Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: februari 2021

Achttien

Op deze mooie stralende dag zou Emma achttien jaar geworden zijn.

Dat werd ze niet.

Onze herinneringen hebben we al wel al die jaren.

Die herinneringen aan een wazige week mochten we vanmiddag delen. Delen in liefde en openheid. Na die wazige week ging het leven verder en stond het soms stil. Doorgaan met leven, andere kleinkinderen verwelkomen, zien opgroeien, met hen lachen en soms met hen huilen.

Emma werd geen achttien op deze aarde. In mijn hoofd blijft de nieuwsgierigheid. Emma, hoe zou je zijn?

Hoe het verder ging

Ik toets een adres in mijn tomtom die van Garmin is. Het is een bekend adres, voor de zekerheid zet ik het toch maar in de routeplanner. Ik ben benieuwd hoe het er nu uitziet. Ik ga naar Eugeria, een verpleeghuis in de plaats waar mijn moeder woont. Het verpleeghuis waar mijn vader de laatste jaren van zijn leven doorbracht. Toen was het een oud gebouw, met vierpersoonskamers, waar je een bed, nachtkastje en nog een andere kast had. Weinig ruimte en weinig privacy. Voor ons vervelend, ik denk dat vader het niet zo besefte.

Nu is onze moeder in datzelfde verpleeghuis, voor revalidatie. Het was een spannende week, na haar ziekenhuisopname. Ze kon gelukkig de volgende dag geopereerd worden. Al werd ook dit een wacht-dag: ze werd uiteindelijk pas tegen vijf uur ’s middags naar de operatiekamer gebracht, en was om een uur of negen weer terug op de afdeling. De eerste dagen verliepen redelijk voorspoedig en het was de bedoeling dat ze diezelfde week al voor revalidatie zou gaan. Een longontsteking verhinderde dat. De ziekenhuisopname duurde nog een paar dagen langer.

Corona zorgt ook in ziekenhuizen en verpleeghuizen voor extra gedoe en werk. In het ziekenhuis mocht een persoon per bezoekuur komen, niet wisselen dus. In het verpleeghuis mogen drie personen (steeds dezelfden) in totaal vier keer per week op bezoek komen. Dat betekent voor ons gezin dat de helft van de kinderen kan komen…. Nu konden in het weekend toch nog de kinderen die nog niet geweest waren, op bezoek komen.

Uiteindelijk volgde de verpleeghuisopname afgelopen woensdag. Moeder heeft een eigen kamer, met badkamer. Alles is nieuw en modern. Het revalideren is begonnen. Nu afwachten hoe dat verder gaat. Vermoeiend als je 90 bent en de jaren echt zijn gaan tellen. De dagen zijn vol met alle bezigheden. Gister ging ik er voor het eerst weer naar toe, naar dat ene verpleeghuis, waar zoveel voetstappen van ons liggen. Ik voelde het in mijn lijf toen ik er naar toe reed. O ja, daar parkeerde ik mijn auto altijd. Nu op een andere plek. Het hele huis is anders, mooier.

Het was goed om er te zijn. Nu volgt het harde werken voor moeder. Het blijft nog een spannende periode. Onwennig voor haar, in een onbekende omgeving. En in het kader van ieder nadeel heeft z’n voordeel: onder deze weersomstandigheden is het erg fijn dat ze veilig onderdak is!

Thuisschool

Gisteren waren de jongste twee kleinkinderen hier te logeren. Al wekenlang wordt er bij zoon en schoondochter thuisgewerkt, zowel door ouders als kinderen. En zelfs een groot huis kan dan weleens iets te klein zijn. En wij bedachten dat het best leuk is om een digitale schooldag mee te maken. (dit nog los van het feit dat het natuurlijk altijd leuk is als kleinkinderen logeren. Ik zeg het er maar bij, voordat iemand zich zorgen gaat maken)

Een paar weken geleden logeerden Floor en Mees hier ook, wij wisten inmiddels hoe het werkte. Keurig op tijd zaten de kinderen achter hun chromebook. De lesdag begon met een “meet”. Een digitaal klassengesprek, daarna een bijbelles. De school waar de kinderen op zitten heeft combinatieklassen, wat een extra uitdaging is voor het lesgeven. Floor had gisteren een rekentoets, die ze uiteraard zonder hulp maakte. Mees was druk met zijn rekenwerk en ontdekte een fout in de lesstof. Zo grappig, dat hij dat via de chat aan zijn meester kon melden. Leuk die korte lijntjes.
Er was een heuse pauze, maar Floor moest wel op de tijd letten, want oma, ik moet zo weer in de meet. En die meet klonk echt gezellig!

Hulde aan de leerkrachten hoe zij de lessen oppakken. Het is roeien met de riemen die je hebt, en hopen dat je goed uitkomt. Ondanks de goede lessen, verlangen de kinderen echt weer naar de gewone schooltijden en zijn ze superblij dat ze volgende week weer mogen. Al is het voor iedereen ook wel een uitdaging en vraag hoe dit zal gaan. Hoe lang zal het duren voordat er een klas in quarantaine moet? Structuur en overzicht zijn dan ver te zoeken. We wachten het met z’n allen maar weer af.

Het was een halve schooldag, ’s middags lieten we ons zelf uit, in de stromende regen. Daarna hadden we nog een halve middag tot onze beschikking. Mees vindt het altijd wat lastig om bezigheden te vinden die niet schermgerelateerd zijn. “Gelukkig” was ons koffiezetapparaat ontploft en deed allernaaste verwoede pogingen het te repareren. Missie mislukt, maar “technisch” bezig zijn was leuk.

Floor en ik gingen kleuren. Gezellig om samen aan de tafel te zitten en te kleuren. We waren gezellig aan het kletsen en kleuren. Toch wel bijzonder om zo bezig te zijn. Is dit het bijzondere van opa en oma zijn? Ik vraag me oprecht af of ik vroeger veel tijd maakte om zo bezig te zijn. Er lag altijd wel werk te wachten. Daarbij denk ik wel dat jongens toch iets minder de neiging hebben om dit soort dingen te doen. Het was vroeger meer bouwen en andere grootse zaken.

Ik genoot van het samen knutselen. Floor was ijverig bezig eerst een boekenlegger voor mama te kleuren en daarna een voor zichzelf. Ze zat zich wel af te vragen waarom ze een boekenlegger kleurde, want ik lees eigenlijk altijd boeken op m’n tablet, dus ik heb er geen nodig…

Kind van deze tijd. Digitaal onderwijs, boeken lezen op de tablet. Ooit wilde ik haar leren veters strikken. Dat hoefde niet, dat leer ik wel van joetoep, zoals ze toen nog zei. Filmpjes vinden was voor haar geen enkel probleem. Ik zat me af te vragen hoe ze dat voor elkaar kreeg, zonder te kunnen schrijven. Dat er ook nog zoiets als een microfoontje was, waar je je zoekopdracht in sprak, dat leerde ik van haar.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén