In de afgelopen dagen waren we met vrijwilligers en bestuur en staf van klooster Nieuw Sion in een ander klooster. De Paulusabdij in Oosterhout. Daar is nu een gemeenschap van Chemin Neuf. We waren daar om na te denken over ontwikkelingen in ons eigen klooster en dan is het mooi om ook eens buiten de deur te kijken. Zo reden we gezamenlijk naar Oosterhout.

Daar hadden we een goede en fijne tijd met elkaar. Nadenken over de leefregels die we als gemeenschap hebben. Leefregels voor de werkgemeenschap, leefgemeenschap en getijdengemeenschap. Leefregels over hoe met elkaar om te gaan. Op creatieve manieren werden we aan het werk gezet.

Een ander onderwerp was hoe floreer je in het klooster. We speelden wat met het woord floreren. Zit daar het woord leren in? Iets met flora? In ieder geval heeft het met bloemen en bloeien te maken. De opdracht was in tweetallen in gesprek te gaan en elkaars talenten te benoemen. En die talenten op te schrijven. Uiteindelijk leverde dat een mooie bos bloemen op! Het was leuk om iemand te spreken die je normaal gesproken niet zo vaak spreekt.

Gelijk na aankomst maakten we een dienst mee in Chemin Neuf. Een eucharistie viering. Hier heeft men een eigen liturgiebundel (hebben wij ook in N. S. ). Met liederen van Sela, Kinga Bàn, Chris Tomlin en allerlei klassieke liederen. Chemin Neuf wil een oecumenische gemeenschap zijn en bidt ook voor oecumene. We vonden het dan vervolgens verrassend dat alleen katholieke mensen de eucharistie mochten ontvangen en de anderen wel naar voren mochten lopen om een zegen te krijgen. Dat laatste deden we dan maar.

 

We hadden het over floreren, bloeien. Elkaar tot bloei laten komen. Dat waren de woorden.

We waren ook benieuwd hoe Chemin Neuf bloeit en liepen daarom een rondje op het terrein. Een groot terrein met veel schuren en kassen.

Maar wat een trieste bedoening. Ingestorte schuren. Achtergelaten zooi. Kassen die vol planten staan….

slechts doorgegroeide klimop, meer niet. Er stonden gevulde weckflessen met drabbige inhoud.

Zo jammer dat dit alles instort en lijkt te verdwijnen! Hoe mooi zou het zijn als ook dit terrein en gebouwencomplex echt bewaard en gebruikt kan worden!