Half maart maakten we kennis met de eerste corona persconferentie. Corona ging ons ons land niet voorbij. Nee, de scholen hoefden niet dicht, luidde de boodschap. Gemor in de maatschappij zorgde er toch vrij snel voor dat de scholen dicht moesten, met alle gevolgen van dien, voor ouders en kinderen. Corona woekerde door en vroeg veel van ons.
Na de zomer steeg het aantal besmettingen. Tot aan september werd gezegd dat mondkapjes dragen niet heel effectief is. Luid en duidelijk uitgelegd op de website van het RIVM. Virussen zijn heel erg klein en kunnen overal doorheen, dus ook door de gewone mondkapjes. Tot vorige week. Ineens drong de tweede kamer bij de regering aan een besluit te nemen over mondkapjes. Want de mensen willen het en daarom doen we het toch maar, onder het motto: baat het niet, het schaadt ook niet. In openbare binnenruimtes is het nu sterk aan te raden een mondkapje te dragen.
Toen ik dit hoorde dacht ik: dat is nu twee keer iets wat gebeurt omdat de “mensen” het willen. Ik ben benieuwd wat de derde keer is/wordt.
Wat betreft mondkapjes dragen: het gruwt me als ik zie hoe Mark Rutte een mondkapje uit zijn broekzak haalde, met de mededeling dat hij dat waarschijnlijk wel ging dragen in de supermarkt. Ik denk/vind: als je dan toch mondkapjes wilt dragen, doe het dan zodra je de deur uitgaat. Niet dat halfgebakken gedoe van wel in winkels en buiten niet. Iedere keer weer opnieuw die dingen op en afdoen, in je broekzak of waar dan ook bewaren, dat heeft geen enkel effect, eerder het tegendeel. De kans op besmetting wordt zo alleen maar groter. En dan heb ik het nog niet eens over alle mondkapjes die op straat terecht komen, of over het gebruik van grondstoffen voor iets dat in veel gevallen niet goed gebruikt wordt.
Ik hoefde niet lang te wachten op het derde voorval waarin het volk weer iets wilde! In Staphorst gaan mensen naar de kerk! Heel veel mensen! (ze volgen alle regels van de overheid, behalve het advies om niet te zingen) De socials werden ingeschakeld. Groot was de verontwaardiging. Onze nationale omroep vond dit gebeuren urgent genoeg om er een filmploeg naar toe te sturen. Dit moet het ganse land weten.
Nee, ik vind het niet heel wijs om de randen van het mogelijke op te zoeken. (al waren de 600 aanwezigen over drie zalen verdeeld, wat niet vaak gemeld werd in de media) De horzels van de NOS besprongen de kerkgangers, en een enkeling liet zich interviewen. Het is bemoedigend een jonge man te horen vertellen dat hij op God vertrouwt en niet bang is om ziek te worden. Klinkt mooi en moedig. Nu maar hopen dat hij geen anderen besmet, het gaat om meer dan alleen je eigen gezondheid. Het acht-uur journaal begon met dit item. Schande over het kerkvolk! Aan het einde van het journaal zagen we ook nog even beelden van een illegaal feest in het zuiden van het land. Veel politie op de been, veel mensen in een te kleine zaal. Nee, er waren geen bekeuringen uitgedeeld, geen gegevens genoteerd van de aanwezigen…..
Het netto resultaat van al dit gedoe is nu dat kerken sterk wordt aangeraden terug te gaan naar de eerste maatregelen. Niet meer dan 30 gasten per dienst. Groot is de verontwaardiging in kerken. Niet iedereen is van plan zich aan deze regels te houden. Kerkdiensten zijn van levensbelang, zo wordt gezegd. Ja, ik ben het ermee eens dat kerkdiensten belangrijk zijn. Ik mis ze ook. Ik denk niet dat ik als gelovige meer “recht” heb op kerkdiensten dan een ander recht heeft op iets waar hij troost en bemoediging uit haalt.
Gisteren lazen we de geschiedenis van Daniël in de leeuwenkuil. (Daniël 6) Een favoriet kinderbijbel verhaal, hoe gruwelijk het ten diepste ook is. Ik zag een soort parallel: degenen die koning Darius hadden aangezet tot dit plan lagen te wachten tot Daniël zich niet aan deze opgelegde wet zou houden. Klaar om hem aan te geven bij de koning, klaar om hun jaloezie te laten spreken.
Zoiets als NOS verslaggevers die reikhalzend uitkijken naar de kerkgangers in Staphorst?
Geef een reactie