Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: maart 2016

Uitgekleed

Het zong al een tijdje rond: V&D gaat weer open! Een paar weken, en alleen om de voorraden zoveel mogelijk te verkopen. Omdat er geen voorraden voor het restaurant meer zijn, blijft dat dicht. Hoe zou het zijn om weer door V&D te lopen? Ik vond dat ik het moest onderzoeken…

Ik zag mensenmassa’s en lange rijen wachtenden bij de kassa’s. Hoorde gemopper: waarom doen ze niet meer kassa’s open? Omdat ze allemaal al open zijn.. Kleren passen kon niet meer, de paskamers waren dicht, evenals de toiletten. De enige kleding die nog verkocht werd, was de kleding van het eigen merk. Alle shops in shop waren al verdwenen zodra V&D failliet was. De kleding van het eigen merk is niet helemaal mijn favo, al heb ik me toch de laatste tijd nogal eens verwonderd over de etiketten in mijn kleding. Ik was snel klaar op die afdelingen.

kassameisjesOp naar de boeken en kantoorspullen. Ik zag wat mooie pennen en besloot die te kopen. Wachttijd om aan de beurt te komen: 15 minuten. Ik werd geholpen door twee  meisjes die hun geweldige schoonheid verstopten. Vol overgave en onverstoorbaar waren ze aan het werk.

Ik dwaalde nog wat rond, me verbazend over al die mensen die er waren. Ik liep naar het restaurant. De meeste uitgaven die ik bij V&D heb gedaan, zijn daar geweest. Jaren lang had ik een vriendin met wie ik wekelijks daar “vergaderde”, zoals we onze ontmoetingen noemden. Mooie vergaderingen, heftige vergaderingen. Tot een van ons bedacht dat niet alle onderwerpen meer bespreekbaar waren en de ander daarop besloot dat niets meer bespreekbaar was. Een geestelijke verwijdering, gevolgd door een fysieke verwijdering.

laplace1Ieder jaar werd de bank in  het restaurant in Utrecht door zes vrouwen bezet.  Het was een jarenlange traditie! Die vrouwen werden ieder jaar een beetje grijzer, en soms een beetje wijzer. Ieder jaar was het weer spannend wat er op die grote tafel bij die bank kwam te staan. Cadeautjes, dat was helder, maar wat?

Het is ook de jaarlijkse bonnetjespuzzel. Een van de zes print meestal wel een vel “voordeelbonnen” uit. Twee koffie voor één prijs is toch weer leuk opgedronken. Koffie met gebak en geklets, nog een keer koffie. Och, en dan is het inmiddels lunchtijd geworden. Nu we er toch zijn, zullen we hier lunchen? Nee aan ons ligt het faillissement van V&D niet! Hoe we het dit jaar gaan invullen is nog niet bekend, we kunnen er nog even over nadenken, de volgende bijeenkomst staat voor half juni gepland.

Toen onze kinderen nog thuis woonden en vooral in de tijd dat zij ouder werden en later te bed gingen dan wij, gingen allernaaste bijna iedere zaterdag naar het V&D restaurant. Bijpraten bij een bak koffie met ieder een half gebakje. Vinden en vasthouden. Goede tijden, slechte tijden.

Er is niets meer terug te vinden. Rommel en chaos. Uitgekleed…

 

uitgekleed2uitgekleed3

Stille zaterdag

jibbestillezaterdag(even op de tekening klikken zodat het vergroot en leesbaar wordt) Bron: Nederlands Dagblad

Dienen

Een van onze favoriete tv-programma’s is Podium Witteman. In iedere uitzending hoor en zie je de uitvoering van verschillende soorten (klassieke) muziek. Er is veel variatie in componisten. Behalve de laatste keer, toen was Bach de hoofdcomponist en de Mattheüs de hoofdcompositie. De vaste presentators vertelden welk deel uit deze passion hij het mooiste vond. Mike Boddé vond dit het mooiste deel:

Hij zei er direct bij dat hij het belachelijk vond. Een God die zijn kind de dood instuurt. Dit lied gaf meteen aan dat het toch wel een rare godsdienst was waar Bach over componeerde.Tegelijk vertelde hij dat als hij in de put zat, deze muziek maar hoefde te horen om weer uit die put te komen.

En misschien heeft Mike wel gelijk. En is het christelijk geloof een dwaasheid, zoals Paulus al schreef aan de Korinthiërs: “Maar wat in de ogen van de wereld dwaas is,  heeft God uitgekozen om de sterken te beschamen.” Een goddelijke ruil: Jezus’ dood in plaats van de onze.

020612-Het-offer-van-Christus-I-NIEUWJezus kwam naar de aarde om te dienen, zoals Hij zelf zegt in Mattheüs 20 vers 21: de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.

Doordat Jezus helemaal aan God was toegewijd verloste Hij ons met zijn bloed werkelijk van de zonde. God ziet onze zonden niet aan, die zijn door het kruis verdwenen.

De wet heeft afgedaan, zo hoorden we vanavond in de kerkdienst. Mogen we “dus” maar doen wat we willen? Nee, gedreven door Gods liefde kunnen wij liefhebben en dienen. Ons leven mag een offer aan God zijn. (Romeinen 12 vers 1) Tot dat leven worden we geroepen. Zo’n offer is dan niet iets dat je uit zwakte doet, als een onontkoombaar iets, als ware je een slachtoffer. Nee, het is een offer dat je wilt geven, je wilt de ander dienen, zoals Christus dat deed.

Terugkerend naar het begin van deze blog: voor de moderne mens een dwaasheid en aanstoot.

logo-2016Deze blog schreef ik omdat ik geraakt werd door die opmerking in dat tv-programma en omdat het onderwerp mooi aansloot bij de bloghop van de maand maart. Petrina Wols bedacht hiervoor het onderwerp.

 

#InternationalDayOfHappiness

brunch20maartVandaag is/ was het een bijzondere dag. Het is palmpasen, en ook internationale dag van geluk. Gelukskunde schijnt inmiddels een echt vak en echte studie te zijn. Ik las dat er vandaag een congres over gehouden wordt.

Vanmorgen had ik die ‘geluksdag’ als onderwerp gekozen voor het bijbelmoment bij Hiernaast.

We dachten na wat geluk voor ons is. Daar kwamen bijzondere antwoorden op. Voor de een was geluk dit: naat het Dolfinarium gaan, een roze pluchen dolfijn krijgen en daar je spreekbeurt over houden. Dat is geluk voor een vierjarige. Een ander benoemde dat we vaak niet eens weten hoe gelukkig we zijn. Het is geluk om in een vrij land te wonen en beschermd te worden door de overheid. Te mogen zeggen wat je wilt en doen wat je wilt. Dat is geluk voor iemand die afkomstig is uit I. Voor mijzelf was het een moment van geluk toen een van de kleinzoons heel blij het schoollokaal waar ik op dat moment was, binnen kwam rennen om te laten zien wat hij gemaakt had op de creamiddag.

Dit soort dingen geven geluk, doen je kijken naar je rijkdom. Je ‘aardse’ rijkdom.
Toen ik gisteren aan het nadenken was over dit onderwerp, dacht ik aan de tekst uit Jeremia 29:11, waar het volgende staat:

Dit zegt de Heer: als er in Babel zeventig jaar voorbij zijn, zal Ik naar jullie omzien. Dan zal Ik mijn belofte gestand doen door jullie naar Jeruzalem te laten terugkeren. Mijn plan voor jullie staat vast- spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. Jullie zullen Mij aanroepen en tot Mij bidden, en Ik zal naar jullie luisteren. Jullie zullen Mij zoeken en ook vinden, als jullie Mij tenminste met hart en ziel zoeken. Ik zal me door jullie laten vinden – spreekt de HEER- en Ik zal in je lot een keer brengen. Ik zal jullie samenbrengen uit alle volken en plaatsen waarheen Ik je verbannen heb – spreekt de HEER- en je laten terugkeren naar Jeruzalem, waaruit Ik je heb laten wegvoeren.

Hierover hebben we vanmorgen nagedacht bij Hiernaast. Ook benoemd dat God zijn volk geluk belooft en verwacht van zijn volk dat het bidt en Hem zoekt, dan wil Hij luisteren. Ik zal me laten vinden, zegt God. De grote God die de aarde gemaakt heeft en er nog steeds voor zorgt, die God wil gevonden worden door ons kleine mensjes en Hij belooft dat Hij wil luisteren. Meer geluk heb je toch niet nodig?

Ik was gisteren wat aan het zoeken naar afbeeldingen van deze tekst, en was verbaasd over de enorme hoeveelheid afbeeldingen, en dan vooral afbeeldingen waarin Jeremia 29 vers 11 genoemd wordt. Vooral dat eerste gedeelte, waarin God aangeeft dat Hij plannen heeft is vele malen te vinden.

jeremiah_29_11_by_kelliehags2-d85fcrzDeze tekst staat natuurlijk wel in een context. Hier gaat het over het volk Israël, dat ongehoorzaam was geweest en weggevoerd naar een ver en vreemd land. Daar moesten ze 70 jaar zijn, zoals God had aangekondigd. Ze moesten daar bouwen, huwen en gezinnen stichten. Het leven moest daar doorgaan. Tegelijk kwam er een einde aan, dat beloofde God bij voorbaat al.

Is deze tekst een op een over te zetten naar het nu? Ik denk niet dat je zo die ene zin overal voor kunt gebruiken, wel dat Gods trouw en goedheid voor zijn kinderen altijd dezelfde zal zijn.

Zo’n dag

Vandaag was zo’n dag dat ik heerlijk doorsliep, zonder door de merels in de boom voor ons huis gewekt te worden. Ik had ontdekt dat het raam dicht kon. Ik fietste in de redelijk vroege ochtend naar de huisarts, voor weer een controle. De zon scheen al en de lucht rook zoals alleen verse lente lucht kan ruiken. De controles waren goed en ik mag weer een paar maanden wegblijven. Er volgde een werkbezoek waarin ik samen met mijn klant kon sparren en kon lachen. Het mooiste was dat hij weer met zijn partner kon lachen.

Vanmiddag had ik geen afspraken en nog wel wat te doen. Het was nog iets te koud om al in de tuin te zitten, dacht ik. Al zou het leuk zijn om naar mijn versgeharkte landje te kijken. Vervolgens ontdekte ik dat alle terrassen in de stad vol zaten..

Ik moest nog een en ander aanschaffen voor een workshop haken die binnenkort gegeven wordt. In de stralende zon op de fiets naar het centrum van ons stadje. Onderweg zag ik de eerste vlinder van dit jaar!

citroenvlinderIk bedacht dat ik even naar de bibliotheek wilde gaan, met de hoop dat een bepaald boek er misschien zou zijn. Dat boek stond gewoon in het rek te wachten tot ik het kwam halen.

Ik kocht de laatste spulletjes  voor de workshop. Lijkt me leuk en spannend om te doen. Ik ben heel benieuwd hoeveel je in drie uurtjes aan kunt leren. Inmiddels heb ik acht tasjes met wolletjes en patroontjes klaarstaan. Voorpret is al zo leuk!

Om de voorpret voor de uitvoering van de Matthäus-Passion te verhogen kocht ik weer eens een boek. Nu kunnen we aanstaande zondag met drie personen gratis met de trein. Iemand belangstelling? Je kunt het boekenweekgeschenk hier afhalen…

Nu wilde ik dat boekenweekgeschenk ook nog graag in de christelijke variant hebben. Helaas ging me dat mis, de boekjes waren al op en niet meer verkrijgbaar. Dat is dan wel jammer. Terwijl ik dit aan het tikken ben komt er een mail binnen van een of andere christelijke site, met de oproep vooral toch nog deze week een boek te kopen, want dan ontvang je een gratis boekje. Maar wees er snel bij, luidt de oproep, want op is op. Tja…

Alleen

Vanavond ging ik naar ons Muziekcentrum, in m’n uppie. Ieder jaar bestellen we een kaarten voor een aantal voorstellingen die we willen zien. Allernaaste wilde naar een bepaald orgelconcert, ik niet. (uiteindelijk is hij niet eens gegaan, er kwam iets belangrijks tussendoor fietsen). Vanavond trad dekoor op.  Ik meende me te herinneren dat ze ooit Korenslag gewonnen hadden. Destijds maakte het koor veel indruk op me en ik wilde ze graag live horen en meemaken. Allernaaste niet, “dus”we bestelden één kaart.

Ik ga weleens een dag alleen op pad en vermaak me dan prima. Een dag alleen thuis zijn is ook geen probleem. Ik weet dat er aan het einde van de dag iemand op me wacht aan wie ik mijn verhaal kwijt kan. Een zegen! Het was wel de eerste keer dat ik alleen naar het Muziekcentrum ging. Ik was benieuwd hoe dat zou zijn.

dekoorDe stoel naast mij was en bleef leeg. Dat leek bijna symbolisch. Het koor zong geweldig! Echt genieten! Het repertoire vond ik mooi en afwisselend. Alles werd uit het hoofd gezongen. Geweldige manier van zingen, geweldige show ook. Wat een geweldig koor!

Ik voelde me alleen, dat dan weer wel. Zo is het dus, om ergens alleen naar toe te gaan en in de pauze alleen te staan kijken naar alles om je heen. In de pauze  zag ik geen enkele bekende. Ik dronk mijn drankje, hoorde allerlei gesprekken, zocht een toilet en ging weer naar mijn plek. Ik keek maar weer eens op facebook, daar was alles nog hetzelfde. Op twitter was ook al niet zoveel gebeurd, en mijn mailbox was al gecheckt. Achter mij hoorde ik iemand mopperen. Al die mensen die alleen maar met hun telefoon bezig zijn, wat een onzin. Ze waren vast allemaal verslaafd en een normaal gesprek was niet meer mogelijk met al die schermpjes. Ja mevrouw, het zal best. Maar soms is een telefoon een heerlijk schuilmiddel.

Was ik zielig? Nee, zo voelde ik me absoluut niet. Ik genoot van de muziek. En ik realiseerde me nog eens hoe bijzonder het is om samen met iemand te zijn en daar van te genieten!

Stand.nl

Partners met een kinderwens kunnen zich binnenkort laten onderzoeken of zij dragers zijn van genen van een (ernstige) erfelijke ziekte. Zijn beide drager, dan bestaat de mogelijkheid dat hun kind deze ziekte krijgt. Het gaat om situaties waarin die erfelijke ziekte er nog niet is. Preventief dus.

stand1Dit was een opvallend nieuws item deze week. Ik hoorde het aan en vond er eens een keer niets van. Ik heb de uitzending van Nieuwsuur waarin dit besproken werd niet gezien.
Iedere dag is er op radio 1 het programma onderdeel stand.nl Een half uur lang mag er over een stelling een mening geponeerd worden. Een ieder kan en mag bellen. Maar eerst gaat de presentator, Sven Kockelmann, in gesprek met een deskundige. Te stellen dat Sven een goede luisteraar is, is teveel eer. Ik weet evenmin wie de stelling opstelt, of hij dat doet of anderen. Er is altijd een hoofdstelling, waar op gereageerd kan worden en een paar andere losse stellingen. Al dan niet betrekking hebbend op de persoon die er zit, al dan niet in een poging tot humor.
Gisteren was de stelling: “een ongeboren kind heeft er recht op dat zijn ouders alles voor zijn gezondheid doen”.
Deskundige van dienst was Carla Dik-Faber, tweede kamerlid voor de Christen Unie.
De introductie zette de toon al: “afgelopen week werd bekend dat er een proef gedaan wordt, waarbij het mogelijk wordt voor partners te laten onderzoeken of zij drager zijn van een erfelijke ziekte. Zoals te verwachten was, zijn de christelijke partijen hier fel tegen”.
Hm, ik was verbaasd dit zo te horen. Fel tegen? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik kreeg de indruk dat de interviewer niet dol is op christenen. Hij interrumpeerde voortdurend. Een van de humor (?) stellingen luidde: “Hoewel ik allang geen plissérok meer draag, ben ik toch tegen de vooruitgang”. Verder werden nog dingen als Sodom en Gomorra genoemd, en iets over achterhoedegevechten. Pittig om op zo’n manier in gesprek te gaan, lijkt me. Als luisteraar zat ik met kromme tenen.
Wat ik erg jammer vond was dat ik de argumenten van Carla Dik wat mager vond. Ze benoemde diverse keren : zwangerschap wordt zo gemedicaliseerd. En hoe moet het dan, als er inderdaad wel sprake is van een ziekte? En ze stelde de vraag of kinderen met een beperking niet meer welkom zijn in onze samenleving. En als dit nu mag, komt er dan straks onderzoek naar blindheid, add, etc. etc. Kortom, de angst, al dan niet terecht, voor het hellende vlak.
Noemde Sven Kockelmann adoptie, of het afzien van kinderen krijgen als mogelijkheden, mocht er sprake zijn van een erfelijke ziekte, Carla Dik noemde hier als mogelijkheden eiceldonatie, of donorzaad. En laten deze opties nu net de opties zijn waarover binnen christelijk nederland zeer verschillend wordt gedacht. Immers, dan is er een derde in het spel….
Ik werd er niet veel wijzer van. Er was weinig tot geen ruimte voor de argumenten van Carla Dik. Toch triggerde vooral de intro mij nogal. Waarom dat vanzelfsprekende dat christelijke partijen hier tegen zouden zijn?
En niet onbelangrijk: waarom zou je hier als christen tegen moeten zijn? Of denk ik te simpel?

 

Wil je het programma terugluisteren? Dat kan hier.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén