Categorie: Gehoord/ gezien/ gelezen Pagina 1 van 20

Chille stilte

Op augustus 31, 2023

De zomervakantie is alweer bijna voorbij. In het begin van de vakantie waren Floor en Mees een dagje bij ons. Het was supergezellig. Na allerlei activiteiten buitenshuis was het tijd voor meer rust. We gingen tekenen en kleuren. Floor liep even weg en Mees en ik bleven in alle rust en stilte doorkleuren. Al pratend kwam Floor weer binnen, waarop Mees reageerde: Je doorbreekt de stilte!

De reactie van Floor was: O, was het wel een chille stilte? Mees vond van wel. (ik ook, maar ik vond zijn gevoel hierin het belangrijkste)

Chille stilte. Iets dat wel duidelijk is en moeilijk te omschrijven. Warme stilte komt in de buurt denk ik. Het was hier ook stil. Al een paar maanden. Soms dacht ik: hier ga ik over schrijven en dan kwam er iets tussen of ik vond het bij nader inzien toch niet zo interessant. Of ik kon er niet over schrijven.

En zo ging de zomer voorbij. Een zomer waarin we tomaten in de tuin hadden die maar niet rood worden. Of een appelboom zonder appels.

Een zomer waarin we weer naar New Wine gingen, waar we van genoten. Voorafgaand aan New Wine hadden we een week vakantie. Voor het eerst sinds we met pensioen zijn. En het was heel erg fijn om gewoon een week echt niets te doen! En lekker te fietsen of wandelen of lezen of haken. Hoe simpel kan heerlijk zijn!

Vorige week waren we poortwachter in Nieuw SIon. Gasten ontvangen, naar hun kamer brengen. Soms praatpaal zijn. Veel lopen op een kleine oppervlakte. Aan het eind van de week was het kloosterfestival. Honderd jongeren in tenten en slaapzalen. Ze konden workshops volgen. Ze deden mee met de getijdengebeden, we hadden een volle kerk! Ze hielpen mee in de tuin, in de keuken. Het was goed en mooi! En vol en druk!

Volgende week begint het gewone leven weer. De eerste vergadering staat alweer in de steigers. M’n tweede jaar als scriba, het nieuwe is er af. En dat geeft ook wel rust. Ook op andere fronten is er meer rust dan in het begin van dit jaar. Chille stilte, ik hoop erop!

Gospel

Door Margé

Op april 8, 2023

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Gospel is de naam van een tentoonstelling in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Een tentoonstelling met en over gospelmuziek. Te zien vanaf eind september tot 10 april. Het nadeel van zo’n lange tijd is dat ik voortdurend denk dat ik alle tijd van de wereld heb om er naar toe te gaan. Totdat ik me realiseer dat het nu toch echt de laatste week is. Oorspronkelijk zou ik nu weer in Nieuw Sion zijn, bij de paasretraite. Iets waar ik me enorm op verheugde. En wat ik uiteindelijk toch maar cancelde omdat ik een fikse ischias te pakken heb waardoor ik lichtelijk strompelend door het leven ga momenteel.

Maar ieder nadeel heeft z’n voordeel, zo lukte het alsnog om naar Utrecht af te reizen en deze tentoonstelling te bezoeken. Het is leuk om van verre al de muziek te horen! Gelijk in de eerste zaal klonk het “O happy day” je al tegemoet. Een lied dat in de zeventiger jaren populair werd. Een lied dat een bijzondere betekenis heeft, zie hiernaast. Mooi om dan net in deze tijd hier naartoe te gaan. Gisteren heb ik het nog eens extra goed beluisterd.

Wat me vooral trof in de tentoonstelling was de geschiedenis van gospel. Dat het eigenlijk verboden muziek was. Muziek van slaven. Er was best veel ruimte voor de geschiedenis van slavernij te zien en te lezen. Er lag een slavenbijbel in een vitrine. Een bijbel waar het boek Exodus niet in te vinden is. Want stel je voor dat slaven zouden ontdekken dat bevrijding uit slavernij mogelijk is….

We kunnen ons wijze hoofd hierover schudden en ongenoegen uiten over zoveel “domheid”of hoe je het ook maar wilt noemen. Tegelijkertijd vraag ik me af hoeveel wijzer en beter we nu zijn. Het was in ieder geval confronterend, dit stuk van de tentoonstelling.

Er waren beelden uit de tijd van Martin Luther King, onder anderen uit de film Selma.Een boeiende en confronterende film. Er waren beelden van concerten van gospelzangeressen. Niet alleen beelden, ook geluid. Ik zag een beeldje van een zangeres, gemaakt door een Nederlandse kunstenares, Nel van Lith. Zij was bij een concert geweest van Marion Williams, in Carré. Er waren filmbeelden van deze kunstenares te zien waarin ze vertelde hoe onder de indruk zij was van deze zangeres. Zelf had ze niets met geloof. Toch ervaarde ze dit concert als bijzonder. Toen ze thuis kwam had ze “hongerige handen” en ging aan de slag om een beeld te maken. Dat beeldje was eveneens te zien. Ik was vooral geraakt door de term: hongerige handen. Zo mooi: hongerige handen!

Ik vond het een mooie en bijzondere tentoonstelling. Mooi om de muziek te horen. Mooi om de geschiedenis te lezen en horen. Mooi om verbanden te horen (er is een audiotour) tussen pop en gospel en diverse andere muziekstijlen. Ook al vond ik het wel heftig en confronterend soms. Het enorme kwaad. De superioriteitsgedachte van witte mensen. Beschamend en confronterend. Met daarbij de vraag: hoe zou ik zelf in die tijd (van slavernij) gehandeld hebben? Of zou ik denken: ik kan er toch niets aan doen? Zoals ik nu ook weleens denk: wat is mijn invloed op bijvoorbeeld onze aarde?

Genoeg stof tot nadenken. Nu eerst Pasen vieren. Per slot van rekening was het gisteren Goede Vrijdag en mochten we dit lied weer zingen:

En morgen zal het Pasen zijn! Goede paasdagen gewenst!

Matthäus in gewone kleren

Door Margé

Op maart 12, 2023

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Een van de favorieten van mijn krant is de Gulliver, de bijlage die op vrijdag verschijnt. De bijlage over boeken, films, muziek en nog zo meer. In de Gulliver van vrijdag stond een verhaal over een bijzondere uitvoering van de Matthäuspassion. “Dynamische Matthäus in alledaagse outfit”

Uitgevoerd door het https://luthersbachensemble.nl

Foto van Twitter geplukt. De oplettende kijker ziet mij zitten.

Een uitvoering anders dan anders. Geen strakke pakken en glitterjurken of hoge splitten in die jurken. Geen rokkostuum, geen partituren. Niets van dit alles. Orkest en koor zingen gewoon in dagelijkse kleding. Geen rij solisten voorin op stoeltjes, die zitten en af en toe opstaan om te zingen om dan weer te gaan zitten om te wachten op de volgende ronde. Er zijn twee koren van ieder tien zangers, zonder aparte solisten. Zo vertelde ons het verhaal in het Nederlands Dagblad.

Nou, dat leek ons wel wat! Maar ja, dat was vast al uitverkocht, dachten we. Maar er was nog ergens plek! “Dus” reden we gisteren naar Harderwijk om daar deze uitvoering mee te maken. Wat een bijzonder geheel! We zaten in een mooie oude kerk, die als enige nadeel slechts twee toiletten had. Niet heel fijn.

Deze uitvoering werd omschreven als “semi-scenisch”. Geen toneelstuk, wel beeldend. Koor en jongenskoor kwamen achteruit de kerk het podium op lopen, in jassen. In het begin gaat het over de zalving van de Here Jezus, tijdens die scene werd er een kan water in een schaal uitgegoten. Uiteindelijk, als verderop in het verhaal de Here Jezus weggevoerd wordt om gekruisigd te worden, neemt Hij die schaal met water, als offer mee.

Er zitten prachtige beelden in. We zien Petrus vol overtuiging tegenover Jezus staan en hij zegt: wie U ook in de steek zal laten, ik niet! En even later is er de verloochening van Petrus. Vol overtuiging gezongen. Dan klinkt het prachtige “Erbarme dich”, degene die dat zingt troost de verslagen Petrus.

Zo zijn er veel meer van dit soort scènes waardoor het geheel echt begint te leven. Meer dan het ooit voor me geleefd heeft. Zelden tot nooit was ik tot tranen toe geroerd bij een Mattheus. Meestal ervaar ik het als een mooi muziekstuk. Nu was het veel meer verhaal en evangelie. Teksten kwamen dichterbij en spraken me echt aan.

Het slotlied van de Matthäus heet: “Wir setzen uns in tränen nieder” Het is nog geen Pasen, er is verdriet en rouw. De koorleden trokken hun jas aan en zongen dit laatste lied en liepen de kerk in en zongen tussen de luisteraars. Wat zou het supermooi zijn om dat laatste koraal gezamenlijk te zingen!

De deugdzame huisvrouw

Door Margé

Op februari 28, 2023

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Midden in de nacht wakker worden met de gedachte dat je nog heel veel uitnodigingsmails moet versturen en dat dat allang klaar moet zijn. Uitnodigingen voor Rosj Hasjana. En je moet nog allerlei dingen bakken.Paniek overvalt je.

Om vervolgens te beseffen dat je gedroomd hebt. Opgelucht probeerde ik verder te slapen, wat niet goed lukte.

De avond ervoor had ik het boek “De deugdzame huisvrouw” uitgelezen. Een boek waar ik veel plezier aan beleefde en me weer aan het denken zette. Niet meer nieuw verkrijgbaar, via een FB groep aangeschaft. Het boek is geschreven door Rachel Held Evans.

Ze beschrijft hoe zij een jaar lang volgens bijbelse voorschriften leeft. Ze kiest iedere maand een thema waar ze zich aan houdt. Ze noemt haar man heer, is hem onderdanig. Dat levert een mooi hoofdstuk op over onderdanigheid. Ze onderzoekt de diverse bijbelteksten die over het onderdanig zijn van vrouwen gaan. Om tot verrassende conclusies te komen.

De maand augustus is gewijd aan stilte. Vrouwen dienen stil te zijn in de gemeente. Of mogen wel wat zeggen zolang het maar geen onderwijs is. Om stilte verder te onderzoeken bezoekt ze een klooster en maakt het leven daar enkele dagen mee. Op grond van Spreuken 31 vers 20, waar staat: haar handen strekt ze uit naar de behoeftigen, ze geeft de armen hulp, gaat ze op zoek naar gerechtigheid. En stelt zich de vraag hoe je gerechtigheid in praktijk brengt. Ze gaat mee met een reis van World Vision naar Bolivia en schrijft daar veel over.Gerechtigheid is niet iets voor ver weg of grote daden. Begin met het kopen van fairtrade produkten, bijvoorbeeld.

Ze gaat op bezoek bij de Amish, kampeert in de voortuin tijdens haar menstruatie en staat met een spandoek bij het begin van de snelweg. Kortom, een enerverend jaar.

Het laatste hoofdstuk gaat over genade en daarin beschrijft ze de viering van Rosj Hasjana. Met een recept voor een prachtig rond brood. Een groot feest, dat mij kennelijk tot in m’n droom bezighield.
Ik heb genoten van dit boek. Geschreven met humor en zelfspot. Met tussendoor stukjes uit het dagboek van haar man Dan.

Rachel Held Evans is in 2019 overleden, toen ze 37 jaar oud was. Dit boek is geschreven in 2012. Ze schrijft in het boek ook over haar twijfels om moeder te worden. Uiteindelijk hebben zij en haar man twee kinderen gekregen. Kinderen die op zeer jonge leeftijd hun moeder moesten missen.

Twitter ontmoeting

Door Margé

Op december 11, 2022

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Leven als kind van God

Zo af en toe blader ik in een van mijn laatst aangeschafte boeken. Een proefboek: korte stukjes, her en der geplukt. Citaten van Soren Kierkegaard. Een schrijver/ wijze die ik tot nu toe aan mij voorbij heb laten gaan. Te ingewikkeld.

Een paar weken geleden alweer, kwam ik deze tweet tegen:

Er ontspon zich, naar goede twittergewoonte een discussie. Die heel prettig bleef en tot de opmerking: zullen we een afspraak maken elkaar ergens te ontmoeten en dan verder te praten?

Ik had niet meegedaan, slechts belangstellend meegelezen. Toen er een ontmoetingsplek werd gezocht, had ik nog wel een tip, die niet heel praktisch bleek. Ik werd uitgenodigd om mee te doen aan deze ontmoeting.

Afgelopen woensdag was de afspraak, in Apeldoorn. Een grappige combinatie van mensen. Drie theologen (waarvan twee HBO_) en een journalist. Verschillend in leeftijd, en kerkelijke achtergrond, al lag dat niet heel ver uit elkaar. Het onderwerp: twijfel/ beproeving in je leven en geloof.

Wat is twijfel? En is twijfel zonde, zoals wel gezegd is en wordt. Hoewel het ook een post-modern iets is, twijfel hoort, zeker weten kan niet meer. Is de gedachte.

Wat is beproeving? Leer je door beproeving iets? Kun je altijd achteraf zien wat je geleerd hebt? En komt het van God? Zie bijvoorbeeld het verhaal van de volkstelling waar David aan begint, in het ene bijbelboek staat dat God hem daartoe aanzet, in een ander bijbelboek staat dat de duivel dat deed. Is het troostend te weten of iets uit Gods hand komt? Dan weet je dat je bij Hem veilig bent, dat God je in liefde vast houdt, was de gedachte van een van ons. Dat is troost!

Best veel vragen, waar we soms wat verschillend in stonden. Met daarbij de gedachte dat we nu nog in spiegels zien, en niet niet altijd begrijpen waartoe iets leidt (of lijdt). Hoed u voor de duiders en de aanwijzers die Gods bedoelingen exact weten en communiceren.

We hadden alle vier ons eigen verhaal en eigen verdriet. Uit het leven gegrepen. Mooi om te delen, mooi om elkaar zo te ontmoeten en oprecht in gesprek te zijn. We aten een hapje en vervolgens gingen we onze eigen weg weer. De meeste lol had ik de volgende dag toen er een bijna eindeloos twitterverhaal ontstond.

Met dit boek begon ik dit verhaal. Zoals ik al zei, ik had nog nooit iets van hem gelezen. Dit is een mooi beginnersboek. Een korte levensbeschrijving, en duiding van zijn levensfilosofie en een aantal citaten (500) uit de vele boeken en brieven die Kierkegaard geschreven heeft. Hij leefde van 1813 tot 1855.

Ik heb zo hap snap wat gelezen en ben verrast door de citaten. Hier eentje die ik bijzonder vond, denkend dat een begrip als zelfliefde iets is van de laatste jaren:

“Als ik in mijn omgeving iemand tegenkom die lijdt, beschouw ik het als mijn plicht te zeggen: zorg ervoor dat je van jezelf houdt. Als je lijdt en niet veel voor anderen kunt doen, val je namelijk al snel ten prooi aan de zwaarmoedige gedachte dat je teveel bent in deze wereld”

Al met al, vond ik het een heel fijne ontmoeting en heerlijk om zo met elkaar van gedachten te wisselen.!

Een avond in de Basiliek

Door Margé

Op juli 22, 2022

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Gisteren was een bijzondere dag, waarin ik mezelf weer tegen kwam en God ontmoette. Ik ging naar Veenendaal. alwaar een achter(achter) neef van mij woont. (onze opa’s waren broers, hoe de relatie dan precies heet, zijn we nog niet uit). Hij had een nieuwe woning die ik nog wilde bekijken, en we gingen samen naar een concert van Michael W Smith. Dat kan van mijn bucket-list, dat laatste.

Na de woningbezichtiging gingen we eten. We aten in een Indiaas restaurant, want zoiets hadden we nog nooit gegeten. Wat mijzelf betreft blijft het bij deze ene keer. (te scherp). We hadden niet superveel tijd, de zaal ging al een uur voor het begin van het concert open en we wilden graag goede plaatsen hebben, net zoals iedereen. Toen we om 18.15 aankwamen rijden stond er al een lange rij. (concert begon om half acht). Van te voren had ik gezegd niet in de parkeergarage te willen parkeren. Te eng, te weinig ervaring…. Helaas, alleen daar was nog plek, dus ik had niet veel keuze. Het lukte wonderwel, en als ik nu niet halverwege het concert de prangende gedachte kreeg: heb ik mijn auto wel op de handrem gezet? zou het een volmaakte avond zijn geweest.

Goed, de parkeerhindernis was genomen. Nu alleen nog uitrijden, gelukkig duurde dat nog heel lang voordat dat aan de orde zou zijn. Met de lift naar beneden en toen stonden we in de hal van de Basiliek. Er kwamen onmiddellijk mensen op ons af. We brengen jullie wel even naar je plaats hoor, komt goed. (mijn maat van deze avond verplaatst zich per rolstoel, ik had echter gewone kaarten besteld). Ondanks dat, kregen we een redelijk goede plek toegewezen, vanwaaruit het podium goed te zien was. De zaal was nog zo goed als leeg en we zagen dat steeds meer mensen zich in de hal verzamelden. Toen de deuren open gingen renden de mensen de zaal in.

Toen het bijna half acht was kregen we de vraag of we op de voorste rij wilden zitten, er waren wat mensen niet gekomen, zodat gereserveerde plaatsen niet gebruikt werden. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen! Super om op de eerste rij te zitten! Het concert begon, een leuk voorprogramma, maar het “echte”werk was toch wel het optreden van Michael W Smith.

Het was heerlijk! De meeste nummers waren bekend. Het was ook wel humor, de zaal zong werkelijk alles mee. En de artiest viel zo af en toe in. (dat klopt niet helemaal) Mijn gedachte was dat we kaarten kochten om zelf het concert te verzorgen. Het was superfijn om mee te zingen of gewoon te luisteren en te genieten. Dat deed ik volop!

Het geheel was strak getimed. Iets over tienen was het afgelopen en er kon nog een toegift af. Dat was het einde. Doordat we nog even wachtten was het in de parkeergarage niet meer topdrukte. Natuurlijk stond mijn auto op de handrem. Het lukte me vrij makkelijk om de garage te verlaten. Ik merkte dat ik dat dus ook wel kan. Weer wat geleerd.

En waarin ik God ontmoette? In de mooie muziek die me raakte. In het enthousiasme van de muzikanten. In het bij elkaar zijn van zoveel mensen die genoten van het samen zingen en aanbidden. Ik merk dat ik het de laatste tijd lastig vind om God te “ervaren”. God lijkt voor mij ver weg. Er gebeurt zoveel, er is zoveel ellende en verdriet en onrecht, dat laatste vooral. Ik vind het moeilijk om te vertrouwen dat Hij alles in zijn hand heeft en houdt. De waarom vraag komt op. Of nog meer: hoe lang nog? Wanneer is er een einde aan al dit gebeuren?

Ik kreeg gisteren geen antwoorden op mijn vragen. Ik weet ook niet of er hier op deze aarde, antwoorden zijn. We hopen en bidden en vragen. Ik werd bemoedigd door het concert, en daar ben ik blij mee!

Matteus passie en dan anders.

Door Margé

Op april 2, 2022

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Afgelopen week gingen we naar het Muziekcentrum.

We gingen naar de première van de uitvoering van de Matteus Passie door het Nederlands Blazers Ensemble. Hoe zou dat zijn en hoe zou dat gaan? Behalve de blazers waren er dansers en poppenspelers. Nu is die laatste benaming wat te simpel voor het bijzondere werk van de Duda Paiva Company. Wat hij maakt en doet is echt heel bijzonder.

We vonden het best spannend om naar deze uitvoering te gaan. Zou het wel eerbiedig genoeg zijn? Het gaat tenslotte om een bijbels verhaal, waar je zuinig op moet zijn. (al heb ik gemengde gevoelens bij de hele Matteus cultus) In het boekje dat we kregen las ik dat Duda Paiva twijfelde of hij mee wilde doen. Hij is opgegroeid in Brazilië en geloof heeft daar een andere status. Bart Schneemann (artistiek leider van het NBE) daarentegen weet niets van de Bijbel, opgevoed door ouders die tegen religie waren.

Wat we zagen en hoorden…

we hoorden in ieder geval echt mooie muziek! De koralen werden gezongen door een Enschedees koor. We hebben ze wel eens mooier gehoord, eerlijk gezegd. De muziek was erg mooi, de solistische zang ook.

Het begin was heel bijzonder: twee vechtende mensen op het podium (dansers in gevecht) die stopten met vechten op het moment dat ze Jezus zagen. Een heel aparte pop stelde de Here Jezus voor. “Normaal” hoor je de al dan niet gepolijste muziek en bestaat het beeld uit het orkest, koor en solisten. Hier was het beeld de pop die Jezus voorstelde en nog een aantal poppen in de loop van het verhaal. Doordat Jezus zichtbaar was, kwam het lijden voor mij veel dichterbij Veel delen uit het Matteüs evangelie kwamen voorbij. Scherp en herkenbaar. Ontroerend soms, zoals de aria “Erbarme dich”, waar in het poppenspel echte ontferming en bewogenheid te zien viel.

Toen het afgelopen was barstte een enorm applaus los. Bart Schneemann kapittelde de zaal hier een beetje om, na de Matteüs hoor je dat niet te doen. Vervolgens maakte hij de opmerking: Die kruisiging was best te doen, toch? Ai! die deed toch wel pijn. Jammer slot van een indrukwekkende avond.

Op You Tube zijn een aantal filmpjes te vinden over het maken van deze produktie.

Sing 2

Door Margé

Op maart 8, 2022

In Gehoord/ gezien/ gelezen, Kleinkinderen

Een aantal jaren geleden zag ik met twee kleinkinderen de film Sing. Het was een groot succes, de film viel erg in de smaak. Inmiddels is deel twee uitgekomen en die moest ook bekeken worden. Alleen vielen de plannen steeds in het water door allerlei omstandigheden. Afgelopen zaterdag lukte het dan toch. Het voordeel van onze wachtactie was dat er erg weinig publiek in de zaal zat: alleen wij vieren.

We rolden in de film en het was weer leuk! Zoals bijna alle films was er een slechterik en waren er de goeden. En uiteraard “overwonnen” de goeden. De weg naar die overwinning was een rollercoaster. Ga niet naar deze film als je snel overprikkeld bent. O ja, de muziek in deze film is heerlijk! De kinderen vonden het geweldig en wij daarom ook. Mees kondigde al aan dat hij de film nog een keer wil zien.

Het was fijn om zo weer eens samen wat te doen, genieten van elkaar. En even weg te zijn uit de barre wereld. Een wereld die ook veel impact heeft op de kleinkinderen.

Don’t look up

Door Margé

Op januari 19, 2022

In Gehoord/ gezien/ gelezen

Plotseling besef je: we werken niet meer, wat let ons om om elf uur ’s morgens een film te kijken? Niets dus, zo zaten we gisteren rond die tijd voor de tv, te kijken naar de film “Don’t look up”. In de kerkapp was al een soort discussie ontstaan over deze film, nu wilden we het zelf zien. Een lange film, 138 minuten om precies te zijn.

Het verhaal:

Twee astronomen ontdekken dat een komeet die rechtstreeks op de aarde afkomt. Dit zal over een half jaar gebeuren. Zij proberen dit aan anderen te vertellen, maar er wordt niet zo geluisterd. Het tweetal komt bij de president terecht, (een rol van Meryl Streep die een soort vrouwelijke Trump speelt). Zij is meer met verkiezingen bezig dan met wat er staat te gebeuren met de aarde. De astronomen vertellen hun verhaal in een talkshow, worden ook daar niet serieus genomen. De mannelijke astronoom (een rol van Leonardo di Caprio) laat zich vangen in het net van de presentatrice van de talkshow. De astronomen krijgen te maken met tegenstand, meewarigheid en keiharde commercie en politieke belangen. Dit alles in een wat overtrokken sfeer met soms grof taalgebruik.

De film staat beschreven als satirische sciencefictionfilm. Sommigen willen het als comedy zien, maar echt als comedy zie ik het niet. Ik vond het redelijk schokkend allemaal. Tegelijk vraag ik me af in hoeverre dit een spiegel voor onze tijd is. Het oppervlakkige in talkshows, wat is nieuws en wat niet? Niet te lang, niet te zwaar, en dat soort dingen. Schokkend vond ik de hebzucht: de komende komeet bevat voor biljoenen aan delfstoffen, we hoeven de komeet alleen maar in stukken te hakken en alle goede stoffen rollen vanzelf op aarde….

Dat in stukken hakken mislukt. De komeet komt razendsnel dichterbij en mensen geloven het nu eindelijk en worden bang. Bijna aan het einde van de film heeft de mannelijke astronoom zijn gezinsleven hersteld en bij hun laatste maal bidden ze gezamenlijk dit gebed:

Lieve Vader, Almachtige schepper. We vragen U vanmorgen om Uw genade, ondanks onze eigen trots. Om Uw vergeving, ondanks alles wat onze schuld is. Maar vooral Heer, vragen we U om Uw liefde, om ons te troosten, dwars door deze donkere tijden heen. Wat er ook gebeurt door Uw heilige wil- dat we het tegemoet treden met moed, met een open hart vol ontvankelijkheid. AMEN.

We zaten geboeid naar deze film te kijken. Het taalgebruik was niet altijd prettig om aan te horen. De wereld die getoond werd was schokkend, zoveel macht en zoveel dingen die gedaan werden om macht vast te houden. Overdreven? Onrealistisch? Ik ben bang van niet. De film roept de vraag op hoe je zelf zou reageren als je dit nieuws te horen krijgt. Er wordt gezegd dat de komeet een metafoor is voor klimaatveranderingen. Hoe reageren wij daar op? In hoeverre lukt het om gedrag te veranderen? Hoe machtig voelt een mens zich?

Conclusie: bijzondere film, zette ons weer aan het denken (en hopelijk doen), wijst op verantwoordelijkheden, toch ook wel vermakelijk ondanks de ernst. Tenslotte: ik werd jaloers op de prachtige truien die de vrouwelijke astronoom droeg…. zal ik toch weer eens gaan breien?

Beetje (veel) spam.

Door Margé

Op december 16, 2021

In Gehoord/ gezien/ gelezen

In de afgelopen weken verbleef een verslaggever van RTV Oost 48 uur in Klooster Nieuw Sion. Zijn praten en filmen leverde een mooi inkijkje in het leven en werken. Ik wil jullie de link niet onthouden:

https://www.rtvoost.nl/tv/programma/1202/48-uur-in-Klooster-Nieuw-Sion/aflevering/606420

en nu ik toch aan het linken ben: we zijn dringend op zoek naar “vrienden van Nieuw Sion”, want geld nodig… hieronder hoor je waarvoor. Aan het eind wordt verwezen naar de nieuwsbrief, waar dit filmpje een onderdeel van is. Die nieuwsbrief is hier niet, wil je meer informatie, of wil je je opgeven als vriend? Heel fijn!

het mailadres is: vrienden@nieuwsion.nl