Ik ben een boekenfreak. Vaste (en goede, denk ik) klant bij de plaatselijke christelijke boekhandel. Kasten vol, en helaas, ik beken, ik heb ze lang niet allemaal gelezen. Soms vergeet ik zelfs dat ik een bepaald boek heb, terwijl nou net dat boek je verder kan helpen.
Dit was zo’n boek. Vorig jaar al gekocht, in een tijd van ziekte van een van de kleinkinderen. Leek me wel toepasselijk, maar op dat moment te confronterend, ofzo. In de kast beland, totdat een (facebook)vriend/familielid me tijdens een chatsessie op dit boek wees. (nog bedankt!) Ach ja, natuurlijk, ik heb het. Toen begon ik toch maar te lezen…
Ik vond het een pittig boek om te lezen. Pittig in de zin van: veel pagina’s. (415). Pittige tekst, vooral het eerste deel. Het boek heeft drie delen. In het eerste deel worden verschillende visies op lijden beschreven, vanuit de “oudheid” tot nu toe. In het tweede deel gaat over wat de bijbel zegt over lijden, en het derde deel is meer pastoraal van toon. Je kunt de verschillende onderdelen los van elkaar lezen. Het is zeker geen droog, theoretisch boek, er staan veel levensverhalen in.
Voor mij is die boek vertroostend, bemoedigend, inzichtgevend, confronterend geweest. Inmiddels zit het vol omgeslagen hoekjes aan pagina’s en onderstreepte zinnen. ( wel een beetje sneu voor de volgende lezer) Prachtige zinnen staan er in!
Wat er voor mij erg uitsprong was de vraag: houd je van God om wat Hij ons geeft, of om wie Hij is…
Zusje
In drie delen? Klinkt gereformeerd ……