Categorie: Kleinkinderen Pagina 1 van 5

Op deze mooie stralende dag zou Emma achttien jaar geworden zijn.

Dat werd ze niet.

Onze herinneringen hebben we al wel al die jaren.

Die herinneringen aan een wazige week mochten we vanmiddag delen. Delen in liefde en openheid. Na die wazige week ging het leven verder en stond het soms stil. Doorgaan met leven, andere kleinkinderen verwelkomen, zien opgroeien, met hen lachen en soms met hen huilen.

Emma werd geen achttien op deze aarde. In mijn hoofd blijft de nieuwsgierigheid. Emma, hoe zou je zijn?

Gisteren waren de jongste twee kleinkinderen hier te logeren. Al wekenlang wordt er bij zoon en schoondochter thuisgewerkt, zowel door ouders als kinderen. En zelfs een groot huis kan dan weleens iets te klein zijn. En wij bedachten dat het best leuk is om een digitale schooldag mee te maken. (dit nog los van het feit dat het natuurlijk altijd leuk is als kleinkinderen logeren. Ik zeg het er maar bij, voordat iemand zich zorgen gaat maken)

Een paar weken geleden logeerden Floor en Mees hier ook, wij wisten inmiddels hoe het werkte. Keurig op tijd zaten de kinderen achter hun chromebook. De lesdag begon met een “meet”. Een digitaal klassengesprek, daarna een bijbelles. De school waar de kinderen op zitten heeft combinatieklassen, wat een extra uitdaging is voor het lesgeven. Floor had gisteren een rekentoets, die ze uiteraard zonder hulp maakte. Mees was druk met zijn rekenwerk en ontdekte een fout in de lesstof. Zo grappig, dat hij dat via de chat aan zijn meester kon melden. Leuk die korte lijntjes.
Er was een heuse pauze, maar Floor moest wel op de tijd letten, want oma, ik moet zo weer in de meet. En die meet klonk echt gezellig!

Hulde aan de leerkrachten hoe zij de lessen oppakken. Het is roeien met de riemen die je hebt, en hopen dat je goed uitkomt. Ondanks de goede lessen, verlangen de kinderen echt weer naar de gewone schooltijden en zijn ze superblij dat ze volgende week weer mogen. Al is het voor iedereen ook wel een uitdaging en vraag hoe dit zal gaan. Hoe lang zal het duren voordat er een klas in quarantaine moet? Structuur en overzicht zijn dan ver te zoeken. We wachten het met z’n allen maar weer af.

Het was een halve schooldag, ’s middags lieten we ons zelf uit, in de stromende regen. Daarna hadden we nog een halve middag tot onze beschikking. Mees vindt het altijd wat lastig om bezigheden te vinden die niet schermgerelateerd zijn. “Gelukkig” was ons koffiezetapparaat ontploft en deed allernaaste verwoede pogingen het te repareren. Missie mislukt, maar “technisch” bezig zijn was leuk.

Floor en ik gingen kleuren. Gezellig om samen aan de tafel te zitten en te kleuren. We waren gezellig aan het kletsen en kleuren. Toch wel bijzonder om zo bezig te zijn. Is dit het bijzondere van opa en oma zijn? Ik vraag me oprecht af of ik vroeger veel tijd maakte om zo bezig te zijn. Er lag altijd wel werk te wachten. Daarbij denk ik wel dat jongens toch iets minder de neiging hebben om dit soort dingen te doen. Het was vroeger meer bouwen en andere grootse zaken.

Ik genoot van het samen knutselen. Floor was ijverig bezig eerst een boekenlegger voor mama te kleuren en daarna een voor zichzelf. Ze zat zich wel af te vragen waarom ze een boekenlegger kleurde, want ik lees eigenlijk altijd boeken op m’n tablet, dus ik heb er geen nodig…

Kind van deze tijd. Digitaal onderwijs, boeken lezen op de tablet. Ooit wilde ik haar leren veters strikken. Dat hoefde niet, dat leer ik wel van joetoep, zoals ze toen nog zei. Filmpjes vinden was voor haar geen enkel probleem. Ik zat me af te vragen hoe ze dat voor elkaar kreeg, zonder te kunnen schrijven. Dat er ook nog zoiets als een microfoontje was, waar je je zoekopdracht in sprak, dat leerde ik van haar.

En dan stap je weer naar binnen, na ruim twee maanden, alsof je er gisteren nog was…. Dat gebeurde gisteren. De begroeting was onwennig. Hallo allemaal, daar bleef het bij. Iets met corona enzo.

Het was fijn om weer bij schoondochter en kleinkinderen te zijn. Ik mocht assisteren/ toezicht houden of wat het ook was, bij het maken van het schoolwerk, zodat hun moeder boven rustig kon werken.

Ik ben weer bij met spelling, rekenen, begrijpend lezen in groep vier en zes. Het schoolwerk was in een ochtend gepiept. De ene leerling had meer te doen dan de andere leerling, de ene leerling was ook wat meer gemotiveerd dan de andere. De een vond een boek, waaruit wel 30 minuten gelezen moest worden, saai. Dertig minuten oma, belachelijk! Wat een saai boek, geen uitdaging. Ik doe het niet, ik ga de Donald Duck lezen. Nadat we tot de conclusie kwamen dat daar misschien evenmin veel uitdaging in zat, en vervolgens bleek dat dertig minuten gewoon dertig  minuten zijn, ook bij oma’s, werd er soort van gedwee gelezen. Natuurlijk hielden we ook een pauze, en volgens de kinderen was dat een schermpauze. Hetgeen betekent dat je juist dan op je schermpjes zit. Zo hobbelden we de lesdag door. Ik leerde veel, en hopelijk de kleinkinderen ook nog wat. Na de lessen gingen we nog naar buiten, touwtje springen, elastiek twisten, ik wist niet dat dat nog gedaan werd! Na al deze inspanningen aten we nog een ijsje en was de dag alweer voorbij.

Mijn respect voor alle thuiswerkende en dan ook nog onderwijzende ouders is enorm! In mijn beleving is het (bijna) niet te doen om je kinderen te begeleiden met hun schoolwerk, en ook nog zelf je werk te doen. Applaus voor de ouders! En de mensen op de scholen die zich zo inzetten om mooie lespakketjes te maken voor de kinderen. Bedankt!

Vandaag is het Emmadag. Vandaag 17 jaar geleden werd Emma geboren. Zo lang geleden alweer, zo dichtbij nog steeds. Emma, meisje zonder geschiedenis, zonder toekomst op aarde. Stil was je in ons leven. Nooit gehoord, behalve dat ene moment dat ik haar harttonen mocht horen bij een controle.

Dit blijft een bijzondere dag, stilstaan bij wat was en wat nooit zal zijn. Ik ben dankbaar dat er ruimte en liefde is om dit te delen en mee te maken.

Vrij recent verscheen een nieuwe cd van de groep LEV, waar dit lied op staat. Ik vind het echt een lied voor deze dag!

Morgen zou je zestien zijn

zou je fietsen?

zou je paardrijden?

of zou je voor een scooter gaan?

Vandaag is je naam geschreven

kreeg je je plek

die je altijd al had,  zwart op wit, de oudste:

EMMA

Gisteren mochten we van het gezelschap van twee kleinkinderen genieten. Het plan was om ’s middags naar de bioscoop te gaan en na afloop bij een gele M te gaan eten. De ochtend was niet ingevuld, maar de schuur van opa biedt ongekende speel en knutselmogelijkheden. En er zijn altijd nog de ontelbare mogelijkheden van de diverse schermen.

Toen ik Mees (8) en Floor (6) ophaalde ging hun onderlinge discussie of de gekozen film in 2D of 3D gezien zou worden. (belangrijk item: immers, moesten de bij hun aanwezige 3D brillen nu wel of niet mee. We blijven nederlanders, of beter: letten op het milieu, iedere keer nieuwe brillen is onzin)

We kwamen nog niet tot besluitvorming, de brillen gingen gewoon mee. In goed Nederlands zei ik dat we vast wel tot een deal zouden komen. Dat woord had nog wel enige uitleg nodig.  We reden naar huis en maakten een tussenstop bij de Intratuin, ik wilde potgrond kopen. Mees wilde kopen en gaan, Floor wilden het liefst nog alles bekijken en blijven. Mees keek blij en zei: “Oma, dit is de deal: we gaan naar de 3D film, dat wil Floor graag, en gaan nu snel de winkel uit, dat wil ik graag”.

Nadat Floor en ik een paar planten van nieuwe aarde en potten voorzien hadden, Mees samen met opa hout gehakt had en echte geweren gemaakt had, was het tijd om naar de film te gaan. Van te voren hadden we al wat te drinken en snoepen gekocht en die spullen in mijn tas gedaan. Dit in verband met de woekerprijzen in de bioscoop. We kochten kaarten en wilden naar binnen. Toen kwam de vraag of we wat te eten of drinken bij ons hadden, want dat mag niet. Ehm… ja, het antwoord was ja. (mijn tas was idd wel wat erg groot en dik). Dan moesten we dat afgeven, en jawel, heel fijn, dat mochten we na afloop van de film weer ophalen. Dat weigerde ik in eerste instantie. En ja, het systeem van regels zijn regels, dat ken ik. We liepen door naar boven, waar de filmzalen zijn. Helaas, daar werden we opnieuw aangehouden. En werden we gesommeerd onze spullen uit de tas te halen. Dat deden we dan maar. Met de plechtige belofte aan het personeel dat dit de laatste keer is dat we deze bioscoop bezoeken.

De film, waar we uiteindelijk voor kwamen, was leuk en boeiend. Drie D blijft bijzonder, de gebeurtenissen kwamen wel heel erg dichtbij. We keken de film Corgi. Een film met humor voor kinderen en volwassenen. Een film met een fraai verpakte ethische boodschap. Gelukkig had ik in mijn tas nog wat zakjes M&M’s, zodat de kinderen toch nog wat te snoepen hadden.

Floor en Mees vonden de film erg leuk al bleef Mees  3D lastig vinden, wat vooral komt doordat hij een bril draagt en het dus bril over bril is. Beiden genoten van de gekke scènes en gebeurtenissen, net zoals wij deden.