In de afgelopen week liep ik iedere dag vijf tot zeven kilometer. In het klooster. In de afgelopen week deed ik 24 keer mee aan een getijdengebed. Van vorige week donderdag tot maandag draaide ik twaalf keer een was.

Het was weer kloosterfestival in Nieuw Sion en wij waren weer poortwachter. Omdat allernaaste de huisfotograaf is en foto’s van het festival zeer welkom zijn, is dit een ideale combinatie: poortwachteren en fotograferen. Nu is het poortwachter zijn tijdens het festival niet het zwaarste werk, behalve dan die wassen. In gewone weken is er beduidend minder te wassen. (gelukkig)

In het klooster heb je altijd bijzondere ontmoetingen en bijzondere gesprekken, zowel voor als tijdens het festival. Op een dag, bij mijn eerste ronde, (half acht dus) zat al iemand aan een vroeg ontbijt. Goedemorgen, klonk het. Wat fijn dat we weer een dag mogen ontvangen! Wat heerlijk als iemand dat zo tegen je zegt. Voor mij zijn nieuwe dagen ook nogal eens nieuwe uitdagingen namelijk.

Het was leuk een graantje mee te pikken van het kloosterfestival en een taak erin te hebben. Mijn taak was het toezien op het schoonmaken van de toiletten. Corvee hoort erbij. En verder bestond mijn taak uit het wassen en kaarsjes aansteken.

En had ik zo de gelegenheid om workshops mee te maken. Ik bezocht die van Elsbeth Gruteke, inleiding in ignatiaanse spiritualiteit. Boeiend! Uitleg over het levensgebed, een gebed in drie delen:  danken, bidden, vergeving vragen. (als ik het goed onthouden heb) Een boeiend boek hierbij kan het boek Bidden met de bijbel, door Nikolaas SIntobin zijn.

Vrijdagmiddag was een zeer gezellige middag met familiebezoek. Een van de zonen en een deel van zijn gezin kwam lunchen en nu eindelijk eens het klooster bekijken. Heerlijk gegeten en fijn bijgepraat en trots het klooster geshowd.

Verder was ik bij een de presentatie van Jedi Noordegraaf, over zijn kunstwerken over de psalmen. Mooi om mee te maken. En te horen wat zijn drive is en hoe hij werkt. Ik ben een liefhebber van zijn werk, specifiek van de psalmen. We hebben psalm 131 hier hangen en binnenkort volgt psalm 56. Zo mooi, psalm 56: een kruik met tranen, die God bewaart.

Zaterdagavond was nog even spannend, het was code oranje qua weer. Gelukkig was er niet veel schade ondanks de harde wind en fikse regenbuien. We aten die avond mee met de festivalgangers en dat was heerlijk eten en gezellig. Super dat er altijd weer mensen zijn die voor het eten willen zorgen!

Zondagmiddag werd het festival afgesloten door het oplaten van zelfgemaakte vliegers, met daaraan briefjes naar de hemel. Helaas waaide het toen niet zo hard, de briefjes bereikten de hemel niet.

De kerk was vol bij de vieringen en we werden verblijd met mooie begeleiding en meerstemmige zang. Zondagmiddag hadden we een viering met brood. We mochten een stuk brood van een groter brood scheuren en aan de persoon die voor ons liep geven. En de persoon achter je gaf jou brood. (we liepen dus in een rij naar de tafel met brood) Op deze manier deelden we het brood.

Het thema van het festival was een zee van tijd. Tijd voor God, tijd voor elkaar. Tijd om gesprekken te voeren, dit gebeurde veel. Vrolijk en ernstig, voor alles was een tijd.

Allernaaste is nu bezig met zo’n 500 foto’s bewerken. En ik? Nog even drie wassen wegvouwen, dan is dat ook weer klaar.