De cast van de film, 66e filmfestival in Berlijn.
Gisteravond zaten we met in totaal vier personen in de plaatselijke filmzaal. Rustiger dan dat hebben we nog niet meegemaakt. De film die we keken: “Kollektivet”. een film over een commune in de zeventiger jaren. Een film met kleding die heel herkenbaar was, met auto’s zoals we zelf in gereden hebben, met kleuren in de juiste sfeer.
De film gaat over een stel dat een huis verkrijgt. Hij wil het verkopen, zij zou wel een commune willen beginnen. Dertienjarige dochter die er ook bij is, zegt niets. Ouders beginnen toch de commune, ondanks protesten van de man, die het in eerste instantie niet zo ziet gebeuren. Een aantal medebewoners komt op sollicitatie gesprek en wordt aangenomen. Een zootje zeventigerjaren blije mensen. De start van het samenleven is een gezamenlijke blote zwempartij. Alcohol hoort bij de dagelijkse maaltijd en er wordt onwijs veel gerookt.
In het begin lijkt het of het verhaal wat kabbelt en lijkt het vooral te gaan over de dagelijkse beslommeringen in de commune. Verbale vechtpartijen, wie is de baas, en zo verder.
Dan laat de man, die de eigenaar van het huis was, zich inpalmen door een jonge studente. Zijn vrouw wordt aan de kant gezet. Ze gaat zelfs zover dat ze voorstelt dat de minnares ook in de commune komt wonen. Dit gebeurt, met dramatische gevolgen.
We vonden het een bijzonder film. Bijzonder omdat we het tijdsbeeld herkenden. Bijzonder om de ontwikkeling van de huwelijksrelatie. Leven in een relatie is niet een vanzelfsprekend iets, en ook niet iets dat vanzelf goed gaat en zich positief ontwikkelt. Hier ging van alles mis, door de drukte van het dagelijkse leven en door het gebrek aan rust in het leven in de commune.
Wij vonden de rol van de dertienjarige dochter bijzonder. Een belangrijke en soms stille rol. Uiteindelijk geeft zij doorslaggevende adviezen, waardoor het lijkt alsof zij de enige echt volwassene is in deze film.
Geef een reactie