Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: mei 2018

Welke privacy?

Dat er vandaag een wet in werking is getreden die al twee  jaar op stapel stond, kan (bijna) niemand ontgaan zijn. Ik verbaasde me over het aantal nieuwsbrieven waar ik kennelijk op geabonneerd ben. Inmiddels is dat aantal gereduceerd. Vanmiddag was er bij de post een geadresseerde catalogus die ik zeker niet aangevraagd had. Ook dat heeft met privacy te maken… Ik denk dat ik nog een privacy verhaal op dit blog moet zetten, en ik weet zeker dat ik een privacyverklaring op mijn bedrijfswebsite moet zetten. Maar die moet ik nog in elkaar zetten. (lees: knippen en plakken).

Gister verscheen deze blog op de website van het CGMV, Ook over dit onderwerp….

Vrijdag 25 mei 2018 treedt de wet AVG in werking (algemene verordening gegevensbescherming). In Europa gelden nu dezelfde regels met betrekking tot de omgang met persoonsgegevens. Dit is niet helemaal nieuw, wel verandert er een en ander. Bij onze coöperatie zijn we ijverig bezig om bijvoorbeeld mails, met persoonlijke gegevens van cliënten, via een beveiligd programma te versturen. Het betekent eveneens dat cliënten nog vaker dan nu een handtekening onder een toestemmingsformulier moeten zetten. 

Heb je een weblog, zoals ik, dan moet je ook even goed nadenken waar je mee bezig bent en wat je doet met gegevens van bezoekers. Tot nu toe heb ik dat nog niet gedaan, er gemakshalve van uitgaand dat weblogs niet het eerste onderzoeksveld zullen zijn. 

Kerken en kerkbladen
In hoeverre moeten kerken rekening houden met deze wet? Mogen kerkdiensten nog via internet uitgezonden worden, compleet met alle informatie die in voorbeden gegeven (kan) worden? En kerkbladen? Wat mag daarin staan? (Ik stop gelezen kerkbladen bij het oud papier, hoe wijs is dat eigenlijk?) 

Geboortedatum
De AVG gaat over persoonsgegevens en wat je ermee doet. Dit vooral digitaal en schriftelijk. Er wordt nu al geklaagd over deze wet: overdreven, werkverschaffing et cetera. Hoe wordt in het dagelijks leven met persoonsgegevens omgegaan? Ik erger me eraan dat ik iedere keer als ik bij de apotheek kom, mijn geboortedatum moet noemen. Dit gebeurt ook bij ieder bezoek aan een specialist in het ziekenhuis. Ik vind dat irritant. Ik ben nog aan het nadenken over een truc om dat hardop noemen van mijn geboortedatum te omzeilen. 

Opnamegesprek
Vorige week viel een goede kennis van mij (97 jaar oud, zelfstandig wonend, bloedverdunners gebruikend). Hij moest naar het ziekenhuis omdat hij een hoofdwond had en erg veel bloed verloor. We zaten (meneer lag) een halve dag op de spoedeisende hulp. Vele keren kwam zijn geboortedatum voorbij. Uiteindelijk moest hij toch een nacht in het ziekenhuis blijven. Hij kwam op een kamer met drie anderen te liggen. Een verpleegkundige deed het opnamegesprek. 

Volume
Opnieuw moest meneer vertellen wat er die dag was gebeurd. Opnieuw moest hij allerlei testjes doen. Opnieuw moest hij vertellen welke medicijnen hij gebruikt. Vervolgens moest er nog vastgelegd worden hoe het ontlastingspatroon was van meneer. Hoe vaak? Medicatie nodig? Omdat meneer hardhorend is, werden de vragen op aangepast volume gesteld. De antwoorden kwamen eveneens op dit volume. Fijn, die privacy, vooral op papier. Wanneer komt er een wet AVG voor dit soort situaties? Of wanneer gebruiken we ons gezond verstand? 

Jaargetijden

Tuinieren.. het is niet mijn hobby. Maar als je wilt genieten van je tuin, moet er toch af en toe wat gebeuren. Dit jaar  heb ik weer eens bloembakken gevuld, nieuwe vaste planten aangeschaft en Koningsdag besteed aan het mooi maken van onze metertjes grond. (met een gezellige tuin en drie dagen spierpijn als gevolg)


Gister bekeek eens wat er in staat en groeit en bloeit. Daar werd ik erg blij van! Veel knoppen te zien en als dat allemaal uitbarst wordt het een vrolijk geheel. En als de bijtjes nog bij de appelboombloemetjes komen kunnen we appeltjes uit eigen tuin eten.

Ik kan me verwonderen en verblijden over de seizoenen. Zo gauw het echt voorjaar is vallen de zorgen die er in de winter zijn, (of die ik in de winter bedenk) verdwenen. Ik geniet van voorjaar en zomer.

Vorige week lazen we de geschiedenis van Noach en de ark. Een verhaal van redding. Tegelijk de geschiedenis van de verwoesting van de aarde. Een geschiedenis die je je eigenlijk niet echt voor kunt stellen, te moeilijk, te heftig. In Genesis negen belooft God dat Hij de aarde niet weer zal verwoesten. Nooit weer zal er een zondvloed zijn.Als teken van dit verbond geeft Hij de (regen)boog in de wolken. Het bijzondere is dan dat God tegen Noach en zijn gezin zegt:
“Als Ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal ik denken aan dit eeuwigdurende verbond tussen God en al wat op aarde leeft”.

Voor mij voelt dat als de omgekeerde wereld: God die aan zijn verbond denkt. Alsof God zijn beloften zou vergeten.. de enige die “vergeetachtig” is, is de mens. God heeft hier beloofd voor  de aarde te blijven zorgen. In ditzelfde hoofdstuk geeft God de mens (opnieuw) de opdracht: “wees vruchtbaar en talrijk en bevolk de hele aarde”. Aan die opdracht is al ruimschoots voldaan. God had al eerder aan de mens de opdracht gegeven over de aarde te heersen. (Genesis drie vers 28) Dat heersen hebben we als mensen volop gedaan. We zijn geen goede beheerders geweest, we hebben veel genomen van de aarde. Goed voor onze leefomgeving zorgen is (doorgaans) niet de eerste prioriteit van christenen geweest.

Afgelopen zaterdag gingen allernaaste en ik naar een theaterconcert. Bij Podium Witteman hadden we de aankondiging gezien. Een uitvoering van de vier jaargetijden van Vivaldi door Esther Apituley en Charlie Chan Dagelet. Klassieke muziek, met een bijzonder twist, onder anderen omdat naast ‘klassieke’ instrumenten ook een accordeon bespeeld werd. Behalve muziek was er toneel. Het verhaal was dat er eigenlijk geen seizoenen meer zijn, alles ligt door elkaar. Dit is zo verwarrend dat de weervrouwen (waar dit hele verhaal om draaide) er totaal van slag van raakten. Dit werd tot in het absurde doorgevoerd. De uitvoering van dit alles was zeer bijzonder, we zaten min of meer ademloos te luisteren.

Tegelijkertijd was dit wel weer een spiegel: hoe gaan we, hoe ga ik, met de aarde om?

 

Dodenherdenking

Dat het gisteren vier mei was, en dat het gisteren dodenherdenking was, is geen nieuws meer. Toch nog een terugblik op gisteren. Het was de dag van de begrafenis van een tante van mij. De schoonzus van mijn moeder. Een overlijden op de leeftijd van de zeer sterken.

Samen met mijn moeder reed ik naar Assen, waar een aantal zussen al waren. De dankdienst voor het leven van onze tante was een mooie dienst. Bemoedigend en hoopvol. Veel herinneringen werden opgehaald. Onder anderen over de oorlogstijd. Heel bijzonder om  nu, na al die jaren, te horen wat onze tante toen heeft meegemaakt.

Haar vader vaarde op de grote vaart, en kon zes jaar lang niet thuis komen. (dat was van haar tiende tot haar zestiende levensjaar). In de oorlog, het gezin woonde in Rotterdam, moest zij uiteindelijk naar een soort pleeggezin, om de hongerwinter te kunnen overleven. Heftige tijden, een gezin dat lijdt onder gemis en ontberingen. Een ieder overleefde de oorlog, ogenschijnlijk ongeschonden is men de oorlog doorgekomen. Tegelijk is er enorm gemis en onzekerheid geweest.

Dit zijn de “kleine”oorlogsverhalen. Ook die zijn belangrijk om te bewaren en te herinneren. Vier mei herdenken blijft belangrijk.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén