Het waren bijzondere dagen, de afgelopen dagen! Afgelopen zaterdag ging ik met mijn schone dochters naar het klooster Nieuw Sion. Daar was een Sestra retraitedag. Meer dan honderd vrouwen waren naar Deventer gegaan om daar te zingen, luisteren, stil te zijn en heerlijk te eten. Voor mij was het een feestje en een zegen om daar samen naar toe te gaan! Het was een superfijne dag.
En dan gisteren. De bevestiging tot ouderling. Wie mij langer volgt weet ik dat ik veel bezig ben geweest met vrouw en ambt en daar regelmatig over geschreven heb. Toen we vorig jaar lid werden van deze gemeente had ik me ernstig voorgenomen om geen ambt te ambiëren, met de gedachte dat ik me daar te oud voor voelde.
In het voorjaar was het weer de tijd om nieuwe ambtsdragers te benoemen. Er werd onder anderen een scriba gevraagd en dat leek me wel wat. Al weet ik dat het redelijk veel werk kan zijn. Mijn vader was altijd scriba als hij ouderling was, en onze jongste zoon is een periode scriba geweest. Scriba als aparte taak, wel in de kerkenraad maar niet echt deel van, niet stemhebbend. Dat was mijn beeld en gedachte. Ik gaf aan dat ik scriba wilde worden. Dat werd in dank aanvaard. Na verloop van tijd begon het bij mij te dagen dat ik daardoor lid van de kerkenraad zou worden, met alle dingen die daarbij horen. Ik kreeg de vraag of ik het nog wel “aandurfde” om iets in de kerk te doen, na toch wel ingewikkelde gebeurtenissen in ons kerkelijke leven. Ja, ik durfde het wel aan, wetende dat ik dit niet alleen hoef te doen, God is erbij. En zo kwam het dat ik gisteren als ouderling/scriba bevestigd ben.
Het was een bijzondere dienst. Een dienst die we als nieuwe ambtsdragers in samenspraak met onze predikant voorbereid hadden. Een dienst waarin we als nieuwe ambtsdragers persoonlijk een zegen en tekst meekregen. Ik mocht de tekst: proef en geniet de goedheid van de Heer, gelukkig de mens die bij Hem schuilt (psalm 34) ontvangen. Een mooie tekst die denk ik een goede reminder is. Het steeds opnieuw mogen genieten van wat God geeft. ( = ook je geen zorgen maken en gaan piekeren)
Wij als kerkenraad zongen de gemeente toe en de gemeente zong ons toe. Wij beloofden ons in te zetten voor God en de gemeente, de gemeente beloofde geduld met ons te hebben, mochten we fouten maken, en ons te ontvangen als dienaren van God.
De dienst werd afgesloten met het lied: “Ga met God en Hij zal met je zijn”. Mooier kan toch niet?
Wil je de dienst terugkijken, dat kan hier.
Thuis hadden we nog een gezellige tijd, met zus, zwager en kinderen en kleinkinderen. Het was een fijne dag! Vanavond krijg ik de laptop van de kerk en de laatste instructies en morgenavond is de eerste kerkenraadsvergadering. Het gaat een beetje de omgekeerde wereld worden, vroeger was ik heel wat avonden alleen, omdat allernaaste in de kerkenraad zat.
