is de titel van een boek dat ik las. Bianca Toeps is de schrijfster. Ze vertelt in dit boek hoe het is autistisch te zijn. Ze begint met de beschrijving van de kenmerken van autisme, aan de hand van de DSM5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: het diagnostisch en statistisch handboek van psychiatrische aandoeningen. En inmiddels is de vijfde versie van dit handboek verschenen)

Ze beschrijft de vijf kenmerken van ASS (autisme spectrum stoornis) en hoe zij die ervaart, wat zij er van merkt. Op deze manier krijg je al een goed beeld van wat autisme is. Dit is een interessant deel, waar in ze haar licht laat schijnen over verschillende manieren van kijken naar autisme.

In het vervolg van het boek vertelt ze haar eigen geschiedenis. Ze is een middendertiger en weet nog niet zo heel lang dat ze autistisch is. Overigens schrijft ze aan het einde van het boekje ook nog over autistisch zijn/ autisme hebben, en  hoe dit te benoemen. Op een nuchtere manier schrijft Bianca over de dingen die moeilijk waren en zijn in haar leven. Nergens zielig, wel helder en verhelderend.

Aan het eind van het boek krijgen nog een aantal andere mensen het woord over hun autisme. Ieder verhaal is anders, tegelijk zijn er wel constanten aanwezig. (overprikkeling is zo’n constante). In ieder hoofdstuk zijn tips te vinden over hoe om te gaan met iemand met autisme. Hoe kun je iemand helpen als hij/ zij vast zit? En ook: wat moet je vooral niet doen? Voor mij was een eye-opener dat een exacte planning niet erg zinvol is. Het lijkt helpend. Maar doorgaans kloppen planningen niet en ontstaat er paniek doordat het niet klopt. Het is beter en helpender in opties te denken in plaats van te plannen. Het is niet erg om niet precies te weten wat wanneer gebeurt, als je maar een “ontsnappingsroute” in voorraad hebt.

Ik ben erg enthousiast over dit boek. Het is helder, nuchter, informatief. Kortom: aanrader!