Gisteren was een stralende dag! Supermooi weer, ik zag en ontdekte allerlei leuke en mooie dingen in de stad waar we nu zijn! Even alles achter ons laten, al neem je je bagage altijd mee. Omdat we niet zo goed kunnen kiezen, nemen we altijd teveel mee. Teveel boeken, teveel kleren, teveel… gedachtes. De dingen die je bezighouden, de benoembare en niet- benoembare, die sleep je mee, al lijken ze hier wat ingeblikt te zijn. (blikopener weggooien is misschien een idee)
Gistermiddag liep ik in de stad. Te kijken en te shoppen. Ergens stond een man, minstens zo oud als wij, woest enthousiast op zijn gitaar te spelen. Bekende song. Ach, ik wilde dat ik de moed had mee te springen en te dansen!
Ik hoorde vaders tegen hun kinderen mopperen, en rare dingen zeggen: “Als je nu niet stopt, dan gaan we naar huis”. Wat een macht krijgt zo’n kind. En wat een herkenbare toestanden.
Ik ging naar huis, showde mijn aankopen, we aten wat, we dronken wat, en ik keek tv. De allergrootste levensvraag van dat moment was wie de slimste mens van de dag zou worden. (iedere avond zit ik aan dat programma gebakken, superleuk en onzinnig). Wie zou winnen?
De telefoon ging, mijn schoonmoeder belde. Ze had nieuws. Een groot verdriet kwam gisteren in het leven van zus van allernaaste en dus ook in ons leven.
Vandaag schijnt de zon, en alles is verdoft.
Margreet
Hmmm, sterkte!!
maahtje
dank je wel, Margreet!