In de afgelopen weken was de kerk (weer) vaak onderwerp van gesprek/ artikelen in kranten (met name Nederlands Dagblad)  en op social media. Gretig las ik een en ander. Soms met gefronste wenkbrauwen, soms geroerd. Al met al veel stof tot nadenken. Ik wil een en ander bij langs lopen en  mijn gedachten/ gevoelens daarbij delen.

De artikelen: op 30 december stond er een interview in het Nederlands Dagblad met Corstian van Westen. Hij was vier jaar kerkloos , voerde daar gesprekken over  met ‘lotgenoten’ en schreef uiteindelijk een boek over dit onderwerp.(Adieu Kerk! Adieu God? ) In de kranten van 2,3 en 4 januari volgde een correspondentie tussen een kerkverlater en een kerkblijver. Op Twitter vlogen de tweets over dit onderwerp heen en weer.

Robert Roth schreef een artikel op zijn website over “zittend geloven”, een pleidooi voor meer beweging tijdens kerkdiensten. Hier te vinden. In het Nederlands Dagblad van zaterdag 4 januari stond een artikel over een werkgroep binnen de Gereformeerd vrijgemaakte kerk in Spakenburg. Daar willen ze graag (terug?) naar klassieke diensten.

En tussen dit verbale gebeuren in keken wij de film: “the two popes”.

De artikelen:

Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik van het eerste artikel, over “opgelucht kerkloos christenzijn” denk of vind. (en ik vind dat ik wel overal iets van moet vinden)  De schrijver raakte teleurgesteld, vrienden verlieten de kerk, en zij gingen daarna ook weg. Uiteindelijk werd in hun woonplaats een nieuwe kerk gesticht, en daar zijn ze nu lid van. Misschien moet ik het boek lezen om het beter te begrijpen, misschien is het een generati ding, dat kan, ik werd in ieder geval niet erg geraakt door dit verhaal.

Dat werd ik wel door de eerlijke briefwisseling tussen Jeanette Westerkamp en Elsa Eikema. Jeannette is voor mij vooral bekend vanuit de New Wine conferenties, waar zij en haar man de grote aanjagers in Nederland zijn geweest. Elsa is een aanjager van het Graceland festival.

In de eerste brief vertelt Elsa haar verhaal. Een verhaal over een buurthuis, missionair bezig zijn, daardoor (??) vervreemd raken van de thuisgemeente, de ‘gewone’ kerkdiensten steeds lastiger vinden en tenslotte verwijdering met de reguliere gemeente, en tenslotte, niet verder uitgewerkt waardoor, vertrek uit het missionaire gebeuren. Tranen in mijn ogen, zoveel herkenning!

Met dit verschil dat wij uiteindelijk wel weer in een ‘reguliere’ gemeente instapten. Al was het in het begin weer heel erg wennen om een kerkdienst zittende mee te maken. Onze diensten waren iets beweeglijker.

Jeannette en Elsa laten in de brieven (6 in totaal) hun hart zien aan elkaar. Ze luisteren en bevragen.Er was eerlijkheid, geen veroordeling. Eveneens nadenken over wat een kerk is, wat je kunt vinden en brengen. Verbinding als sleutelwoord. Dit vond ik mooie gesprekken, zonder dat er een gezamenlijk slot communiqué uitgegeven werd.

Deze blog heet Kerk in beweging. Binnenkort het vervolg: beweging in de kerk.