Ik fiets naar het centrum van de stad en word links en rechts ingehaald. Rechts door oortjespubliek en links door een echtpaar. Zij fietsen op identieke fietsen, in identieke jassen, een tandje sneller dan ik. Het deert me niet, ik geniet van zon en wind in mijn gezicht.
Ik denk aan wat ik nog wil kopen. Morgen is de eerste brunch van het seizoen. Wij mogen die verzorgen en ik heb er zin in. Het is fijn om elkaar weer te ontmoeten, het is fijn om weer te starten. Ik heb de boodschappen gedaan, morgen alleen nog even broodjes bakken en eieren koken. Ik ben van de broodjes, allernaaste van de eieren. Ik heb het verhaal dat ik wil vertellen in mijn hoofd. Nu heb ik nog wat spullen nodig voor dat verhaal, die ga ik kopen. En ik mag nog kadootjes kopen voor de jarigen van de afgelopen periode. Dat laatste vind ik een puzzel, ik weet nog niet wat het worden moet.
Behalve de brunch staat er morgen een feest op het “programma”. Ik heb er zin in! Lieve vrienden mogen 25 jaar getrouwd zijn. Een groot deel van die tijd hebben we mee mogen maken. En nu dus feest! Ook daar moet ik nog wat voor bedenken.
Ik geniet nog na van de eerste zangavond van dit seizoen. We zongen de hele avond psalmen, uit het nieuwe liedboek. Eigenlijk zongen we weinig psalmen zoals we ze in de kerkdiensten zingen, we zongen de a/ b/ of c psalmen. Vaak bijzonder verrassend. Heerlijk om weer te zingen !
En ja, ik ben nu wel aangekomen in het centrum. (Ik fiets langzaam of ik denk snel 🙂 )
Allereerst naar de evangelische boekwinkel. Ik koop de cd van LEV. De recensie in het Nederlands Dagblad overtuigde me van de noodzaak tot aanschaf. (en bedankt maar weer) Gelukkig vind ik na wat zoeken toch leuke kado’s. Terwijl ik aan het winkelen ben ontvang ik een aantal appjes. Berichtjes met foto’s en een filmpje. Ik geniet ervan.
Ik ben alleen vandaag. Allernaaste is vandaag zijn verjaardagskado aan het uitpakken: een solextocht met zijn zonen. De beelden die verstuurd worden zijn vrolijk. Een mooi gezicht, die mannen. Ik realiseer me dat ik de enige ben die kan zeggen: “Kijk, dit zijn mijn kerels!”. Ik voel me blij en trots. (en ja, mensen zijn niet elkaars eigendom, ik weet het) Vandaag leef ik in mijn eigen bubbel. Ik wil vandaag niet weten wat er om me heen gebeurt. Vandaag zijn mijn luiken dicht.
MeMaree
Wat leuk om te lezen!