Terwijl ik in de afgelopen week al weer volop aan het nadenken ben over de paasretraite en bezig ben met het maken van boekjes hiervoor, keerden we gisteren in het middaggebed voor mijn gevoel terug naar kerstfeest.
Het was namelijk gisteren 2 februari Maria Lichtmis. Ehh? Eerlijk gezegd nooit van gehoord, laat staan bedenken/ weten wat dit is.
Het was gisteren 40 dagen na het kerstfeest. Na de geboorte van Jezus. Jezus werd geboren en groeide op in het joodse land en werd in dit geloof opgevoed. In Leviticus 12 is te lezen dat een vrouw na een bevalling een aantal dagen onrein is en een offer moet brengen. (nou ja, de priester)
En een eerstgeboren kind moet aan de Heer worden toegewijd. We lezen in Lucas 2 dat dat gebeurt, dat offer brengen. In datzelfde hoofdstuk lezen we ook dat in Jeruzalem een zekere Simeon woonde die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou geven. Hij had een boodschap van de Heilige Geest gekregen met de belofte dat hij de messias zou zien voordat hij stierf. Simeon was in de tempel op het moment dat Jozef en Maria met Jezus er waren om hun offer te brengen. Hij wist dat dit de messias was. Hij nam het kind in zijn armen en loofde de Heer. Zijn woorden zijn tot een lied gemaakt: nu laat gij Heer uw knecht, naar het woord hem toegezegd, thans henengaan in vrede. (geen idee welke vertaling dit is, zo herinner ik me dit lied) Simeon spreekt over een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen.
In mijn herinnering wordt dit lied vaak met kerst gezongen. Het hoort bij het hele kerstgebeuren, in mijn beleving. Ik heb me niet echt gerealiseerd dat dit een meer dan een maand na de geboorte van Jezus is geweest. Het was weer een ontdekking. We lazen het deel uit Lucas waarin dit offer en de ontmoeting met Simeon beschreven staat.
Daarna kon wie dat wil, een kaarsje pakken en aansteken en liepen we een rondje, een soort kleine lichtprocessie in de kerk en plaatsten we onze kaarsen voor het altaar. Terwijl we door de kerk liepen zongen we de lofzang van Simeon. (overigens een vast onderdeel van de liturgie van het avondgebed) Deze processie staat symbool voor de intrede van Christus als het Licht der wereld.
Hierna waren we zeven minuten stil en verliep het gebed volgens het liturgieboek.
Het was bijzonder om zo achter elkaar al zingend in de kerk te lopen en het kaarsje voor het altaar neer te zetten. Al weet ik niet meer precies waar ik aan dacht toen ik liep.
Ik vond het wel mooi om stil te staan bij deze bijzondere lofzang van Simeon, en ook bij de profetie die hij uitsprak naar Maria: een zwaard zal je ziel doorboren.
Vroeger was dit in de katholieke kerk een speciale mis, waarin, behalve voor Maria, ook aandacht was voor de kinderen die in dat afgelopen jaar gedoopt waren. Als je wat googelt op deze naam vind je nu allerlei linken, onder anderen met de vrije school en zie je een heel nieuwe invulling/ betekenis voor dit feest.
Het schijnt dat het traditie is op deze dag pannenkoeken te eten. Een pannenkoek als symbool voor de zon, het licht dat langzaam weer meer zichtbaar is. Maar dat heeft dan niet zo heel veel met de bijbel te maken en wel meer met de tijd van het jaar. Kortom, het was weer een mooie ontdekking vond ik.
Op de vrijmibo die ook wij als vrijwilligers in Sion hebben keken we nog even terug op het getijdengebed van die middag. En dachten we na over het offer dat gebracht moest worden als reinigingsoffer na de bevalling. Dat konden we nog ongeveer begrijpen maar we vroegen ons wel af waarom een vrouw na de geboorte van een dochter twee keer zo lang onrein is dan na de geboorte van een zoon?
Enne, nee, er stonden geen pannenkoeken op het menu!