Vanavond zag ik deze film. Een veertienjarig katholiek  meisje (Maria)  is zich aan het voorbereiden op het vormsel. Volgt daartoe lessen bij een priester. Maria is bloedserieus en wil een heilig leven leiden. Steeds meer op God gericht zijn en steeds minder gericht op het aardse leven. Dat betekent voor haar dat het niet meer belangrijk is hoe ze er uit ziet, niet mag genieten van de mooie dingen van dit leven. En juist daardoor is ze constant bezig met letten op haar eigen gedrag en woorden en gedachten.

De film is ingedeeld in veertien korte delen, aan de hand van de staties van het lijden en sterven van de Here Jezus. (zoals die in de rk kerk gezien worden) Iedere statie is een scene uit het leven van Maria. Ze groeit op in een streng katholiek gezin, dat lid is van een bepaald deel van de rk kerk. Een kerk vol regels en weinig genade. Door zonden te doen kom je in de hel of het vagevuur. Er zijn zonden en doodzonden. De laatsten leiden tot de hel. Een doodzonde is overspel. En alle sexualiteit buiten het huwelijk is overspel. Bizar vond ik de biecht die Maria aflegde (geen idee of dat zo heet), vlak voor ze het vormsel kreeg. Als veertienjarige voelt ze zich aangetrokken tot een klasgenoot. Dit biecht ze op aan de priester, die haar helemaal uithoort over wat ze gedaan heeft met die jongen (samen huiswerk gemaakt) en wat ze gedacht heeft over deze jongen. Misschien mijn eigen dirty mind, maar ik had het idee dat de priester bijna zat te genieten van zijn vragen.

Uiteindelijk offert Maria zich op, ze sterft. En op het moment dat zij sterft, zegt haar vierjarige broertje zijn eerste woorden… haar offer levert iets op.

Ik vond dit een bijzondere film, beklemmend. Hoe kun je op deze manier geloven en leven? Tegelijk herken ik sommige dingen wel, helaas. Gelukkig niet uit mijn eigen leven. Ik denk dat deze manier van denken en het  geloof gelijkstellen aan het volgen van regels en je onthouden van bepaalde soorten muziek bijvoorbeeld, echt nog wel voorkomt. Helaas.

Het is bijna Pasen, we vieren de overwinning op de zonde door de Here Jezus. We mogen vrij voor God staan. Leven uit genade, leven uit zijn liefde. We hoeven niet voortdurend op ons zelf gericht te zijn om te zien of we het wel “goed” doen. We doen het goed, dankzij de liefde en genade van God!