Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: november 2017

Blog met een lied

“Kun jij je nog herinneren dat we vroeger vaak muziek van Adrian Snell draaiden?” vroeg ik afgelopen week aan een van de zonen. ‘O Rejoice, bijvoorbeeld?”

“Ja, dat weet ik nog” reageerde hij. “Ik zong altijd Holy Choice, en ontdekte later pas dat het anders was”. Grappig, je hebt muziek en artiesten die met je “meelopen” in het leven. Voor mij is dat Adrian Snell. Volgens mij heb ik hem al jaren geleden ‘ontdekt’. Hij trad op in de universiteit alhier. Een zanger en een piano, dat was het.  Zo mooi! Dat zal eind zeventiger jaren zijn geweest.

Later schreef hij de grotere werken zoals ‘Alpha&Omega”. Zo mooi! Ik was diep onder de indruk. En dan die koren die meezongen, hoe gaaf zou het zijn om daarin mee te zingen? Ik had toen geen idee hoe dat werkte en hoe je er aan mee kon doen. We gingen zo af en toe met het hele gezin naar een concert van Adrian, of met een paar zussen. Bijzondere avonden.

Uiteraard kocht ik de LPs met zijn muziek. Alpha&Omega was echt wel mijn favoriet. Ik voelde me getroost door deze muziek. Troost die we best nodig hadden. Soms dansten we met een kind op de arm door de kamer, de geluidsboxen barstten zowat. (en de buren ook) En maar dansen en maar blij zijn!

Een paar jaar geleden ontdekte ik dat het mogelijk was mee te zingen in een projectkoor bij een uitvoering van Adrian Snell.  Dat leek me gaaf om te doen. Ik deed auditie en oefende me thuis suf. Pittig maar supermooi om te doen. Zo deed ik eerst mee aan ’the Virgin’ en later aan ‘Alpha&Omega’. Vooral dat laatste stuk was zeer bijzonder om aan mee te werken. Het was de jubileumuitvoering, na dertig jaar weer opnieuw uitgevoerd. We oefenden extra veel en goed omdat er een cd opname van deze concerten gemaakt werd. Die ik uiteraard onmiddellijk bestelde.

En dat alle kinderen als verrassing bij het concert aanwezig waren, maakte het helemaal onvergetelijk!

De uiterste inzenddatum voor de bloghop van november was de dertigste.. ben ik nog net op tijd. Deze keer is het thema bedacht door Heleen.

 

10 jaar later

In november 2007 deed ik een retraite. Zeg je dat zo? Deed ik een retraite? Volgde ik een retraite? Geen idee. Wat ik wel weet is dat het bijzondere dagen waren destijds. Dagen die toen veel indruk maakten en een blijvende indruk achterlieten. En invloed hadden op mijn leven. Na die retraite hadden we een terugkomdag, en ontmoetten we elkaar bij het huwelijk van een van de groepsleden. In de loop der jaren was het contact wat verwaterd. Tot aan deze zomer.. of we zin hadden in een reünie?

Gister en eergister hadden we een reünie. Ik vond het best wel spannend, eerlijk gezegd. Hoe zou het gaan? Het was bijzonder vanaf de eerste minuut! We zagen elkaar, vlogen elkaar in de armen en pakten de draad zo weer op. Voordat we de retraite tien jaar geleden ingingen, ontvingen we een vragenlijst. Deze keer mochten we drie voorwerpen meenemen die iets zeggen over de afgelopen tien jaar. Drie voorwerpen voor de gebieden: gezins/ familieleven, maatschappelijk leven, geestelijk leven. Daar hebben we met z’n allen de dinsdagavond over gepraat. Een aantal uren en flessen wijn later waren we weer op de hoogte van elkaars leven. Het mooie was dat dit niet een op de hoogte zijn van elkaars leven is, het is veel meer. We doken als het ware in het leven. Zo mooi om te horen en te zien van elkaar. Wat is er veel gebeurd, niet alleen gebeurd, maar ook geleefd en soms ook geleden. Blij zijn en in de pijn zijn, alles was er.

Na een korte nachtrust zaten we gisterochtend allemaal om acht uur in de kapel van de Hezenberg. Een mooie kapel, waar we de vorige keer ook waren. Mooi om de dag zo in alle rust te beginnen. Gisterochtend keken we met elkaar een film: The Schack. (verfilming van het boek “De Uitnodiging”) Een film die mij bijzonder raakte en die ik nog een keer wil zien, voordat ik erover blog.

We aten, wandelden, praatten nog uitgebreid na over de film en over de dagen en het was alweer voorbij. Een zucht in de tijd… weer namen we afscheid. Voor altijd?

En onderstaand lied was de afsluiting!

(dit was het uitzicht overdag)

 

Social media en sokken

Social media, je kunt er van alles van vinden en zeggen… maar dankzij Facebook heb ik best wel een aantal contacten die ik anders niet gehad zou hebben. Of kom je mensen tegen die je al lang uit het oog verloren was. Vorig jaar kreeg ik weer contact met iemand die ik verpleegd had in mijn jonge jaren. Een ontmoeting volgde, hier in onze stad. Zij woont inmiddels al jaren in den Haag.
En we volgden elkaar via FB. Op enig moment zag ik een plaatje van geweldig mooie sokken op haar tijdlijn voorbijkomen. Iemand attendeerde haar er op, dat dit toch wel erg mooie sokken waren. Daar was ik het geheel mee eens en uiteraard moest ik er op reageren. Ik vond die kousen  een uitdaging… Kousen breien moest toch niet zo heel ingewikkeld zijn dacht ik. Mijn moeder was er altijd mee bezig, mijn vader droeg alleen huisgebreide sokken. Zwarte voor bij zijn uniform, andere kleuren passend bij de pantalons die hij droeg. Mocht ik er niet uitkomen, kon ik bij haar om hulp vragen, zo dacht ik. Ik had ooit wel eens zelf sokken gebreid, dat was al lang geleden.

Dus  er ging een balletje rollen. Die uitdaging wilde ik wel aannemen. Er waren nogal wat hobbels te nemen. Welke kleur? Welk garen? Dank zij internet was het mogelijk veel foto’s te sturen. Op deze manier werd de keuze voor kleuren en materiaal gemaakt en kon ik beginnen. Ik begon voortvarend en het werk vorderde voorspoedig. Ik stuurde een eerste kous op. Hm.. niet geheel naar wens, helaas.

Uitgehaald, opnieuw begonnen. Gelukkig had ik nog een dag vrij reizen dus ik pakte de trein naar den Haag. Sok mee en opnieuw gepast. Nu wist ik hoe ik verder moest. Dacht ik. Ik breide weer verder, grote hiel en kleine hiel, op vier naalden, met vijf naalden, een teen maken, ik deed het minstens vier keer.

Er volgde nog een passessie en het was nog niet helemaal zoals het moest.

Ik breide weer verder, hechtte uiteindelijk veel draadjes af, haakte nog een bloemetje om het geheel af te maken. En jawel, ze zijn nu klaar en vielen zeer in de smaak!

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén