Het is weer stil om ons heen. Na een paar dagen geruis en geroezemoes en praten en luisteren en eten en drinken zitten we weer op onze eigen bank. Het was weer tijd voor het Urban Expression weekend, ons vierde op rij inmiddels. Dit jaar was het een volle bak. We begonnen met een kennismaking. In tweetallen reageren op stellingen. Boeiende vraagstellingen: – Je werkt, woont en eet in een IKEA, of je mag jezelf alleen nog maar wassen met knakworstensap.
– Je moet altijd ovenwanten aan, òf je mag maximaal 100 woorden per dag zeggen. – Je woont op de 94e verdieping, òf al je digitale communicatie moet vanaf vandaag met handgeschreven brief.Tja, dat zijn nog eens echte dilemma’s!
We praatten bij het kampvuur over muziek in ons leven. Welke muziek maakt blij, welke muziek koppelen we aan bijzondere gebeurtenissen? Het grappige is dat ik in eerste instantie dacht dat ik het niet meer wist, maar in een gesprek borrelen herinneringen spontaan op. Kwam muziek weer opborrelen. Soms gekoppeld aan heftige herinneringen.
Het thema van dit weekend was:
De geloofsreis van de pionier
‘Elia viel onder de bremstruik in slaap, maar er kwam een engel, die hem aanraakte en zei: ‘Word wakker en eet wat.’‘ … De engel van JHWH kwam terug, raakte hem opnieuw aan en zei: ‘Sta op en eet wat, anders is de reis te zwaar voor je.’
(1 Koningen 19,5 en 7; Nieuwe Bijbel Vertaling)
We keken zaterdagochtend naar onze eigen geloofsreis. Het was de bedoeling een rivier te tekenen zoals die door het landschap van jouw leven vloeide. Met alle hobbels, obstakels, blije dingen en nog meer. Je kon erbij schrijven aan welke (bijbel) teksten je iets gehad had bij die gebeurtenissen. Twintig minuten tekenen, en daarna met een maatje in gesprek over wat je levens en geloofsreis.
Zaterdagavond werd de “Survivalgids pionieren”gepresenteerd. Een boekje vol verhalen over gemeentestichting. Verhalen en foto’s uit de verschillende teams. Aanbevelingen en afraders zijn erin te vinden. Een mooi boek, is mijn eerste indruk. Zeker een aanrader! Verkrijgbaar via deze webwinkel.
Wat deden we nog meer? Heerlijk zingen, luisteren naar psalm 27. Iedere keer weer een mooie psalm. Luisteren naar elkaar, naar alle verhalen, vreugdevol en soms verdrietig. Soms wel heel verdrietig en dichtbij komend.
We aten en we dronken. Wat was het weer goed verzorgd.
We luisterden, vanmorgen, naar het verhaal van Elia, op zoek naar God, boos op God, of misschien meer teleurgesteld in Hem. God spreekt tot Elia, niet in de storm, niet in de aardbeving, wel in de stilte. Op die stilte reageerde Elia, hij wist dat God toen met hem in gesprek ging. Hij was vol eerbied, maar durfde wel te zeggen wat hem dwars zit. Het liefst wil hij sterven. Heel bijzonder is de reactie van God: niks sterven, je hebt nog een taak. Ga terug en doe dit en doe dat. Elia gaat.
Soms heeft een mens dat nodig, weer eens opnieuw merken dat datgene wat je doet er wel toe doet. Ook al lijken sommige dingen zinloos, of zonder (meetbaar) resultaat. Dat was voor mij de “les” van dit weekend. Al vindt een ander dat wat je doet, dwaas, wees maar dwaas. Wees ook stil, om te luisteren…..