Gisteravond was er een avond over man-vrouw-ambt in onze gemeente. Daar moest en wilde ik natuurlijk bij zijn. De avond was nadrukkelijk niet als discussie avond bedoeld, puur informatief. Over onze gemeente valt te vertellen dat we sinds 1 januari van dit jaar samen zijn gegaan met de Samenwerkingsgemeente. Die bestaat uit leden van de Christelijke Gereformeerde kerken en uit leden van de Nederlands Gereformeerde kerken.
De eerste spreker benoemde dat er al heel veel is geschreven over dit onderwerp, dat het gevaar bestaat dat het meer van hetzelfde wordt. Hij wees ons onder andere op het boek van ds. Niemeijer, met de titel: “Zwijgteksten, scheppingsorde en geesteswerk”. De spreker legde dit boekje wat achteloos terzijde. (zo was mijn gedachte). Hij vertelde zijn eigen ontwikkeling over de materie. Er volgde een uitleg over hermeneutiek. Vervolgens ging hij (toch) op enkele bijbelteksten in. Er volgde uitleg over de min of meer bekende teksten uit Timotheüs en 1 Korintiërs 14 en Efeziërs 5. De uitleg had als conclusie dat vrouwen wel diacones kunnen zijn, en geen ouderling of predikant. Dat was volgens hem toch wel de meest schriftgetrouwe uitleg, zo begreep ik. Met daarbij de waarschuwing ons niet door de tijdgeest te laten beïnvloeden. En tenslotte nog het veelgebruikte argument dat als de Here Jezus vrouwen in het ambt had willen hebben, hij ook wel vrouwelijke discipelen had aangesteld. Ik denk dat Jezus juist wel rekening hield met zijn tijdgeest en daarom geen vrouwen aanstelde bij de twaalf discipelen. Verder blijf ik me dan afvragen waarom vrouwen de eerste getuigen mochten zijn van zijn opstanding?
De tweede spreker nam een andere aanvliegroute; aandacht voor de vraag hoe we de bijbel zien. Is de bijbel een eenzijdig boek, in de zin van: Gods leefregels voor ons. Dan lees je de bijbel vooral met je verstand en is bijbelkennis afhankelijk van de hoeveelheid namen en feiten die je kunt noemen. Geloven kan dan een verstandszaak worden. Misschien komt dit vooral voort uit de verlichting. De tijd waarin een groot geloof in maakbaarheid en kennis is ontstaan.
Of is de bijbel meer relationeel? Uiteraard betrouwbaar, meer dan een set regels en voorschriften, ook een geschiedenis waarin mensen een rol (mogen) spelen. Denk bijvoorbeeld aan de ‘advocatuur’ voor Sodom en Gomorra door Abraham, en zo werden er meer voorbeelden genoemd.
Wat dat met het onderwerp te maken heeft? In ieder geval dat het mogelijk moet zijn dat meningen naast elkaar bestaan, zonder af te doen aan de integriteit van de ander. Dat laatste is een forse opdracht. Het komt er op aan elkaar te aanvaarden. Hoe gauw zien we onze eigen mening, die immers op de bijbel gebaseerd is, als waarheid? Waarheidsliefde en verdraagzaamheid zijn twee principes die voor ons besef moeilijk te combineren zijn. Dit zijn zinnen uit een zeer lezenswaardig artikel uit Onderwegonline.nl waar de spreker op wees.
Eerlijk werd benoemd dat het best lastig kan zijn om elkaar te aanvaarden, zeker als je zelf van mening bent dat vrouwen geen ambten mogen bekleden, terwijl het wel in jouw gemeente gebeurt. Onlangs las ik in een kerkblad de vraag: wat als we worden gedwongen tot zonde? (= als vrouwen ambtsdrager worden). Als dit het uitgangspunt is, wordt het wel erg ingewikkeld…
Wat ik leuk vond was dat ook de tweede spreker het boek van ds. Niemeijer noemde en er erg positief over was. We kregen enkele passages te horen. Het sprak me erg aan. Het verhaal van deze predikant was voor mij een verademing en rustgevend. Het geheel werd boven het nietes/welles exegese verhaal getild en dat deed me goed.
Tenslotte…. Dit was een avond waar mannen de hoofdrol hadden. Logisch, predikanten. Wat ik miste was, zonder diep in allerlei emoties te duiken, de vraag wat dit voor vrouwen betekent. Zoals ik al vaker schreef, het lijkt er soms op dat vrouwen alles mogen doen binnen de gemeente, zolang het A-woord er maar niet aan verbonden is. En dat kan soms flink pijn doen. Ik vraag me af of mannen zich dat realiseren….
Ik denk dat er een bepaalde vanzelfsprekendheid is in het denken over rolverdelingen tussen mannen en vrouwen. Heel veel dingen lijken/zijn “logisch”. In ons onderbewuste speelt dat een veel grotere rol dan we denken. Onlangs las ik in het Nederlands Dagblad een verhaal over hoe Bellingcat (een onderzoekscollectief) is ontstaan. Lees de volgende zinnen: “oprichter en directeur van Bellingcat is Eliord Ward Higgins. Hij raakte in 2012 werkloos. Hij bleef toen thuis om op zijn kind te passen. Om zijn tijd door te komen, begon hij een blog.” Ooit iets dergelijks over een moeder gelezen? (overigens, ik blog niet om mijn tijd door te komen).
Wie meer wil lezen over M/V in de kerk: Fokke Pathuis houdt een blog bij, waarin hij veel over dit onderwerp geschreven heeft: https://fpathuis.wordpress.com/
Vanmorgen viel mijn amaryllis van de vensterbank, zomaar, een beweging, en daar lag de plant, gebroken. De schoonheid van deze bloem is voorbij. Ik voel me ook wat gebroken, door alle ophef, door alle onbegrip, van beide kanten. Zoveel verdeeldheid, er is slechts één lachende partij die zich vrolijk maakt over alle verdeeldheid.
https://charityhands.org/india/verpleegster-op-grote-hoogte/
Er was een “kindmoment”. De kinderen mogen dan naar voren komen, alwaar de dominee met hen in gesprek gaat. De toren gevulde schoenendozen was minstens twee keer zo hoog als op deze foto. Daarom was het beter als de kinderen op hun plek bleven.
