Gehoord, gezien, gelezen en gedacht

Komm zu Jesus

Vanmorgen liep ik even over de plaatselijke markt. Het was een koude, gure dag. Zo koud dat ik overwoog erwtensoep te gaan koken. Ik zag leuke kleren hangen en zat me af te vragen of dat leuk zou zijn. En of ik er niet te oud voor zou zijn. Wanneer ben ik begonnen me af te vragen of ik ergens te oud voor ben? De verkoper bezwoer me dat ik geen spijt zou krijgen, integendeel, ik zou volgende week weer hetzelfde kledingstuk komen kopen, weliswaar in een andere kleur, maar toch. bordjezus Intussen klonk er gezang over het marktplein. Het “zangkoor” stond tegenover de charmante markt meneer. Een meneer waarvan ik inschatte/ aannam, dat hij geen christen was. Het gezang was onmiskenbaar christelijk. En met dit bord voor het koor geplaatst, was de identiteit ook wel duidelijk.

Ik ging weg met mijn aankoop. Ik liep naar een winkel, en hoorde intussen het gezang, en daarna een preek. Het ging over “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”en over bekering die vandaag nog moest plaats vinden.

Ik voelde me ongemakkelijk. Zacht gezegd. Vond ik het moedig, wat deze mensen deden? Zomaar, op een doordeweekse dag getuigen van je geloof. Mensen oproepen zich te bekeren, wijzen op het belang van die bekering. Zou ik het zelf doen? Ik ging terug naar de jaren zeventig en herinner me dat we toen een ‘koffiebar” bij het kerkgebouw hadden, waar mogelijkheid tot ontmoeting was. We hoopten vooral dat er mensen van buiten de kerk zouden komen. Ook vandaar uit zongen we een enkele keer in de stad, om zo te getuigen van de liefde van God. Angstige momenten vond ik dat. Ik geloof dat ik me daar zoveel mogelijk aan onttrokken heb.
Nu dus dit koor. Ik vond het “moedig” en ik stoorde me eraan. Ik ving commentaar op in winkels. Het meest positieve was dat er wel zuiver gezongen werd. Dat was ook zo, er werd mooi gezongen, in zijn soort.

Maar toch, is dit de manier om Gods liefde te laten zien? folderjezus

Er werd gezongen, er werden folders uitgedeeld.

Ik kreeg ook zo’n folder. Massieve tekst. Doel: bekering. Wat ik niet zo goed begreep was waar deze mensen vandaan kwamen en waar je eventueel naar toe zou kunnen gaan, mocht je meer willen weten. Op de folder geen echt adres te zien, alleen de oproep om op zondag naar diensten in België te gaan. De dienst begint om 10 uur ’s morgens. Een telefoonnummer staat ook nog op de folder.

Ik werd in het duits aangesproken, er werd eveneens in het duits gezongen. Alle leeftijden waren vertegenwoordigd in de groep. Op de foto is te zien dat ook kinderen met folders liepen.

Voor mij was het verwarrend. Getuigen? Ja,graag zelfs!  Op deze manier?  Ik twijfel. Het gevoel hierbij te horen, als christen, en tegelijk, hier toch liever niet bij willen horen, omdat dit niet mijn manier van getuigen zou zijn.

En nee, erwtensoep hebben we toch maar niet gegeten.

Vorige

Jezus

Volgende

Stil

  1. Herkenbaar deze gevoelens. Mij trekt deze manier van evangeliseren ook niet (meer). Vroeger heb ik wel meegedaan met straattoneel en gesprekjes aanknopen. Dat ging uit van Jeugd met een Opdracht. Maar er zijn zoveel manieren om je geloof te delen. Erover schrijven bijv…

  2. Ook voor mij herkenbaar. Uiteindelijk denk ik dat een getuigen in een relatie méér werkt. Maar aan de andere kant… gingen de discipelen niet ook gewoon van dorp naar dorp?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén