Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Maand: maart 2022

Bidden

Bidden, wat hebben die mensen daar nu aan en wat merken ze daar nu van? vroeg ze toen ik vertelde dat ik gisteren in de kerk was geweest. Ga je nu ook al op woensdag, was de eerste reactie. Het klonk een beetje als: wat zoek je daar toch altijd, of wat vind je daar toch? De kerk was open gisteren en voorgaande en komende woensdagen ook. Van 11- 17 uur. Bidden voor Oekraïne, stil staan bij Oekraïne. Een kaarsje aansteken.

Tja, of het wat helpt? En wat is helpen in deze context. Mijn antwoord  aan haar was dat het goed is om stil te staan bij de ellende en te bidden voor alle mensen daar en de mensen onderweg, op de vlucht.

Er ligt een schrift waar je een gebed in kunt schrijven, er zijn waxinelichtjes om aan te steken. Soms lopen mensen alleen even de kerk in, soms blijven ze wat langer. Wat kun je bidden? Ik vind het moeilijk om woorden te vinden. Bidden om vrede, dat is het meest universele. Met daarbij de vraag of harde harten zacht mogen worden.

Een kind kan het soms veel beter zeggen. Geluk voor Oekraïne. Dat is wat we graag willen. En intussen lijkt de strijd steeds grimmiger te worden en lijkt vrede en geluk verder weg dan ooit. Eerlijk gezegd doe ik niet erg mijn best om het nieuws te volgen. De krant lezen lukt prima, maar journaals en dergelijke sla ik over. Te heftig.

Het is de veertigdagentijd, op weg naar Pasen. Ik lees een boek van Tim Keller, in de aanloop naar Pasen: “HOOP IN BANGE TIJDEN.  De betekenis van Jezus’ opstanding”. Hoop is wat we nodig hebben. Hoop op een andere/ betere toekomst, die er komt door het lijden en sterven van de Here Jezus. Het koninkrijk van God dat er is en dat zal zijn. Dat nu zo vaak nog zo erg ver weg lijkt. En ook daar mogen we voor bidden!

Onlangs baden we in de kerk (op een zondag) hardop, psalm 10. Een indringend gebed waarin aan God gevraagd wordt op te staan tegen de goddeloze en de armen niet te vergeten.

We besloten dit gebed met het kijken naar dit filmpje:

De kerk blijft tot aan Pasen iedere woensdag geopend van 11- 17 uur. Van harte welkom: Lasondersingel 102 (en de dienst waarin dit filmpje te zien was is terug te zien via You Tube, 13 maart )

Afval

Gisterochtend fietste ik onze wijk uit. We wonen in zo’n wijk waar iedere ochtend een uittocht is en iedere middag een intocht. Van auto’s. Het was mooi weer, ik hoorde veel vogels en een enkele bladblazer. Zo op het oog was alles rustig en geordend. De boze wereld lag achter de aarden wallen die de grenzen van onze wijk aangeven. Veilige grenzen die niemand overtreedt.

Het kandidaat zijn voor een politieke partij vraagt wat inzet heb ik in de afgelopen tijd gemerkt. Niets mis mee. Gisteren deden een aantal CU kandidaten mee aan een actie van Present.

Het waren per slot van rekening de NL doet-dagen. En als leden van het koningshuis de handen uit de mouwen steken en poep scheppen en takken snoeien, kunnen wij als Koningskinderen toch niet achterblijven? Als team van Christen Uniekandidaten zouden we een groot project aanpakken. Er moest een heleboel afval geruimd worden. Achter een huis lag zoveel verzamelde troep dat uithuiszetting onvermijdelijk leek. Puinruimen was de opdracht. Met een aantal mensen gingen we aan de slag. Zes uur lang is er hard gewerkt, in twee ploegen die ieder drie uur werkten. Onvoorstelbare hoeveelheden chaos troffen we aan. Onvoorstelbaar hoe zo’n situatie kan ontstaan. Onbegrijpelijk ook.

Dit was dus compleet buiten mijn eigen bubbeltje. Iemand zei: dat dit bestaat! Ja, het bestaat. Buiten onze eigen bubbel gebeurt van alles waar we geen weet van hebben. Hoe zou het zijn om zo te (moeten) leven?

Allemaal vragen zonder antwoorden. We werkten hard en door, en maakten af en toe een duffe grap. We vulden een container met afval. Iets van 50 kuub ofzo. Thuis wachtte allernaaste me op, en koffie en een heerlijke warme douche.

Vandaag heb ik spierpijn en ben nog een beetje moe. Ik denk aan al die troep en de mensen die er in wonen. Mensen die ik overigens niet gezien  heb. Ik bedenk dat dit veel vaker voorkomt in ons land. De Present coördinator vertelde dat het aantal ontruimingen zoals waar wij mee bezig waren, steeds vaker voorkomt. Steeds meer mensen dreigen uit huis gezet te worden.
We leven dan wel in een gaaf land, zoals onze Minister-president zegt, toch gaat er nog wel eens het een en ander mis. Zacht gezegd.

Sing 2

Een aantal jaren geleden zag ik met twee kleinkinderen de film Sing. Het was een groot succes, de film viel erg in de smaak. Inmiddels is deel twee uitgekomen en die moest ook bekeken worden. Alleen vielen de plannen steeds in het water door allerlei omstandigheden. Afgelopen zaterdag lukte het dan toch. Het voordeel van onze wachtactie was dat er erg weinig publiek in de zaal zat: alleen wij vieren.

We rolden in de film en het was weer leuk! Zoals bijna alle films was er een slechterik en waren er de goeden. En uiteraard “overwonnen” de goeden. De weg naar die overwinning was een rollercoaster. Ga niet naar deze film als je snel overprikkeld bent. O ja, de muziek in deze film is heerlijk! De kinderen vonden het geweldig en wij daarom ook. Mees kondigde al aan dat hij de film nog een keer wil zien.

Het was fijn om zo weer eens samen wat te doen, genieten van elkaar. En even weg te zijn uit de barre wereld. Een wereld die ook veel impact heeft op de kleinkinderen.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén