Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: januari 2017

Verademend

Woensdagochtend 9 november kwam het nieuws dat Donald Trump tot president van Amerika was verkozen als een doffe dreun bij me binnen. Ik voelde me down en verpletterd. Hoe kon dit? Tegelijk, na het lezen van diverse analyses begon ik het wat beter te begrijpen, maar blij werd ik er niet van.  Hoe kijk je als christen tegen deze man aan? Wat zichtbaar is van zijn levenswandel is naar mijn oordeel niet heel erg bemoedigend. Je kunt zeggen dat je christen bent, als het alleen woorden zijn is het een gepleisterde buitenkant.

Gister keek ik naar de inauguratie. De eedaflegging met de hand op twee bijbels. Een mooi gebaar. bijbelhanden

Ik luisterde naar de speech van de nieuwe president en huiverde. Wat gebeurt hier? Hoe gaat dit verder? Wat betekent dit allemaal, die grote woorden, die groteske beloftes? En tussendoor nog enkele zinnen over de zegen van God die over Amerika zal zijn. In mijn oren klonk het bijna als een vloek. Ik werd niet bepaald bemoedigd door dit verhaal over Amerika, Amerika en nog eens Amerika.

Verbaasd was ik toen ik gisteravond een verslagje op de website CIP (Christelijk Informatie Platform). Ik vond het opvallend hoe selectief dit verhaal was.  In het verslag stonden precies alleen die zinnen waarin God genoemd werd. Geen woord over alle beloftes die Trump uitsprak. Of over de verpletterende woorden die gesproken werden over de afgelopen jaren. Slechts het citeren van de ‘geestelijke’ woorden.

Vervolgens zag ik een tweet voorbijkomen waarin de inauguratie “verademend” werd genoemd. Dit omdat de eedaflegging met de hand op de bijbel gebeurde. Dit zou in ons land niet meer mogelijk zijn. Hoe bijzonder is het dan dat de machtigste man van de wereld dit wel doet? Als dat het belangrijkste is, die hand op de bijbel?

Om niet helemaal in mineur te eindigen, een mooi (vind ik) lied. Eigenlijk om mijzelf en hopelijk jullie, te bemoedigen. Er is er maar Eén de baas en de grootste!

 

 

 

 

 

Micha zes vers acht

kruidenhakkerHeb jij dat weleens, dat je iets koopt wat je (eigenlijk) niet nodig hebt en dat uiteindelijk doelloos in je kast blijft? Ik beken. Ik koop dingen waar ik niets mee doe, alleen om iets te kopen. Mezelf belonen, voor wat? Onlangs kocht ik een handige kruidenhakker. Mijn koopbehoeftes waren voor dat moment bevredigd en zo iets is altijd handig, toch?

Afgelopen week mocht ik koken voor de Micha cursus.  Een cursus van vier avonden. Een cursus waarin christen-zijn handen en voeten krijgt. Aan de hand van het bijbelboek Micha, hoofdstuk zes vers acht, kijken we naar hoe we omgaan met de aarde, hoe we omgaan met ons geld, hoe we omgaan met mede aardbewoners.

Ik vind het een boeiende en (soms) confronterende cursus. Het is makkelijker om je kop in het zand te stoppen, en te denken dat je het nog niet zo erg slecht doet, dan toch eindelijk die ecologische voetstap van jezelf te berekenen. Dat laatste moet ik nog steeds doen.

Het leek een goed idee om voorafgaand aan de cursusavond samen te eten. Deze keer zou ik koken. De sport is uiteraard Michaproof te koken. Oftewel, geen vlees en zoveel mogelijk producten van het seizoen. Ik had besloten dit recept uit de kast te halen en te maken. Ik herinnerde me deze wonderbare aankoop en dacht snel klaar te zijn. Helaas, het werkte voor geen meter, een degelijk mes werkte beter.

Ik realiseerde me dat dit een impulsaankoop was geweest. Kopen om te kopen. Iets wat ik (veel) vaker doe en wat, zo realiseer ik me nu meer en beter, gebruik van kostbare grondstoffen met zich mee brengt.

Dat is in ieder geval de eerste les uit de Micha cursus. Bewuster kopen, of minder kopen. Anders eten, toch weer minder vlees bijvoorbeeld. Al zijn alternatieven als eieren en zuivel (bijna) even belastend voor het milieu als vlees eten. Ik merk wel dat er nog veel te bedenken en te puzzelen valt.

Sing

Als het vakantie is, is het bijna traditie om naar de film te gaan met (enkele) kleinkinderen. Vorige week gingen Mees, Mart en ik naar de film Sing.

De jongens vonden het een supermooie film. Bij de een staat ie op de eerste plaats van mooie films, bij de ander op nummer twee. (Wiplala was nog net iets mooier) De film is vol muziek, ik denk dat volwassenen dat dan weer leuk vinden. Het verhaal is niet zo spannend. En gelukkig loopt alles goed af.

Uiteraard zat er een boodschap in verpakt. Ik was benieuwd of M&M die opgepikt hadden. De oudste wel: het gaat erom dat je dingen doet, ook als je ze heel erg eng vindt. Dat je dingen doet die je leuk vindt, ook als het spannend is. En oma, het is logisch dat  in een film die “Sing” heet, veel gezongen wordt.

 

 

 

Ik wens jou

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén