoor we allerlei dingen te zien kregen. Voor een vijfjarige best lastig.. De kinderen hadden deze bestemming zelf uitgekozen want je kunt er allerlei leuke dingen doen. Dat was de bedoeling. Doordat het zo druk was kwam daar niet veel van terecht. Te lange wachtrijen en te bescheiden kinderen. Of toch wat schaamte, om zelf allerlei geluiden bij animal crackers te mogen maken, terwijl er wildvreemde mensen ongeduldig staan te wachten tot zij aan de beurt zijn.

We hebben heel veel gezien. Voor allernaaste en mij was het boeiend en bijzonder. We hebben veel van vroeger gezien, oude films, oude tv’s, radio’s, foto’s.Voor ons veel  herinneringen dus. We gaan er vast nog wel eens een dag naar toe, als we een dagje vrij reizen hebben.

Voor de kinderen viel het wat tegen, dat was hun eigen gedachte ook. Loeki de Leeuw? Wie was dat dan? Of de poppen van de Fabeltjeskrant? Huh? Leuk voor opa en oma, al die herinneringen, maar het zegt hun niet veel.

Op de terugweg belandden we in een file, van zo’n kilometer of twaalf. Dat vroeg veel van het geduld van de kinderen. Gelukkig zijn er dan telefoons met internet, of Ipods. Of liedjes om te zingen, we leerden weer heel wat bij. Aan het eind van de rit werden de cijfers gegeven. Tot onze verrassing hoge cijfers, en dat was dan weer heel fijn.

O ja, en het samen eten bij de Mac Donalds was natuurlijk iets om de hele dag al naar uit te zien! ‘Oma, ik wil graag melk en knijpfruit en kipnuggets’, was het verzoek. En geen patatjes. Ook goed, die patatjes at oma wel op. Tel je zegeningen, een voor een. Deze dag telde voor veel zegeningen.

Wil je stemmen?

Graag wil ik een wedstrijd onder de aandacht brengen. Yarden, een bedrijf dat uitvaartverzorging “levert”, heeft dit uitgeschreven. Het was de bedoeling dat er vernieuwende ontwerpen dit met uitvaartverzorging te maken hebben, werden ingestuurd. Allerlei zaken zijn te zien, zaken die me meer of minder aanspreken.

Het ontwerp dat ik onder de aandacht wil brengen is hier te vinden. Deze vind ik het “mooiste”, of spreekt me het meeste aan. Niet per ongeluk, ik heb de ontwikkeling van de producten van dichtbij meegemaakt. Het was een mooi en boeiend proces om mee te maken.

mirandakinderuitvaart

Je kunt via de aangegeven link stemmen, en ik zou het erg fijn vinden als je dat doet! De procedure wordt hieronder nog wat uitgelegd. Delen en reclame maken zou fijn zijn!

Het stemmen gebeurt in fase 1 online via de website www.afscheidsprijs.nl. Door middel van het ‘liken’ van een specifieke inzending ontvangt de stemmer direct ter verificatie een e-mailbericht. Om de stem te bevestigen, moet de ontvanger de link aanklikken in de mail. Per e-mailadres kan één stem worden uitgebracht. De e-mailadressen van stemmers worden slechts gebruikt voor het uitbrengen van de desbetreffende stem en niet voor andere doeleinden. Het stemmen op inzendingen is mogelijk tot en met 23 oktober 2015 17:00. Om de spanning er in te houden, wordt het aantal stemmen per inzending vanaf 5 oktober 2015 verborgen gehouden op de website.

Vervolgens is er op 19 november een symposium, waar eveneens gestemd kan worden, deze stemmen tellen dubbel. Een pittige selectie dus…  ik gun het de maakster van dit ontwerp dat zij wint, om zo verder te gaan met het ontwerpen en maken van ‘mooie’ dingen.

Try-out

De zaal gaat om kwart over acht open, om acht uur staat er al een lange rij mensen. De haarkleur van die mensen is vooral grijs, erg grijs. Als de deuren open gaan ontstaat een beschaafd gedrang. In vier minuten is de zaal vol. We luisteren naar muziek, tot mijn verrassing herken ik Amazing Grace. Het doek gaat op en de ster van de avond komt binnen. Applaus volgt, het verhaal begint.

kleinewillem1kleinewillem2We zijn bij de try-out van de oudjaarsconference van Herman Finkers.

De tijd gaat al zo snel en dan begin oktober al in de oudjaarsstemming…

Vol verwachting klopt ons hart. Niet eerder maakte ik een optreden van hem mee. De voorstellingen zijn altijd in no time uitverkocht. Dit keer was ik erop tijd bij.

Op het podium staan een tafel en een stoel Een scheve tafel, een stoel met soort zandloper. Vijftig tinten grijs, zegt Herman. Hij vertelt dat hij niet zoveel met Twitter heeft en dat hij hoopt dat we niet alle grappen gaan tweeten, dan lijkt het net of hij zijn grappen van Twitter haalt, als deze conference op tv komt met oudjaar.

Wat volgt zijn veel woordgrappen, veel commentaar op de politiek, commentaar op taalgebruik, visie over zwarte Piet, onzinliedjes.  Leuk en minder leuk. Het snelle denken en de woordgrappen spreken me erg aan. Wat ik minder vind is zijn spreken over Christus en God. Tenenkrommend zijn sommige opmerkingen. Meer dan tenenkrommend, het voelt als pijn in mijn hart. Als het gaat over Jezus en Johannes, of over de werking van de Heilige Geest bij Maria. Hoever gaat hij nog? Zitten of lopen? Ik twijfel eerlijk gezegd.

In het begin van zijn verhaal gaat het over religie. Herman Finkers stelt dat religie onderwerp van grappen mag zijn. Ik puzzel en weet het niet. Grappen moeten kunnen, maar waar de grens ligt is onduidelijk. Uiteindelijk gaat het deze avond over geloof, hoop en liefde. Over het leven, over de zin van het leven. Als de wereld volmaakt zou zijn, is het leven zinloos, is zijn redenering. De wereld is verre van volmaakt en dus is het leven niet zinloos. Even de kort door de bocht samenvatting. Ik hoop dat er nog flink geschaafd wordt in deze conference, dan is het echt de moeite waard…

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén