Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: december 2016

Bible in one year

Vandaag lees ik de laatste  hoofdstukken uit de Bijbel. Ik heb de Bijbel dit jaar in z’n geheel gelezen. Iedere dag een paar hoofdstukken. Soms was het pittig, want toch wel veel. Er waren weken dat ik helemaal “bij” was, en dan weer moest ik een aantal dagen inhalen.

Door wat meer dan anders in de Bijbel te lezen, zag ik weer meer de samenhang. Die samenhang werd ook zichtbaar in de volgorde van het lezen. Lees je de Bijbel van kaft tot kaft, dus van het boek Genesis tot Openbaring, dan is de chronologische volgorde niet altijd helder. Het was nu mooi om bijvoorbeeld eerst te lezen hoe het toeging in het oude Israël, te lezen hoe profeten waarschuwden tegen de afvalligheid die in Israël plaatsvond. Daarna las ik over de straf die God gaf, (de ballingschap) om daarna te lezen over de opbouw van het land na de terugkeer. Dat klinkt allemaal als verre geschiedenis.

In het afgelopen jaar heb ik een aantal boeken gelezen die juist die geschiedenissen die ik noemde, beschrijven. Deze boeken zijn geschreven door Lynn Austin.

Ik vond het mooie boeken, die nieuwe inzichten gaven over die tijd. Ik zag door het lezen van deze boeken nog meer verbanden. Aanraders, wat mij betreft!

Wat me, zoals zoveel vaker, weer trof is de grootheid van God. Zijn majesteit en trouw. Hij is erbij en zal er altijd zijn, dat is wat Hij beloofd heeft en waar ik op vertrouw!

 

bouw-op-mij-390x600

 

zacharia

leid-mijn-volk-390x600

Jaaroverzicht 2016

Een beetje platgeslagen door een griepje, heb ik de tijd om na te denken over het afgelopen jaar. Opnieuw een jaar waarin veel gebeurde, in de grote en in de kleine wereld. Het overzicht van de grote wereld laat ik aan anderen over. De kleine wereld is soms al ingewikkeld genoeg.

boomfoto2In juli mochten we ons huwelijksjubileum vieren. We vierden het in gezinskring: een weekend samen uit. Het was een supergaaf weekend, waar we met veel liefde op terug mogen zien.

Begin dit jaar kwamen we, toch, tot de conclusie dat de kerkelijke gemeente waar we lid van waren, niet langer de goede plek voor ons is. We namen afscheid, met pijn. En dachten met weemoed terug aan de goede tijden die er ook waren. We werden lid van een andere gemeente, en zijn hier nog een beetje zoekend naar onze plaats.

Intussen ging het werk bij Hiernaast gestaag door. De naamsbekendheid wordt wat groter, gelukkig. Het geld dat nodig is voor dit werk komt binnen, al blijft het iedere keer weer spannend of het goed gaat… We zijn dankbaar voor de zorgende hand van God hierin.

2016 was mijn eerste jaar als ZZP-er. Het is wennen om alles nu zelf te moeten doen en regelen. Toch ben ik nog steeds blij dat ik deze stap gezet heb. Het is goed zo.

In de zomer bezochten we weer de New-Wine conferentie. Na een jaar overgeslagen te hebben, voelde dit toch wel weer als thuiskomen. Het was super om daar weer te zijn. We mochten ervaren hoe helend gebed en vergeving vragen en ontvangen is.

In dit afgelopen jaar kwamen ineens een aantal mensen weer op mijn pad die ik in geen jaren had gezien of gesproken. Heel bijzonder! Via mijn blog raakte ik weer in contact met een oud-klasgenoot van zo’n jaar of 45 geleden! We spraken af en bleven aan de praat. Via facebook kwam ik in contact met een oud-patiënte, die ik lang geleden verpleegd had. En eveneens via FB raakte ik (weer) in gesprek met een goede vriend van oudste zoon. De live ontmoeting die volgde was goed en fijn. Zo kwamen er “oude” mensen, en ook nieuwe mensen mijn leven (weer) binnen wandelen. Er was ook afscheid van mensen, ongewild, ongewenst, toch gebeurd.

Ook in 2016 was ik weer bezig met handwerken. Ik probeerde wat nieuwe dingen uit. De stoel heb ik helemaal kaal geschuurd (was oud-eiken) en geverfd. Een werkje in de categorie: leuk uitgeprobeerd te hebben. De andere dingen zijn wel voor herhaling vatbaar.

taslappenpop3

stoel

Hoe lang nog?

lappenpopVannacht werd ik wakker van mijn gepieker. Ik lag me af te vragen hoe ik mijn haakwerk tot één geheel zou kunnen krijgen. Voor het eerst in mijn leven ben ik bezig een pop (olifant) te haken. Losse stukken haken is niet zo moeilijk, er vorm in krijgen is lastiger. Echt een probleem om je nachtrust aan te besteden.

Ik realiseerde me dat het een non-probleem is dat me uit de slaap hield. Het is wel heel erg fijn om hier wakker van te liggen. Lekker overzichtelijk. En niet te piekeren over Syrië of zo. Dit haak probleem heb ik in de hand en kan ik geheel zelf oplossen. Geen hulp bij nodig.

Gisteravond zag ik weer de beelden op tv uit Syrië. Bloedstollende beelden. Waarom, waarom?

Het is makkelijker me te verdiepen in de lastige dingen van mijn eigen kleine wereld. Dat lijkt nog een beetje te overzien. Daar kan ik nog een (beetje) invloed op hebben. Ik krijg de neiging me te verstoppen voor de grote buitenwereld, omdat ik me machteloos voel. Ik sluit me af en wil het niet meer weten. Wat kunnen wij nog doen aan deze ellende?

En toch wil ik me niet afsluiten en ik wil niet onverschillig worden. Ik vraag me af waar God is, terwijl ik weet dat Hij er is, altijd en overal. Maar Heer, waarom? Wanneer komt U terug?

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén