Eeuwigheidszondag… eerlijk gezegd wist ik niet goed wat dat was. De laatste zondag van het kerkelijke jaar. Immers, volgende week begint de adventstijd. We beginnen opnieuw. Dat wist ik wel. In veel kerken worden op die zondag de de overledenen van het afgelopen (kerkelijk) jaar herdacht. In onze gemeente gebeurde dat tot nu toe, in de dienst op oudjaarsdag. Dan werd, oneerbiedig gezegd, de kerkelijke stand benoemd in de kerkdienst.
Nu dus anders. Zaterdagavond was er een Vesper, die ook dit onderwerp had. Het was vrijdag op de generale nog even heel spannend: er waren maar twee van de 8 alten aanwezig.. wat zou het worden? Het kwam goed, gister waren we met z’n vieren en dat ging prima. Het was mooi en fijn om te zingen, alleen jammer dat er erg weinig publiek was.
Ook de ochtenddienst gisteren stond in het teken van eeuwigheidszondag. In het moment voor de kinderen was aandacht voor tijd en eeuwigheid. Dat werd aan de hand van twee klokken uitgelegd. Voor zover dit uitlegbaar is. Wij leven in de tijd, bij God mogen we in eeuwigheid leven. Iets waar we ons geen voorstelling van kunnen maken. Duizend jaar zijn als één dag en één dag als duizend jaar, schrijft Petrus in een van zijn brieven. Een tekst die ik zaterdagavond mocht lezen.
Gisteren herdachten we de gemeenteleden die in het afgelopen jaar gestorven zijn. Drie personen, op relatief jonge leeftijd overleden Familieleden van hen mochten een kaars aansteken.Een ritueel dat best veel indruk maakte. Je staat zo toch wel heel echt stil bij verdriet en rouw. Ik denk dat geen mens geen verdriet of rouw kent. Zo kunnen we gezamenlijk stilstaan bij gemis. (en hopelijk daarin elkaar ondersteunen)
Daarna zongen we dit lied:
Heer, zie ons huilen om gemis,
als aan het einde van de tijd
het dun vernis
van ons geluk breekt in de dood.
Zult u met ons zijn in dat uur,
vangt u de tranen op of engelen van u,
om hen, verloren aan de dood?
Heer, leer ons leven met de dood,
als aan het einde van de dag
de avond rood
kleurt door de ondergaande zon.
Zult u met ons zijn in de nacht,
wilt u herinneren aan uw geboortedag
die zo beloftevol begon?
Heer, geef in duisternis ons licht,
als, door de sluier van de rouw,
gebrek aan zicht
uw troost genadeloos verhult.
Zult u met ons zijn in die pijn,
wil ons tot leven wekken, helend bij ons zijn,
de hoop zijn die ons weer vervult?
t Robert Roth 160217
m Peter Sneep 161107
Mooi om dit lied te zingen! Bijzonder om zo stil te staan bij verdriet, en bijzonder om getroost te worden door zingen, lezen en luisteren.
Het lied is hier te vinden.
Wil je meer weten over eeuwigheidszondag, hoe dit in te vullen en vooral, meer liederen? Kijk dan op de website van Chiel Voerman.
