Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: november 2015

Eerlijk delen…

Deze kwam ik op Facebook tegen.. inderdaad te mooi om niet te delen!

The choir company

Als ik vanmorgen een selfie had gemaakt had ik er met een grote grijns opgestaan. Als ik de dag begonnen was met gezang was het ongetwijfeld “Light of the world” geweest, waar ik nu geen track van kon vinden op you tube. Gistermiddag zat ik om kwart voor zes in de auto, om op tijd in Zwolle te zijn. Aangezien er altijd files zijn vanuit ons stadje, en omdat ik een ongekend talent voor verkeerd rijden op aanwijzingen van de tomtom heb, moest ik vroeg weg. Om na drie kwartier file en drie kwartier gewoon rijden, op de plaats van bestemming aan te komen.

Al jaren ben ik fan van Adrian Snell. Dit jaar heb ik rond pasen The Passion gehoord. Ik zag toen het koor op het podium en dacht: dit wil ik ook!! En jawel, het lukte! Auditie gedaan, opgegeven. The Choir Company regelt het allemaal.

Gisteravond was de eerste oefenavond, in Zwolle. Daar nog een avond oefenen, een hele dag in Veenendaal oefenen, en dan moeten we er klaar voor zijn. Nou ja, inmiddels ben ik thuis zo ongeveer iedere dag aan het zingen, zonder publiek, dat is minder eng.

Het oefenen en zingen gister was heerlijk. Wat een geweldige dirigent! Wat een plezier! Bijna alle deelnemers hadden eerder meegezongen, er ware twee ‘nieuwen’. Leuk dat er bij het weggaan nog even werd geïnformeerd hoe ik het vond.

In de grote wereld en in mijn kleine wereld is het momenteel overwegend bewolkt met hier en daar een opklaring. Gisteravond scheen de zon in de donkerte. Nu weet ik weer waarom ik een koor toch wel heel erg gaaf vond. Om allerlei redenen ben ik  een tijd geleden gestopt met zingen in een koor. Tijd om na te denken of dit nu echt de meest briljante beslissing van dit jaar is geweest.

A5Flyer-AdrianSnell2015_HR

O ja, ik zing mee in Zwolle en zeer waarschijnlijk ook in Veenendaal. Kaarten zijn te bestellen via Events4Christ 

Als je deze code ccadrian invoegt kosten de kaarten 19,50, inclusief reserveringskosten.

 

Dank u voor deze nieuwe morgen…

Om half zeven begon mijn dag. Ik werd gewekt door een liedje over een dikke olifant, dat uit de kamer naast de onze klonk. Vervolgens was het: “oma, opa” niet van de lucht. Tot een kwartier geleden. Nu klinkt er uit die kamer: Dank u voor deze nieuwe morgen. Een betere manier om naar de zondag toe te leven is er niet.

Vandaag (en morgen) zijn de twee M kleinzonen bij ons te logeren. Er is gebouwd met Lego, er zijn veelvuldig filmpjes op alle mogelijke schermpjes bekeken, we hebben  gefietst, en geknutseld.

bommenengranatenVeel geknutseld, er moest van ‘peverseliebuizen’ een geweer gemaakt worden. Dat is uiteindelijk gelukt. Het geweer ligt te drogen, een echt geweer hoort uiteraard zwart te zijn, en dat kan morgen gebruikt worden. Behalve een geweer werden er nog bommen en granaten geproduceerd.

We aten vanavond patates, kroketten, kipnuggets, een vlafliptoetje en chocoladekoekjes. Daarna nog een bak chips, want er moest toch ook nog een film gekeken worden vanavond. De lunch bestond uit witte broodjes met pindakaas en hagelslag. “Weet je waarom oma? Omdat dat thuis niet mag”…

De vaatwasser is vol, het vloerkleed doorgaans egaal zwart, is nu wat vaal en gespikkeld. Opa is gevloerd en oma bijna en we hebben een prima dag gehad. In alle rust, zonder huishoudelijke klussen of wat ook, de dag een beetje doorgedobberd. Dat levert bij mij herkenning op:  o ja, zo ging dat vroeger. Doorgaans weinig lijn in de dagen, dat lukte niet zo heel goed, de dagen gingen voorbij met van alles wat gebeuren moest.

Nu voelt het ontspannen, er hoeft niets en mijn gedachten die de laatste tijd eindeloos door kunnen malen, waren deze dag gericht op wat de kinderen graag wilden. Alleen de verantwoordelijkheid  voor deze dagen voor de kinderen. Voor het nu en niet voor later. Dat levert ongedwongen genieten op. Dan kan ik dankbaar zijn voor het genieten van het nu. Tegelijk herinner ik me dat ik het vaak zwaar vond in de tijd dat onze kinderen klein en later puber waren. Zwaar omdat ik me zo verschrikkelijk verantwoordelijk voelde en het moeilijk vond te vertrouwen op God, dingen los te laten en aan Hem over te geven. Of vond ik het zo moeilijk wat vertrouwen in mijzelf als moeder te hebben? Och, loslaten, overgeven, laten gaan…

In het nu leven, het blijft soms lastig. Evenals danken.. daarom dit lied: https://youtu.be/02f8w6WzDrc

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén