In de afgelopen week zag ik bovenstaande film, Ben is back. Een heftige film, beklemmend, aangrijpend, met een einde waarvan we ons afvroegen: en nu?

Ben is een jonge man, opgenomen in een afkick kliniek. Vlak voor kerst stapt hij, onverwacht, het gezin van zijn moeder, zus, halfzus en halfbroer en stiefvader binnen. Een ieder reageert op zijn/ haar manier. Duidelijk is dat de overzichtelijke wereld op de kop wordt gezet. Er is blijdschap, woede, en nog  veel meer bij zijn familieleden.

Ben mag blijven, één dag. Hij moet beloven bij zijn moeder te blijven. Dat betekent in de praktijk onder haar toezicht. Wat volgt is een enerverende dag. Een dag waarin veel gebeurt, en meer dan de traditionele kerstviering.

Ik volgde de film op het puntje van mijn stoel. Het verhaal is  spannend. De invloed van een verslaving op een gezin is enorm. En niet alleen in het gezin zelf. Om aan geld te komen dealde Ben, en in de film komen enkele slachtoffers van zijn dealerschap voor. Zijn moeder weet de verslaving aan het gebruik van oxycondin tabletten, na een kleine operatie. Zij verwijt dit de arts die deze medicijnen destijds voorschreef. Wel heel actueel, gezien de recente krantenartikelen over deze medicijnen.

Ik las in het Nederlands Dagblad een recensie van deze film. De kop luidde: “Het hart van het evangelie in een rauwe film”. In de recensie wordt dan vooral gewezen op de rol van de moeder. De moeder die haar kind trouw blijft, uiteindelijk ook redt. Het kind dat geen lieverdje is, zelfs anderen de dood in gejaagd heeft, door te zorgen dat ook zij verslaafd raken. Een moeder die ondanks dat onvoorwaardelijk van haar kind houdt en achter hem aan gaat als hij een moeilijke klus moet klaren.

Voor mij sprong de moeder van zo’n overleden medeverslaafde eruit. Zij geeft haar auto mee aan Bens moeder en het tegengif tegen drugs. Dat tegengif had haar dochter niet kunnen redden. De dochter die door Ben beïnvloed was en uiteindelijk aan een overdosis stierf. Die moeder gaf de mogelijkheid dat Ben gered kon worden……

Ik vond het een mooie film, mijn medefilmkijkers eveneens, al hadden we alledrie het gevoel dat het slot wat onbevredigend was.