65

Vandaag vier ik mijn verjaardag en ben ik 65 jaar geworden. Tegenwoordig eigenlijk geen bijzondere leeftijd, een aantal jaren geleden een leeftijd om naar uit te zien, want AOW-gerechtigd.Mijn vader hoefde maar tot zijn zestigste te werken, van FLO (functioneel leeftijdsontslag), mijn schoonvader mocht op zijn 65e eindelijk stoppen met werken. Voor hem was het ook “eindelijk”. In de afgelopen jaren is er ook wat dat betreft alweer veel veranderd. Leek het erop dat ik vanaf mijn 67e van de AOW gebruik kon maken, inmiddels is dat verlaagd tot 66jr en 4 maanden. En ik ga wel zien hoe en wat ik verder ga met mijn werk. Allernaaste is wel aan het afbouwen, overdragen en nadenken over een leven zonder betaalde baan, hij is een jaartje ouder.

Die verjaardag van mij.. ik vind het best wel confronterend 65 te zijn. Vorige week fietsten twee meisjes me tegemoet, een jaar of tien jong. Hun gesprek ging over ouderen. Ik ving flarden op. Het ging over “lekker van je pensioen genieten”, “niets meer hoeven leren”, en ook over:”maar dan heb je alles al meegemaakt, er is niets nieuws meer”.  Ik kreeg de indruk dat ze er zo over praatten. Ik denk dat ze ook wel een goed beeld hadden. Heel veel dingen heb je al meegemaakt. Ervaringen die je zijn getekend en gekleurd hebben. Heldere en sombere kleuren. En ik ben benieuwd naar de kleuren die er nog bij komen.

Zaterdagmiddag nam allernaaste me mee voor een wandeling, niets nieuws onder de zon, dat gebeurt veel vaker. Wat wel apart was dat hij me “iets” wilde laten zien…

Dat “iets” bleek deze mooi aangeklede tafel te zijn, uitgestald op het Rutbeek, een waterplas achter de achtertuin. Alle kinderen hadden zich daar verzameld, en ik werd met gezang en veel liefde ontvangen!