Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: maart 2020

Het leven is niet maakbaar

op zoek naar de goede weg

Inmiddels vliegt het Corona virus met grote vaart door de de wereld, zich vasthechtend op steeds meer mensen. Ik heb het idee dat het een oprukkende ‘vijand’ is, die steeds dichterbij komt, ook al ken ik geen mensen in mijn naaste omgeving die al of niet gediagnosticeerd, het virus hebben/ ziek zijn geworden.

Corona en zijn gevolgen beheersen de media. Wijze en minder wijze mensen geven hun mening, en vooral de (in mijn ogen) minder wijze mensen weten het allemaal zeker: het is de schuld van de regering… Er is een discussie losgebarsten over het aantal bedden dat beschikbaar is op de intensive care. Dat maakt dat er goed nagedacht moet worden over wie er wel of op een IC wordt opgenomen. Dat is geen nieuwe discussie denk ik, het is op dit moment een urgentere discussie. Als het goed is wordt er altijd van te voren nagedacht over de vraag of een IC opname zinvol is voor de patiënt. Immers, zo’n opname is een ingrijpend iets. Veel ex-patiënten krijgen een post-intensive care syndroom. Of zijn enorm verzwakt na opname, en kunnen echt veel minder dan voor de opname. Misschien bestaat het beeld dat je na een IC opname gewoon verder leeft, dat is niet zo. Iemand schreef: nadat ik bijgekomen was van de ic opname, en dat was na ongeveer twee jaar… Het is goed dat hier aandacht voor is.

Er is van alles te lezen en te volgen over deze dingen. Journaal, talk shows, social media, alles is gevuld met berichten over het virus. Ons land bestaat zoals gewoonlijk alleen maar uit deskundigen.”Deskundigen” die roepen dat het een schande is dat er zo weinig IC bedden zijn. Dat het discriminatie is als een 82 jarige niet eens meer naar de IC mag… dat zag ik op tv voorbijkomen. Nu was het ook niet echt een zorgvuldig item. De huisarts van betreffende man had telefonisch meegedeeld dat hij zeer waarschijnlijk niet in aanmerking kwam voor IC opname, mocht dat nodig zijn. Man kwaad, kleindochter huilend voor de camera, paniek alom. Ik zag een flard, weet dus niet hoe dat programma verder ging. Als dit werkelijk op deze manier is gebeurd, lijkt me dat nogal onzorgvuldig, voorzichtig geformuleerd.

Ik las een verhaal van een arts, van onze leeftijd, die aangaf niet naar de IC te willen, mocht dat nodig zijn, om op deze manier ruimte te geven voor iemand met (waarschijnlijk) meer overlevingskansen. Ook in mijn favo krant werd in een artikel door twee mannen, waaronder deze arts, aangeraden hier over na te denken en ook  met elkaar te praten. Dat lijkt mij een zinvol advies, praten met je naasten.

Ik realiseer me dat het uiteindelijk een vraag is of je bereid en klaar bent om te sterven. In het begin van de week waren mijn gedachten daar vrij stellig over: geen IC opname. Later, begon ik er nog meer over na te denken en te praten. Ik merkte bij mezelf dat ik het makkelijk vond een standpunt in te nemen. Vervolgens merkte ik dat de gedachte dat een Corona besmetting dus daadwerkelijk mijn dood zou kunnen zijn toch best wel een angstige gedachte is…

De dag die je wist dat zou komen

In ons huis staan veel vazen met bloemen. De post bracht leuke en lieve verrassingen. Mijn hoofd is nog vol, mijn agenda zo goed als leeg.

In de afgelopen week ben ik voor de laatste keer op bezoek geweest bij mijn ‘klanten’. In overleg met hen, toch maar gewoon op bezoek. Geen hand, geen knuffel, of wat ook bij het weggaan. Afstand.

En nu werk ik niet meer. Nog geen pensioen, dat komt einde van het jaar. Wel gestopt met werken, omdat het goed was om te stoppen. Geen verplichtingen meer, geen verantwoordelijkheidsgevoel voor anderen, geen geregel, protocollen en afspraken en vergaderingen meer. Vooral de laatste zaken begonnen als een last te voelen. Een last die ik nu weg kan leggen.

Geen (betaald) werk meer.. dat is toch wel vreemd, ik heb vanaf mijn zestiende jaar gewerkt en ben ook blijven werken na de geboorte van de kinderen. Ik had het nodig om naast ons gezin iets voor mijzelf te hebben. Het was soms wel vol en druk, ik heb er nooit spijt van gehad.

Ik zit naar een lege agenda te kijken, concrete invulling heb ik nog niet. Eerst maar uitrusten, er komt vanzelf wel wat op mijn weg. Wat wel jammer is dat de concerten die we juist in deze tijd zouden bezoeken,  niet door gaan. De trein pakken om naar het strand te gaan zoals ik mezelf beloofd had gaat ook niet lukken. Nou ja, dan maar niet. Hopelijk komt daar nog de tijd voor.

Coronarap

Gisteren werden op alle mogelijke en misschien wel onmogelijke manieren kerkdiensten gehouden. Vandaag zag ik dit filmpje en het is werkelijk geweldig! In alle kwetsbaarheid precies zeggen waar het over gaat.

Siemoe levavchem is Hebreeuws voor ‘Neem het ter harte!’, ‘Denk toch na!’. De Bijbelse profeet Haggai doet die oproep tot vijf keer toe aan het volk Israël. Dat bevindt zich ook in een crisis. Siemoe levavchem zegt Haggai: Hoe is die crisis tot stand gekomen en kan de situatie weer ten goede kantelen?

Corona

Een land in verwarring, dat is wat we momenteel zijn. En een land met 17 miljoen corona specialisten, zo lijkt het. Sinds eind februari is het corona virus in Nederland gesignaleerd. Inmiddels zijn er  twintig mensen door overleden en zijn er, volgens het RIVM 1135 bevestigde besmettingen. Het zijn er veel meer, maar er is niet genoeg testmateriaal, daarom wordt er minder getest. (bron wikipedia)

Donderdag werden een aantal maatregelen afgekondigd. Er mogen niet meer dan 100 mensen bij elkaar zijn, daarom zijn veel kerkdiensten afgezegd. Zo hier en daar las ik: “de overheid heeft de kerkdiensten verboden”. Het ligt iets genuanceerder lijkt me. Het is zeer onverstandig om met veel mensen bij elkaar te zijn. Het gevaar op besmetting is dan groot. Geen (echte) kerkdienst dus. In een aantal kerken was vanmorgen een dienst, zonder gemeente. Die dienst was via internet te volgen. De zegeningen van deze tijd!

Iemand had een mooie actie bedacht: om 13.00 u deze dag het lied “Jezus overwinnaar” te zingen of te beluisteren. En daarna bidden.  De oproep voor deze actie ontving ik een keer of vier of vijf. Mooi om te weten/ denken dat meer mensen hier aan mee deden! Overigens is aanstaande woensdag uitgeroepen tot nationale gebedsdag. Geen idee hoe dit ingevuld is.

Inmiddels zijn de maatregelen die de regering bedacht, verder aangescherpt. Vanaf morgen zijn alle scholen en kinderdagverblijven gesloten. Vanaf vandaag 18.00 uur alle horeca gelegenheden. Bovendien is het advies afstand te houden, minstens een meter van elkaar. Vaak handen wassen staat ook in het protocol. In eerste instantie was vaak en goed handenwassen het enige advies van de regering. Dat zou voldoende zijn. Dat bleek toch anders te zijn. Het aantal besmettingen nam toe. Evenals de onrust in Nederland. Nadat de nieuwe maatregelen donderdag afgekondigd waren ontstond een run op de voorraden in de supermarkten. Toiletpapier was en is niet te vinden. Het was een drukte van belang en het laagje beschaving (b)leek uitermate dun bij een aantal mensen.

Voorlopig gelden alle maatregelen tot zes april. Geen kerkdiensten, geen sportschool, geen bibliotheek, geen concerten. Dingen die best invloed hebben op het leven. Tegelijk zijn het voor een groot deel “luxe”problemen. Concerten zijn erg fijn maar geen eerste levensbehoefte. Met angst en beven denk ik aan de situatie in vluchtelingen kampen, waar het corona virus eveneens opgedoken is. Heer ontferm U. Niet alleen de bede om ontferming, maar ook de vraag: wat kun je doen, behalve bidden? Wat dan ook weer zo ‘makkelijk’ klinkt. Zaterdag stond er in mijn onvolprezen krant een gebed:

Afbeelding kan het volgende bevatten: fiets, tekst en buiten

bron: Nederlands Dagblad.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén