Lion King

De afgelopen dagen heb ik steeds maar liedjes in mijn hoofd: Hakuna Matata, the circle of life, can you feel the love tonight.

Ja, we zijn naar de film the lion king geweest, zoon drie en ik. 3D brillen op en laat maar gebeuren. Blijft bijzonder, dat 3D. Vliegen die op je af komen, ravijnen waar je bijna zelf in stort. Je  hoofd wordt er best moe van, van zoveel beweging.

De eerste versie hadden we ook gezien, met ons hele gezin. (eerste versie is uit 1994, een tekenfilm) Toen ik het nog spannend vond om naar de bioscoop te gaan. Zo’n gevoel had van eigenlijk er niet te horen. (misschien nog wel stof voor een volgende blog)

Het verhaal van de film was gelukkig niet veranderd. Een verhaal over opofferingsgezindheid, gemeenheid en leugens. Uiteraard met een slechterik en een goede. En het goede overwint het kwade. Een levensechte film, door de computerbeelden die van alle dieren gemaakt zijn. Daardoor komt het best binnen, de gevechten en gesprekken. Wat natuurlijk weer zeer apart is, levensechte dieren die gesprekken voeren en rare streken uithalen.

Wat me opviel en bijbleef is de invloed die anderen op ons kunnen hebben. In de film zegt Scar (de slechterik) tegen Simba (de hoofdpersoon) dat Simba de oorzaak is van de  dood van zijn vader. Simba gelooft dit en vlucht. Hij leeft zijn leven ergens anders en heeft het daar naar zijn zin, ook al leeft hij niet bepaald een leven volgens zijn bestemming. Het kostte veel moeite om hem uiteindelijk over te halen zijn taak op zich te nemen…..

Wat me eveneens opviel was dat de slechterik, Scar, koning werd en tijdens zijn “regering” het gebied waar ze woonden, leegjaagde. Er bleef weinig meer over voor volgende generaties.

Zoon en ik vonden het een mooie film. Indrukwekkend, vooral door het 3D. Een film die ook wel weer tot nadenken zette.