Sinds gisteravond zijn we weer thuis en ik heb het gevoel dat ik nog niet echt geland ben. Al is de was zo goed als klaar, was de wasmand zelfs wel een half uur helemaal leeg en zijn de tassen weer uitgepakt en de boodschappen gedaan.

Muziek zit nog in mijn hoofd, steeds datzelfde liedje en gedachten vliegen alle kanten op. Dat heet nagenieten geloof ik. We waren weer een week naar New Wine. Het ging bijna niet door, twee weken voor het begon kregen we bericht dat het huis dat we gehuurd hadden toch niet beschikbaar was. Lang leve internet, we vonden alsnog een mooi vakantiehuisje. 7 kilometer van het terrein verwijderd, een prima te fietsen afstand.  Het was een gedenkwaardige conferentie. Door alle regen van de laatste maanden was het veld doorweekt en sommige delen veranderd in een modderige massa. Auto’s kwamen vast te zitten op de parkeerplaatsen en de velden klotsten en voor het eerst sinds jaren had ik mijn laarzen weer nodig. De vastzittende auto’s werden met tractoren weggetrokken. Dat was zo’n intensieve operatie dat besloten werd de conferentie op donderdagavond af te sluiten in plaats van op vrijdagochtend.

We genoten van de mooie diensten, door A.J. Swoboda. Humor en ernst maakten indruk. Over rust, de rust die God geeft. Diensten om van te genieten en over na te denken. (en naar te leven). Er waren ook wel diensten waar ik niet echt blij van werd, al was dat denk ik wel de bedoeling, dat blij worden. Maar goed, inzichten verschillen. Dat bleek wel doordat er op X al discussies ontstonden over sommige seminars.

Er waren mooie momenten: twee meisjes die armbandjes maakten en “random” uitdeelden, en ik was een van de gelukkigen. Er was een seminar over Visio Divina waarbij “mijn” psalm (131) gebruikt werd. Al was ik zo flabbergasted dat het hele Visio Divina gebeuren aan me voorbij ging.

Een mooie avondmaalsviering door onze eigen predikant, Janneke Burger- Niemeijer. Met als toegift de zegen mogen ontvangen van de leden van het ministryteam. Wat is je naam is dan de eerste vraag en de tweede vraag is: mag ik mijn hand op je leggen. Dat laatste mag en op het eerste antwoord ik: Margé. Vervolgens wordt er voor Margreet gebeden en moet ik inwendig lachen als er gebeden wordt: Vader, U kent haar naam.

De preekworkshop was mooi! Bijzonder om een aantal aanwijzingen voor het maken van een preek te ontvangen en vervolgens aan de slag te gaan. Schrijf ongeveer 400 woorden over Handelingen 16. Best lastig om dat in korte tijd te doen. Uiteindelijk kreeg ik wel iets op papier en het leuke was dat je ook nog feedback kreeg. Zeer herkenbare feedback overigens. Misschien ga ik met dit preekje nog verder stoeien.

Er was een heerlijke zangworkshop waarin we een praise lied zongen, hetzelfde lied dat we ook in diensten zongen. Dit lied dus:

 

De slotbijeenkomst was op donderdagavond. Een mooie bijeenkomst waarin de stem van André Hazes door de tent schalde. Nooit eerder gehoord in deze context. We namen afscheid in het licht van glow in the dark stokjes. Ik kon het niet laten daar iets van te vinden…