Onlangs bezocht ik een vrouwenochtend waar een man sprak. Zo’n ochtend met een sprekert en standjes en koffie en ontmoetingen. Deze ochtenden worden al bijna 25 jaar georganiseerd in ons stadje.
Het onderwerp was: “Verlangen naar volmaaktheid” Iets dat ons vrouwen bekend voorkomt, en christenvrouwen misschien nog bekender. Jezus geeft het als opdracht in Mattheüs 5:48. “Wees dus volmaakt, zoals jullie hemelse Vader volmaakt is”. Beetje moeilijke tekst.
Bij het verhaal werd een foto getoond van de Efod, die de hogepriester moest dragen. Over volmaaktheid gesproken, onlangs las ik in Exodus de beschrijvingen voor het maken van de tabernakel en de kleren van de priesters en hogepriester. De hogepriester droeg dit borstschild met twaalf edelstenen, en op de stenen de namen van de twaalf stammen van Israël. Ik vond het bijzonder om te lezen, en me te realiseren dat het volk in de woestijn bivakkeerde op het moment dat dit alles gemaakt moest worden. Spinnen, weven, timmeren, niets was te gek.
Ik vond het humor om dit te lezen: “Zo draagt Aäron telkens als hij het heiligdom binnengaat, de namen van Israëls zonen op zijn hart, op de borst-tas voor de orakelstenen, om de HEER steeds opnieuw aan hen te herinneren”. (Exodus 28:29)
In de lezing ging het over verlangen naar volmaaktheid. Een verlangen dat zo vaak en zo makkelijk kan ondersneeuwen doordat we onszelf veroordelen, doordat we ons schuldig voelen, en daardoor in schuld en angst leven waardoor je je verborgen houdt. Je veroordeelt jezelf, of je voelt je veroordeeld of je veroordeelt een ander. Of misschien wel alles tegelijk.
Aan de hand van een reis door de bijbel werd geprobeerd die gedachten te ontzenuwen. Bijvoorbeeld door een tekst als in Romeinen 8:1: dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld, zie je dit. God heeft onze zonden weggedaan, zo ver als het oosten verwijderd is van het westen, zover heeft Hij onze zonden van ons verwijderd. (Psalm 103: 12) Of in de diepten van de zee. (Micha 7:19) God veroordeelt ons niet meer, je hoeft jezelf daarom ook niet te veroordelen. Je bent in Christus geborgen, er is door Hem betaald.
Heel vaak realiseer ik me dat ik die teksten best wel ken en weet. Ja, ik ben vrij, ja ik hoef geen slaaf te zijn van de zonde, in Christus ben ik een nieuwe schepping. En toch lijkt het zo vaak theorie en geen levenspraktijk. Te vaak gaat aandacht alleen uit naar de zonden die gedaan worden. Waarmee ik absoluut zonden niet wil ontkennen. Maar het steeds opnieuw stilstaan en soms stilzitten bij zonde maakt dat ik (soms) moedeloos word. Blijf zitten waar je zit en verroer je niet, zo lijkt het wel.
In Christus zijn, in Hem zijn, deze omschrijving komt vaak voor in het nieuwe testament. We mogen door Christus vrij tot God gaan! Vrij van oordeel.
We kregen een mooie tip mee om thuis uit te werken: pak je bijbel en (je) kleurpotloden en ga de teksten ïn Hem” “in Christus” kleuren.
Ik ben er nog niet mee begonnen maar ga het zeker doen. Veel kleurplezier gewenst!
Deze blog schreef ik in het kader van de #bloghop februari 2016. Organisator voor deze maand is Chiel Voerman.
Voor de verandering last-minute
