foto gemaakt door Harmen van den Berg

Ga met God en Hij zal met je zijn, was het laatste lied dat we vanmorgen zongen. In een kerk waar we niet vaak komen. Het was een afscheidsdienst van een mij dierbare dominee. Een dienst waarin we aan het denken werden gezet over de gelijkenis van de verloren zoon. (Lucas 15 vanaf vers 11 tot 32) We mochten bedenken wie we zelf in dit verhaal waren, en waarom. Hm… dat is best een lastige. Een preek met als slot: geloven is thuiskomen. Iets dat je “weet” en toch weer nieuw klinkt.

Met het zingen van de laatste regels van dit lied realiseerde ik me… geen pasto-raad op wielen meer… Geen zegeningen meer vanaf de fiets. Geen tranen in een studeerkamer.

Bijzonder hoe wegen elkaar kunnen kruisen, en in ons geval vaak letterlijk. Bijzonder om terug te mogen zien op goede ontmoetingen en gesprekken. Door emeritaat en verhuizing is dat  nu voorbij.

Het was fijn om bij deze dienst te zijn. Goed om dit afscheid mee te maken. Na de dienst kwamen een aantal sprekers aan het woord. Mannen (!) uit vorige gemeentes van deze dominee. Ook dominees uit Enschedese gemeentes, uit GKv en CGk. In de afgelopen jaren hebben deze gemeentes elkaar steeds meer gevonden. Een proces waarbij de vertrekkende predikant nauw bij betrokken was. Mooi dat deze dingen verder gaan, en hopelijk kan de versnelling nog een tandje hoger. En ook mooi dat er aandacht was voor de plaats van de kerk binnen de stad. Wie kunnen we zijn voor anderen?

Voor nu, voor hier: dankbaar voor dit mooie mens, en: ga met God! Zegen gewenst!