Terwijl een (groot?) deel van Nederland naar de Passion keek, voerden wij onze eigen passie uit. Het paasoratorium van Dirk Zwart. Vandaag zongen we in zorggroep Manna. Gisteren in Ootmarsum, morgen in Hengelo en zaterdag in Denekamp. Dit heet de stille week, wij maken er een muzikale week van. Het is bijzonder om dit om dit werk in verzorgingshuizen te brengen. Gister zongen voor ongeveer dertig mensen, vandaag waren er meer bewoners. Zorggroep Manna is lang geleden, opgericht als verzorgingshuis voor mensen uit de gereformeerde gezindte. Men wilde graag de oude dag doorbrengen met mensen die eenzelfde geloof geloven. Inmiddels is dit alles wat minder uitgesproken, al is de grondslag christelijk. Een paar bewoners kende ik, een paar personeelsleden eveneens. Ik heb bij zorggroep Manna gewerkt toen het nog Martha-Oord heette. We zongen en zongen. De bewoners zongen de stukken die zij kenden, mee. Dat was erg fijn! Het was pijnlijk te zien hoe mensen kunnen veranderen, op wat voor “ontluisterende” manier mensen oud kunnen worden. Dat was geen nieuws voor mij. Wel confronterend. Terwijl we aan het zingen waren over het lijden van Jezus, en daarna over het rijk van God dat zal komen, ooit volledig en nu voor een deel, besefte ik dat dit de werkelijkheid is die komt. Ooit, zal er geen gebrokenheid meer zijn, geen alzheimer, geen NAH, geen kanker, niets meer…. ook daarvoor was het lijden van Jezus!

Het was een mooie avond. We mogen er nog twee gaan!

paasoratorim13Dit is een deel uit het paasoratorium. Met beelden uit een Agapè film over het leven van Jezus. Het zijn wel heftige beelden……