Vanmorgen mochten we zingen in de kerk. Nu doen we dat wel vaker, deze keer zongen we als koor, in een bijzondere dienst. Het thema van de dienst was de titel van deze blog, een regel uit psalm 34. De eerste gezamenlijke avondmaalsviering van de vrijgemaakte kerk, samen met de combi-gemeente (sorry voor het rare woord), van Nederlands en Christelijke gereformeerde kerk, in de Kristalkerk in Hengelo. In 1892 is de christelijke gereformeerde kerk ontstaan, de nederlands gereformeerde kerken ontstonden eind jaren zestig van de vorige eeuw. De christelijke gereformeerde kerk ontstond doordat een aantel mensen niet mee wilden/ konden gaan met de vereniging van twee andere kerken. De nederlands gereformeerde kerken ontstonden door een strijd over hoe je de bijbel ziet, hoe je de band met de belijdenissen ziet. (dit is de kort door de bocht versie) Niet alle gemeenteleden konden dit zo “meemaken”, er werd gebeden voor de mensen die er niet bij waren.

Voorafgaand aan de lezing van het avondmaalsformulier mochten de kinderen naar voren komen. Zij zaten op het podium. De predikant (E.J. van den Bos) had een doos drop bij zich en liet hen een dropje zien. Hij vroeg waar drop naar smaakt? Hoe kom je erachter hoe iets smaakt? Door er naar te luisteren? Door te kijken? Dat was het niet. Door te proeven… Hoe kun je weten hoe de Here smaakt? Door te proeven…. Hoe doe je dat dan? Door te beseffen en stil te staan bij wat God doet. De kinderen wisten een aantal dingen te noemen. Ze kregen de “opdracht” mee vanavond met hun ouders vijf dingen te noemen waaruit zij de Here konden opmerken. Zegeningen dus. Wat een mooie opdracht!

Daarna volgde de viering van het avondmaal, waarin we als koor,  een lied uit het paasoratorium van Dirk Zwart: “Wees mijn brood en mijn beker”, zongen. Het brood en de beker met wijn, gingen de rijen door. Ik zag dat iemand het brood oversloeg en het bord doorgaf aan zijn buurman. Er wieberde wat in me… waarom blijf je niet thuis als je niet wilt aangaan… ik was weer eens te snel met oordelen, geduld is nog steeds geen gave van mij. De wijn werd wel gedronken, ik moest mijn mening snel herzien en stelde de diagnose glutenallergie.

avondmaal5[1]

Het was al met al een bijzondere en mooie dienst. Gesterkt gingen we weer naar huis.

Nog meegenieten? Hier kun je meeluisteren.